του Δημήτρη Παϊζη-Ραντοϊκοβιτς (Β3, Γυμνάσιο)
Η υπόθεση του βιβλίου είναι σύγχρονη, καθώς η νεαρή Σοφία Άμουνδσεν ζει μια ήσυχη ζωή στο σπίτι της μαζί με τη μητέρα και τα κατοικίδιά της. Όμως, ξαφνικά συμβαίνουν διάφορα περίεργα γεγονότα: λαμβάνει κάρτες που προορίζονται για κάποια Χίλντε Μόλερ Κναγκ οι οποίες στέλνονται από τον πατέρα της Χίλντε. Ταυτόχρονα, ένας μυστηριώδης άγνωστος της στέλνει μαθήματα φιλοσοφίας μέσα σε κίτρινους φακέλους. Καθώς τα μαθήματα προχωρούν οι παράξενες συμπτώσεις πληθαίνουν, έτσι που να μη μοιάζουν πια με συμπτώσεις….
Με αυτά τα συγγραφικά τεχνάσματα ο Jostein Gaarder διδάσκει την ιστορία της Φιλοσοφίας με έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο. Η νεαρή Σοφία παίρνει μαθήματα φιλοσοφίας δια αλληλογραφίας. Έτσι, ο αναγνώστης μαθαίνει για τη φιλοσοφία απλά και εύκολα. Παράλληλα, όμως, το βιβλίο παραμένει ένα μυθιστόρημα. Παράξενα συμβάντα συνοδεύουν τα γράμματα, και το μυστήριο πυκνώνει καθώς η πλοκή προχωρεί. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα λεπτομερή μαθήματα φιλοσοφίας δεν κουράζουν τον αναγνώστη. Μέσα από τον «Κόσμο της Σοφίας», μπορούμε να εξοικειωθούμε με την, υποτιμημένη στις μέρες μας, φιλοσοφία και να καταλάβουμε γιατί είναι τόσο σημαντική για τους ανθρώπους.
Η Σοφία είναι μία έφηβη που ζει σε μια πόλη της Νορβηγίας. Είναι έξυπνη και περίεργη. Έχει μια φίλη, τη Γιόρουν, με την οποία παίζει χαρτιά και ρακέτες. Μόλις όμως αρχίζει να παίρνει τα μαθήματα της φιλοσοφίας, αρχίζει να την παραμελεί λίγο. Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου αποτελούν οι παραδόσεις των μαθημάτων, τα οποία γίνονται με απλότητα, σαφήνεια και εύστοχα παραδείγματα. Η γλώσσα και το ύφος είναι καθημερινά, καθώς δεν επιχειρούν να τονίσουν κάτι το ιδιαίτερο. Καθώς ο συγγραφέας επικεντρώνεται στην περιγραφή της ιστορίας της Φιλοσοφίας, τα κοινωνικά προβλήματα που θίγονται λείπουν εντελώς ή είναι ανάξια λόγου. Υπάρχει, όμως, μία δόση ειρωνείας στη σχέση ηρώων-συγγραφέα, καθώς μέσα στο βιβλίο, τα πρόσωπα αρχίζουν να υποψιάζονται ότι αποτελούν οι ίδιοι τμήμα λογοτεχνικού έργου…
Διάλεξα αυτό το μυθιστόρημα γιατί με ενδιαφέρει πολύ η φιλοσοφία, οπότε σκέφτηκα πως αυτό το βιβλίο θα μου έδινε πολλά ερεθίσματα. Εξάλλου, ήταν το βραβείο μου στον περυσινό πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό φιλαναγνωσίας, που λεγόταν «Η μυστική παπαρούνα»… Αν και είναι πολυσέλιδο, το διάβασα μέσα σε δύο μέρες! Μου άρεσε πολύ και το προτείνω σε όποιον θέλει –ή δεν ξέρει ακόμα ότι θέλει- να μάθει για τη φιλοσοφία και για το πόσο αυτή μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή μας.
