Παλιότερα, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, όπως μας λένε, δεν είχαν ούτε τα μεταφορικά μέσα που έχουμε σήμερα αλλά ούτε και την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν χριστουγεννιάτικο δέντρο και στολίδια. Έτσι, έκοβαν μικρό πεύκο και το στόλιζαν με κουκουνάρες, αφού τις έβαφαν, και κορδέλες .
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς οι γυναίκες έκοβαν κλαδί ελιάς και τα κρέμαγαν στην πόρτα, γιατί πίστευαν ότι θα φέρει αφθονία. Επίσης, φύλλα ελιάς έριχναν και στο τζάκι. Αν πετούσαν επάνω, αυτό σήμαινε ότι η χρονιά θα πάει καλά. Αν πάλι έμεναν κάτω και καίγονταν ότι δεν θα πήγαιναν καλά τα πράγματα.
ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ:
ΥΛΙΚΑ
4 ποτήρια χλιαρό νερό
2 ποτήρια λάδι
Λίγο αλάτι
3 ποτήρια ζάχαρη
3 ποτήρια μυζήθρα
4 ποτήρια καρύδια
1 κουταλάκι κανέλα
1 κουταλάκι γαρίφαλο
Λίγο μοσχοκάρυδο
Αλεύρι όσο χρειαστεί μέχρι να μαλακώσει το μίγμα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Σε μία κούπα ρίχνουμε το νερό, το λάδι και το αλάτι και αλεύρι όσο χρειαστεί. Μετά το ζύμωμα , αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει. Στο μεταξύ σε άλλη κούπα ρίχνουμε τη ζάχαρη, τη μυζήθρα, το καρύδι, ένα κουταλάκι κανέλα, λίγο μοσχοκάρυδο, ένα κουταλάκι γαρίφαλο και τα ανακατεύουμε .
Στη συνέχεια, κάνουμε τη ζύμη κομμάτια για να ανοίξουμε τα φύλλα. Σε ένα ταψί που έχουμε λαδώσει, αρχίζουμε και στρώνουμε κάθε φύλλο που ανοίγουμε και σε κάθε στρώση φύλλου ρίχνουμε το μίγμα με το καρύδι και τα υπόλοιπα υλικά. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι να τελειώσουν τα φύλλα. Το τελευταίο φύλλο το αλείφουμε με ένα κρόκο αυγού . Ψήνουμε στο φούρνο περίπου για μία ώρα. Κι η βασιλόπιτα μας, που είναι εντελώς διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει, είναι έτοιμη.
της μαθήτριας Χριστίνας Μέτσια, Σταυρός
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΡΕΒΥΘΙΑ ΚΑΙ ΚΡΕΑΣ
Οι συνταγές που μας έφεραν οι πρόσφυγες από τις χαμένες πατρίδες έγιναν έθιμα του τόπου μας σε γιορτές, λύπες και χαρές.
ΥΛΙΚΑ
1\2 Κιλό ρεβίθια
1 κιλό κρέας
Αλάτι
Πιπέρι
1 κρεμμύδι
2 μέτριες ντομάτες
2-3 φύλλα δάφνης
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζουμε τα ρεβίθια σε χλιαρό νερό με μία κουταλιά σούπας αλάτι από το βράδυ να μουλιάσουν. Το πρωί ρίχνουμε σόδα και αφήνουμε για μία ώρα. Στη συνέχεια τα ξεπλένουμε.
Κόβουμε το κρέας σε μερίδες και το τσιγαρίζουμε σε λάδι με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Ρίχνουμε και την ντομάτα.
Μαγειρεύουμε τα ρεβίθια, όπως όλα τα όσπρια και όταν κοντεύουν να βράσουν τελείως τα ανακατεύουμε σε μια κατσαρόλα με το κρέας, ρίχνουμε το πιπέρι, το αλάτι, τα φύλλα δάφνης και τα αφήνουμε να βράσουν μαζί.
της εκπαιδευτικού Μάρως
Ποδαρικό: Την πρώτη μέρα του χρόνου συνήθιζαν να κάνουν το ποδαρικό. Πρόκειται για ένα έθιμο που συνεχίζεται και στις μέρες μας. Το ποδαρικό γίνεται από το πρώτο άτομο που θα μπει στο σπίτι. Είναι άτομο που έχουν προσκαλέσει, γιατί θεωρείται «γουρλής». Με ένα κλαδί ελιάς, ένα ρόδι, ζάχαρη, νερό, ένα κομμάτι σίδερο και καρύδια. Ο «ποδαρηκάρης», όπως τον λέμε στα χωριά μας, έμπαινε στο σπίτι λέγοντας: «καλημέρα και του Αγίου Βασιλείου». Οι νοικοκύρηδες του σπιτιού του έδειχναν το δωμάτιο όπου θα έκανε το ποδαρικό. Έριχνε πρώτα την ελιά και έλεγε: «όσα φύλλα έχει η ελιά τόσες λίρες και φλουριά». Ακολουθούσε το ρόδι, το οποίο έσπαγε, «όπως είναι το ρόδι γεμάτο, να είναι και το σπίτι γεμάτο.»
Στη συνέχεια, έριχνε νερό, «όπως τρέχει το νερό, να τρέχει και το καλό».
Μετά τη ζάχαρη, «να είναι γλυκός ο χρόνος, όπως η ζάχαρη».
Τα καρύδια τα έριχνε στις τέσσερις γωνίες του δωματίου.
Τέλος, κρατούσε το σίδερο και έλεγε: «όσο είναι βαρύ το σίδερο , να είναι βαρύ και το πορτοφόλι του νοικοκύρη».
Αφού ολοκλήρωνε όλη την παραπάνω διαδικασία, τον κερνούσαν γλυκά και του έδιναν κάποιο νόμισμα. Τους ευχόταν για άλλη μια φορά «Χρόνια πολλά, Καλή χρονιά» και πήγαινε στο επόμενο σπίτι. Αυτό το έθιμο το αναβιώνουμε κάθε χρόνο, τιμώντας τις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου μας.
Σε όλη την Ελλάδα, υπάρχουν πολλά έθιμα τα οποία μεταφέρονται σε μας τους νεότερους και φροντίζουμε να κρατάμε σε κάθε γιορτή, γιατί οι παραδόσεις μας είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε μας και τους παλιότερους. Ας μην ξεχνάμε ότι η παράδοση συμβάλλει στην ιστορική συνέχεια κάθε τόπου και λαού και στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και ιδιαίτερης φυσιογνωμίας. ( Το έθιμο του ποδαρικού προέρχεται από την περιοχή της Άγρας.)
από τη συντακτική ομάδα.
