Ήταν καλεσμένοι στους κουμπάρους τους για το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Αυτούς τους κουμπάρους τους, τους ένιωθαν σαν γονείς τους!…Όχι πως είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας για να μοιάζει μια σχέση γονιού-παιδιών. Όχι, ούτε καν κάτι τέτοιο! Απλά, ήταν πάντα διπλά τους! Συναισθηματικά μα και πολεοδομικά! Χρόνια τώρα. Πριν ακόμη αποφασίσουν να κουμπαριάσουνε μεταξύ τους, ήταν αγαπημένοι. Ποτέ δεν είχε ψυχρανθεί η σχέση τους. Απεναντίας όλο και πιο ουσιαστική γινόταν!
Ετοίμασε λοιπόν δυο φαγητά gourmeδο-κατάσταση λόγω της ημέρας και μια χειροποίητη βασιλόπιτα «class», όπως τη χαρακτήρισε ο σύντροφος της! Με άδεια χέρια σε αυτό το σπίτι δεν πήγαινε ποτέ. Πρωτοχρονιά και το τραπέζι απαιτούσε τη δέουσα επισημότητα. Στόλισε ανάλογα τα εδέσματα της, φρόντισε να «συνυπάρξουν» και σε εορταστικές πιατέλες για να αποτελέσουν στολίδι πραγματικό! Έστω για λίγο!…για όσο χρειαζόταν, γιατί όλα αυτά ήταν προς ικανοποίηση της λιγούρας και των εντολών του εγκεφάλου.
Είχε φροντίσει και για τη δική της εμφάνιση. Περιποιημένη τόσο όσο να μην περνάει απαρατήρητη. Δεν είχε δα σκοπό να εντυπωσιάσει ή να γίνει θέμα συζήτησης μια τέτοια μέρα. Να μην είναι μόνοι στο σπιτικό τους νοιαζόταν για αυτό και αμέσως αποδέχτηκε την πρόσκληση των κουμπάρων.
Πέρασε γιορτές και γιορτές να στρώνει τραπεζώματα στο δικό της σπίτι. Φέτος έτυχε στην έναρξη της νέας χρονιάς τα παιδιά να λείπουν. Ο ένας θα δούλευε, ο επόμενος υπηρετεί τη θητεία του και η μικρή…τι μικρή δηλαδή?…είχε προ πολλού κλείσει τα 20!…σε ταξίδι αναψυχής. Τα παιδιά ως τα 23 τους, άντε 24 ή 25 ήταν πάντα στο πατρικό τους για τις διακοπές των εορτών. Μετά?…μετά άντε να τους πεις κουβέντα ή να ρωτήσεις : «γιατί δεν θα έρθεις?..». Να μην παραπονιέται όμως! Γερά να είναι και ευτυχισμένα!
Η καμπάνα ακούστηκε από το κέντρο της πόλης για την πρώτη θεία λειτουργία της νέας χρονιάς. «Εν αρχή ην ο Λόγος»…έλεγε πάντα ο πατέρας της. Για αυτό και ετοιμάστηκε να εκκλησιαστεί. Όσο και να είχαν ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ για την αλλαγή του χρόνου…το οικογενειακό έθιμο που πήρε ως προίκα από τους γονείς της θα το τηρούσε πιστά.
Κόσμος πολύς στο ναό και οι ανταλλαγές ευχών συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα. Όμως το κινητό αγκομαχούσε και έτριζε μέσα στην τσέπη του παλτό της. «Τέτοια ώρα?…κάποιος για ευχές θα είναι», σκέφτηκε.
- Μάνα!…καλή χρονιά να έχουμε! Που είστε?…ώρα σας ψάχνω. Έρχομαι στο νησί. Δηλαδή, ερχόμαστε. Με ένα πλοίο του ναυτικού να πάρουμε κόσμο για την πρωτεύουσα. Γυναίκες και παιδιά, πρόσφυγες και μετανάστες να μεταφερθούν σε άλλες πόλεις.
- Α!..ωραία. Με το καλό. Πόσο θα μείνεις?…Θα σε δούμε?…στο νονό και στη νονά σου θα είμαστε το μεσημέρι.
- Για αυτό σας πήρα…όχι δεν θα μας αφήσουν να βγούμε. Ίσως μια στιγμή μόνο, εκεί έξω στην προβλήτα. Θα φορτώσουμε και πίσω. Μπορείτε να έρθετε?…κατά τις 12 θα έχουμε δέσει. Να είστε απέξω, με ένα τάπερ και το φαγητό σας. Στην προβλήτα. Έστω να σας βλέπω να τρώτε και να τσουγκρίζετε ένα ποτήρι κρασί. Λόγω της ημέρας βρε μάνα. Καταλαβαίνω άλλο πρόγραμμα είχατε…μέσα στο κρύο…δεν θα είναι και το καλύτερο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι…
- ……καλή χρονιά αγόρι μου και ήρεμη θητεία.
Μόνο αυτό απάντησε. Βιαστικά έκλεισε το τηλέφωνο για να βρεθεί στο σπίτι.
Αναστάτωση στην κουζίνα…ντουλάπια ανοιγόκλειναν, συρτάρια ανακατεύτηκαν για να βρει τάπερ και πιάτα πλαστικά και ποτήρια μιας χρήσεως. Πάνε οι περίτεχνες γαρνιτούρες στις πιατέλες, πάνε τα λευκά τραπεζομάντηλα, τα κρυστάλλινα ποτήρια και η στολισμένη τραπεζαρία. Το δικό τους εορταστικό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι θα ήταν αλλιώς φέτος!
Οι κουμπάροι θα ένιωθαν απόλυτα την άρνηση στην πρόσκληση τους τούτη την ώρα της τελευταίας στιγμής. Δεν θα ενοχλούσε που θα μάζευαν δυο σερβίτσια από το τραπέζι της γιορτής. Θα ενοχλούσε αν έλειπαν οι ευαισθησίες από το βαφτισιμιό τους!
Το δικό τους εορταστικό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι φέτος θα ήταν απλό. Θα ήταν με σκεύη μιας χρήσεως, θα ήταν χωρίς γιρλάντες και λαμπιόνια. Θα ήταν χωρίς μουσική. Χωρίς γυναικεία πουδραρίσματα και γραβάτα σφιχτοδεμένη στον ανδρικό λαιμό. Γιατί, η καρδιά τους ως γονείς είναι πάντα πολλαπλών χρήσεων! Γιατί, η αγάπη τους ως γονείς είναι ελεύθερη να ακουστεί οπουδήποτε! Άφτιαχτη και ικανή αγάπη να στολίσει κάθε ημέρα!
Σημασία έχει η οικογένεια κάθε μέρα του χρόνου! Αγάπη, ασφάλεια, στήριξη, συναισθηματική ωριμότητα είχε «στρωμένα» στο φετινό οικογενειακό τραπέζι.
της εκπαιδευτικού Αφροδίτης Γιαννέλλη
