ΦΙΛΙΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Ό,τι διαβάσετε παρακάτω μπορεί (ή μπορεί και όχι) να είναι αποκύημα της φαντασίας μας. Διαβάστε και κρίνετε μόνοι σας (γιατί αν εσείς θέλετε να πιστεύετε πως ταξιδέψαμε στον Βόρειο Πόλο για να πάρουμε συνέντευξη από -SPOILER ALERT- ένα ξωτικό που ουρλιάζει πάνω σε πάγκους εργασίας και ένα άλλο αγράμματο που εκμεταλλεύεται τη συγγένειά του με τον Ρούντολφ, ποιοι είμαστε εμείς να σας χαλάσουμε το ροζ συννεφάκι).
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και η συντακτική μας ομάδα μπήκε στο κλίμα. Τις προάλλες, λοιπόν, στείλαμε μερικούς επαγγελματίες δημοσιογράφους (δηλαδή τους εαυτούς μας, όπως είναι προφανές) στον Βόρειο Πόλο.
Τώρα μπορούν οι εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως να μάθουν τα μυστικά της παραγωγής των δώρων. Τι τύπους ανθρώπων (ή μάλλον ξωτικών?) και προσωπικοτήτων συναντά κανείς στο χωριό του Άγιου Βασίλη; Είναι όλοι ευχαριστημένοι ή μήπως ετοιμάζεται κρυφά κάποια ραδιουργία, μηχανουργία, δολοπλοκία (η λίστα συνεχίζεται στο λεξικό, ευχαριστούμε); Και, το πιο σημαντικό: Πιστεύουν όλοι οι όχι-και-τόσο-ψηλοί κάτοικοι του Βόρειου Πόλου στον Άγιο Βασίλη, ή τα ονόματα μερικών-μερικών θα καταλήξουν στον φόβο και τρόμο των παιδιών του κόσμου, την Λίστα με Λ κεφαλαίο;
Ο τεμπέλης
Μπαίνοντας, λοιπόν, στο Εργοστάσιο των Ρούχων αυτό που μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν… ένα ξωτικό κοιμισμένο στον πάγκο εργασίας. Ως καλόψυχοι και συμπονετικοί ανταποκριτές, αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε τον λουφαδόρο. Δεν μας είπε και πολλά (κατά λέξη: “Εε, μωρέ, δεν ξέρω και πώς πάνε οι δουλειές εδώ, κοιμόμουνα!”), ένα πράγμα έκανε ξεκάθαρο: Ο τύπος ΜΙΣΕΙ την δουλειά του, το πρωινό ξύπνημα και τον συνάδελφο που τον καρφώνει όποτε τον παίρνει ο ύπνος “για πολύ-πολύ-πολύ-πολύ λίγο”. Δεν τον κατηγορούμε, βέβαια. Από το ταμπελάκι στην στολή του καταλάβαμε ότι το μόνο που κάνει όλη μέρα είναι να τυλίγει δώρα και να παρασκευάζει τα λιγοστά ρούχα που ζητούν τα παιδιά πλέον.
Διπλά στον καφέ που δεν είχε αγγίξει καν το τεμπέλικο ξωτικό, παρατηρήσαμε μια εφημερίδα της ημέρας. Απ’ ό,τι μπορέσαμε να διακρίνουμε (όπου δεν είχε πέσει κόλλα δηλαδή), έγινε ένα περίεργο ατύχημα στο Εργοστάσιο Ηλεκτρονικών.
Ο συνδικαλιστής
Η ομάδα μας πήρε το τελεφερίκ, λοιπόν, και αυτό που παρατηρήσαμε ήταν πως, σε αντίθεση με την προηγούμενη στάση μας, το μέρος έσφυζε από ζωντάνια. Όχι μόνο αυτό- επικρατούσε τεράστια υπερκινητικότητα, για να μην πούμε χάος. Δεν ήταν έκπληξη, λοιπόν, που εκεί συναντήσαμε τα πιο επαναστατικά από τα ξωτικά. Διαδηλωτές, πλακάτ, γκράφιτι και απαγορευμένες εφημερίδες πλημμύριζαν αυτό το τμήμα του Βόρειου Πόλου. Το ξωτικό με το οποίο μιλήσαμε ήταν όρθιο πάνω σε έναν πάγκο και μας απηύθυνε μια παθιασμένη ομιλία για την καταπάτηση των εργατικών ξωτικίσιων δικαιωμάτων και παραπονέθηκε ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι υπεύθυνος εργοδότης, δεν πληρώνει τις υπερωρίες την περίοδο των γιορτών, είναι επιρρεπής στις κολακείες και δεν είναι καν εκεί για να επιβλέπει τις παραγωγές. Αυτό ήταν ένα από τα πιο γερά ΘΑΨΙΜΑΤΑ που έχουμε ακούσει (κι αυτό λέει από μόνο του πολλά). Ο νέος μας επαναστάτης φίλος μάς συμβούλεψε – ή μάλλον, ούρλιαξε- πως αν θέλαμε ένα παγωμένο τενεκεδάκι κόκα κόλα, (κάτι που ήταν πλέον απαγορευμένο λόγω του μίσους και της δυσφήμισης που έχει υποστεί ο Άγιος Βασίλης) να πάμε στα στενάκια λίγο πιο κάτω για να το ανταλλάξουμε με κουραμπιέδες με τις πιο περιζήτητες και επικίνδυνες συμμορίες. Τέλος, μας πρότεινε να επισκεφτούμε έναν στενό του φίλο, υπεύθυνο στο Εργοστάσιο των Βιβλίων, που ήταν ο ειδικός στα θέματα της ανευθυνότητας του Άγιου Βασίλη.
Ο αγχώδης
Ωθούμενοι από την περιέργεια, τρέξαμε στο εργαστήριο της βιβλιοδεσίας και καταλάβαμε αμέσως με τι ξωτικό είχαμε να κάνουμε. Εκεί δεν μιλάμε για μια εξέγερση, αλλά για τον πανικό στην πιο επικίνδυνη μορφή του (με φωτιές, ουρλιαχτά και λοιπά, όχι αστεία). Προσεγγίσαμε τον ξωτικο-διευθυντή, ο οποίος δεν χρειάστηκε και πολύ πίεση για να αρχίσει να μας πετάει παράπονα του τύπου “Ο Άγιος Βασίλης είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ χαλαρός και τσαπατσούλης”, “Αν τον ένοιαζε πραγματικά η χαρά τον παιδιών θα κανόνιζε να παραλάβουμε τις λίστες το αργότερο την Καθαρά Δευτέρα!”, “Αυτές οι λίστες είναι ανοργάνωτες! Πώς πρέπει εμείς να κατασκευάσουμε υπολογιστές και κάλτσες μαζί στο ίδιο εργοστάσιο, δηλαδή τι νομίζουν πως είμαστε; Προσφορά 5 σε 1;“ Μας αποχαιρέτησε με ένα ευγενέστατο: “14 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΘΑ ΕΚΡΑΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ- Ακόμα εδώ είστε; Έξω τώρα, εδώ πνιγόμαστε”.
Σημείωση: Την προσοχή μας τράβηξε ο τίτλος στο εξώφυλλο ενός από τα δώρα υπό κατασκευή. Το παιδί που ζήτησε τον “Άμλετ” για τα Χριστούγεννα σίγουρα περνάει δύσκολα…
Αυτός με τις υπαρξιακές αναζητήσεις
Στον δρόμο για το Εργοστάσιο των Λούτρινων, ακριβώς μπροστά από το κλειστό (λόγω χρεοκοπίας) Εργοστάσιο Ξύλινων Παιχνιδιών, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε χάσει τα εισιτήριά μας. Αποφασίσαμε να μιλήσουμε στον υπεύθυνο των τελεφερίκ, των μόνων μέσων μετακίνησης στις επαρχιακές περιοχές. Και ας πούμε ότι ήταν… ποια είναι η σωστή έκφραση; Αα ναι, σωστά, φιλοσοφημένος (και ίσως λίγο ανισόρροπος). Μας εκμυστηρεύτηκε (aka μας πυρπόλησε με τις θεωρίες του) ότι δεν πιστεύει στον Άγιο Βασίλη και πιστεύει ότι βλέπει ένα μεγάλο όνειρο και απλά δεν έχει ξυπνήσει ακόμα… (εεε;… λίγο κουλό) Αν ξανακούσουμε τις φράσεις “Η πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση, κανείς μας δεν υπήρξε ποτέ”, θα πέσουμε εθελοντικά μέσα σε μια καμινάδα-με αναμμένο το τζάκι (do not try this at home). Επιτέλους, μετά από το λογύδριό του, εκτύπωσε τα εισιτήρια μας και την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια.
Ο γλείφτης
Την στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο Εργοστάσιο των Λούτρινων, είχαμε ήδη καταλάβει τι εννοούσε ο συνδικαλιστής (εντάξει, μόνο το κομμάτι με τις κολακείες). Ο χώρος ήταν εύκολα αναγνωρίσιμος, γιατί, όπως αποδείχθηκε, είναι ο μόνος που προβάλλεται σε ταινίες και διαφημίσεις (τυχαίο; Δεν το νομίζουμε). Πλησιάσαμε τον ξωτικο-διευθυντή του εργαστηρίου, ο οποίος μάς καλημέρισε λέγοντάς μας πόσο τυχεροί ήμασταν που είχαμε την ευκαιρία να βρισκόμαστε εκεί, κοντά στον έναν και μοναδικό, αλάνθαστο Άγιο Βασίλη. (φέρτε σφουγγαρίστρα ΆΜΕΣΑ). Μας μίλησε, ακόμα, για την καταπληκτική και πολύ, πολύ αποτελεσματική δουλειά που γινόταν υπό την καθοδήγησή του. Καταλάβαμε ότι δεν θα καταλήξουμε πουθενά με αυτές τις συζητήσεις κι έτσι του ζητήσαμε να συνεχίσουμε την συνέντευξη ιδιαιτέρως, για να μην ανησυχεί κι εκείνος για την “φήμη του εργοστασίου”. Ούτε αυτό δεν έφερε αποτέλεσμα, αφού η μοναδική κακή κουβέντα που αποσπάσαμε ήταν κάτι φήμες για έναν υπεύθυνο γραμμάτων που μπέρδευε τις παραγγελίες (από το τίποτα, καλό κι αυτό). Αφού του υποσχεθήκαμε για ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΣΤΗ φορά ότι θα μεταφέραμε ό,τι καλό ακούσαμε στον Άγιο Βασίλη, είχαμε πλέον καταλάβει πως όλα αυτά περί κανονικότατου λαδώματος και χρηματοδότησης από έναν ανώνυμο γενάτο ντυμένο στα κόκκινα ήταν υπερ-αληθινά.
Ο αγράμματος
Ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας στην πραγματικότητα του Βόρειου Πόλου με μια επίσκεψη στο κύριο κέντρο της παρασκευής χριστουγεννιάτικων δώρων, τον πυρήνα του Βόρειου πόλου (drumrolls please…), τα προσωπικά γραφεία στα οποία εργάζεται μόνο ο Άγιος Βασίλης (ή μήπως όχι;). Ας σας θυμίσουμε, άλλωστε, τα κουτσομπολιά για τα οποία μας ενημέρωσε “ο γλείφτης” στην προηγούμενή μας επίσκεψη.
Αφού δωροδοκήσαμε με μελομακάρονα τους ξωτικο-φύλακες, προσεγγίσαμε ένα ξωτικό, το οποίο, όπως μας είπε, ήταν υπεύθυνο για να διαβάζει τα περισσότερα γράμματα. Σοκ, σωστά; Βέβαια, μας εκμυστηρεύτηκε μια μικρή, μικρή λεπτομέρεια: ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ. Μας εξήγησε πώς εκμεταλλεύτηκε την συγγένειά του με τον Ρούντολφ (ναι, το ελαφάκι, όχι τον θείο μου τον Ρούντολφ) για να περάσει όλα τα ξωτικό-μαθήματα, ακόμα και τα δυσκολότερα όπως “Κατασκευή Κουταβιού” και “Κατασκευή Μονόκερου” (δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως κάποιος το πέρασε αυτό ΧΩΡΙΣ μέσον). Το παρελθόν του, όμως δεν είναι αυτό που προκαλεί χάος. Σημασία έχουν οι λάθος παραγγελίες που στέλνει σε όλο τον Βόρειο Πόλο. Ναι, φίλες και φίλοι, μάλλον αυτός ευθύνεται για το βιβλίο που πήρατε αντί για ένα νέο PlayStation.
Αφού σας αποκαλύψαμε όλα τα μυστικά του Βόρειου Πόλου, ελπίζουμε να σας μεταφέραμε κι εσάς στο χριστουγεννιάτικο κλίμα! Καλές γιορτές και καλές διακοπές! (και καλή τύχη αν τα γράμματα σας τα αναλάβει ο αγράμματος :Ρ)
Με πολλή αγάπη,
Η συντακτική μας ομάδα <3
Ελπίδα Λάλη, Βίκυ Καραγρηγορίου, Γιώργος Ποπιασβίλι
(εξωτερική βοήθεια από την Γεωργία Μπίλη)
