ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΥ
«Είκοσι οχτώ του Οχτώβρη!» Είναι τρανή τούτη η ημερομηνία, και για πολλούς αιώνες δεν είναι για να σβήσει το μεγάλο άστρο της πάνω από την Ελλάδα.
Φανταστείτε πως σηκώθηκε όρθια μια ολάκερη φυλή, και έγραψε τις εντολές της με φωτιά και με αίμα. Γεννήθηκε ένα πρωί μέσα στην κραυγή των σειρήνων, των σαλπίγγων και των τραγουδιών. Οι καμπάνες όλης της Ελλάδας τη φώναξαν με τα χάλκινα στόματά τους, και οι πανέλληνες απάντησαν μ’ ένα ομόψυχο «ΟΧΙ»!
ΟΧΙ, όπως «Μολών Λαβέ».
ΟΧΙ, όπως «Ελευθερία ή Θάνατος»
ΟΧΙ, όπως προστάζει η περηφάνια, η λεβεντιά, η ιστορία μας.
Μια επέτειος, ένας θρύλος, μια μνήμη κι ένα χρέος, που θυμίζει την άμυνα της Ελλάδας απέναντι στην Ιταλογερμανική, φασιστική επιδρομή.
Οι Έλληνες πριν από 84 ολόκληρα χρόνια έμπαιναν σ’ έναν πόλεμο που έμελλε να είναι ο πιο αιματηρός που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Όπως σας είναι γνωστό, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε τον Σεπτέμβριο του 1939. ΟιΙταλοί από καιρό προκαλούσαν διάφορα επεισόδια, με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό του πολεμικού πλοίου «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940. Όλα αυτά έδειχναν την απειλή που πλησίαζε στην Ελλάδα.
Έτσι το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα,επέδωσε στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά το τελεσίγραφο με τοοποίο ο Μουσολίνι, ο ηγέτης της Ιταλίας, ζητούσε την κατοχή ορισμένων ελληνικώνπεριοχών. Αν η Ελλάδα δε δεχόταν, τότε θα τις καταλάμβανε με τα όπλα.
Κι ήταν ακριβώς αυτή την ιστορική στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός απάντησετο «ΟΧΙ». Την ίδια απάντηση, γνωρίζοντας πως μεγαλύτερο αγαθό από το αγαθό της ελευθερίας δεν υπάρχει, έδωσαν στην πράξη όλοι οι Έλληνες μαζί, καθώς ξεχύθηκανστους δρόμους και ζητούσαν όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, να προσφέρει σ’ αυτόντον πόλεμο.
Αναλογιστείτε πως ο Μουσολίνι είχε συγκεντρωμένους 100.000 στρατιώτες στην Αλβανία και πίστευε πως θα κατακτούσε την Ελλάδα με τόση ευκολία σαν να έκανε περίπατο. Εδώ, θα σας θυμίσω πως στην αρχή οι Έλληνες υποχώρησαν λίγο από τα σύνορα και οι Ιταλοί κατέλαβανμικρές ελληνικές περιοχές, όμως στις 14 Νοεμβρίου αρχίζει η αντεπίθεση και τα ελληνικά στρατεύματα γνωρίζουν μεγάλες επιτυχίες, όπως στη μάχη της Πίνδου, στην Ήπειρο και στη δυτική Μακεδονία.
Χωρίς να είμαι υπερβολική οι Έλληνες πολεμούσαν σα λιοντάρια. Βοηθός σ’ αυτόν τον πόλεμο, για τους Έλληνες, ήταν το ορεινό έδαφος που τους επέτρεπε να οργανώνουν ισχυρές αμυντικές θέσεις. Ακόμα και ο βαρύς χειμώνας βοήθησε τις προσπάθειες των Ελλήνων στρατιωτών παρόλο που υπέφεραν πολύ. Οι Έλληνες πολεμούσαν χρησιμοποιώντας πολύ λιγότερο στρατιωτικό εξοπλισμό και με αριθμητική δύναμη πολύ μικρότερη από αυτή του εχθρού. Όμως η εθνική ενότητα, έδωσε τη νίκη στον ελληνικό στρατό.
Όταν ο Μουσολίνι αντιλήφθηκε πως δεν υπήρχε για το στρατό του σωτηρία, ζήτησετη βοήθεια του σύμμαχού του Χίτλερ. Έτσι, τον Απρίλιο του 1941 η ναζιστική Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδας. Και στη δεύτερη αυτή εισβολή οι Έλληνες απάντησαν και πάλι «ΟΧΙ». Μόνοι τους αντιμετώπισαν δύο μεγάλες δυνάμεις και λίγες μέρες αργότερα υπέκυψαν με ψηλό και περήφανο μέτωπο. Έτσι άρχισαν τα μαύρα χρόνια της γερμανοϊταλικής κατοχής της Ελλάδας.
Δε θα μπορούσα να παραλείψω πως για τέσσερα σχεδόν χρόνια οι Έλληνες υπέφεραν από την πείνα τις στερήσεις αλλάκαι από τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις. Πολύ σύντομα όμως οι Έλληνες ξαναβρήκαν τη δύναμη να επαναστατήσουν εναντίον του εισβολέα. Οργάνωσαν αντάρτικες ομάδες στα βουνά, τύπωναν παράνομες εφημερίδες ενώ πολλοί διέφυγαν στην Αίγυπτο όπου δημιουργήθηκε ένας νέος ελληνικός στρατός, που πολέμησε μαζί με τους άλλους συμμάχους μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία μου θα ‘θελα να τονίσω ότι το «ΟΧΙ» είναι το μέγιστο κατόρθωμα της ενότητας και αποφασιστικότητας των Ελλήνων. Είναι σταθμός με βαθύ νόημα γιατί θα συμβολίζει αιώνια την πάλη του δίκαιου με το άδικο, την πάλη για την αρετή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η 28η Οκτωβρίου θα παραμείνει πάντα μια ζωντανή δύναμη κι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Είναι χρέος και καθήκον μας να θυμόμαστε τις θυσίες των προγόνων μας.
Ας αφουγκραστούμε τη φωνή της καρδιάς τους κι ας προσβλέψουμε πάλι σε αυτές τις διαχρονικές αξίες και ας τις κάνουμε κτήμα μας.
– Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του έπους του ’40.
– Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940
– Ζήτω ο αγώνας για την ελευθερία και την ειρήνη.
– Ζήτω η Ελλάδα
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!
Σας ευχαριστώ, θερμά για την προσοχή σας.
Μιχαέλα Καραολάνη
