Σε σώμα εύθραυστο, μικρό σαν κρίνου.
η μοίρα χάραξε βαρύ καημό.
Στέρεψε η πνοή, στο μαύρο κακό,
Μα χέρι φωτεινό στέκει κρατερό,
Αχνή η ζωή, στη φλέβα του παιδιού,
η νύχτα στάζει πόνο και αγωνία.
Αιμοδότης στέκει, άγγελος θεού,
η ανθρωπιά βγαλμένη από αίμα.
Μια στάλα αίμα, άλικη θυσία,
σε μια νύχτα ανείπωτη και κρύα.
Χέρι απλώνει, βοηθάει και γυρνά,
είναι φλόγα αέναη μες στην καρδιά.
Με μια σταγόνα, λάμπει η ανθρωπιά,
στην παγωμένη φλέβα στάζει θαύμα.
Το αίμα προσφέρει, λίγη ζεστασιά,
κι η μοίρα αλλάζει, μας δίνει φτερά.
Σαν φως ανέσπερο, ιερό κρασί,
το αίμα στάζει, σώζει, δυναμώνει.
Σταγόνα-στάλα, αξία και αρχή,
κι η αγκαλιά του κόσμου μεγαλώνει.
