«Θα σε θυμόμαστε πάντα, αγαπημένη μας κυρία Γεωργούδη»
Ένα μεγάλο αντίο από τα γυμνασιόπαιδα
Τη συναντούσαμε στο εργαστήριο της κάθε Δευτέρα. Η τάξη του Β2 ήταν κουρασμένη, ως συνήθως, από τα προηγούμενα «βαριά» μαθήματα και περίμενε ανυπόμονα την προτελευταία ώρα, την ώρα των καλλιτεχνικών (που εμείς βέβαια τη «μεταφράζαμε» πιο πολύ σε παιχνίδι και όχι σαν μάθημα).
Είμασταν τυχεροί που πέσαμε στα χέρια αυτής της εξαιρετικής ζωγράφου και γνώστριας του θεάτρου και γενικότερα της τέχνης. Προσωπικά ποτέ δεν πίστευα πως είχα τη δυνατότητα να ζωγραφίσω κάτι εκτός από μουντζούρες και σκίτσα διάφορων μεταλλαγμένων ζώων, μα η κα. Γεωργούδη κοίταξε τα έργα μου και βρήκε θετικό πνεύμα που εγώ αδυνατούσα να διακρίνω. Πάντα ένιωθα πως στην τάξη της υπήρχε πιο πολλή αγάπη απ’ ό,τι ζωγραφιές, και οι ζωγραφιές ήταν άπειρες! Όταν έμαθα τα δυσάρεστα νέα συνταράχτηκα, μα έπειτα σκέφτηκα πως θα είναι καλύτερα τώρα. Αν μπορούσα να τη δω, θα της ζητούσα συγγνώμη για όσες φορές χάλαγα με την πλάκα μου την ηρεμία αυτής της αίθουσας. Όπως και να το κάνουμε μου λείπει πολύ και το σχολείο μοιάζει άδειο χωρίς αυτήν, χωρίς τις πρωτοπόρες ιδέες της.
Παύλος Λασκαρίδης
Η κυρία Γεωργούδη ήταν καθηγήτρια καλλιτεχνικών στο σχολείο μας και μας δίδαξε δύο χρόνια, στην Α και στη Β Γυμνασίου. Το μάθημά της ήταν πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον, καθώς, εκτός από τη ζωγραφική, συζητούσαμε όλα τα θέματα που την περιελάμβαναν. Η κυρία Γεωργούδη χαρακτηριζόταν για την αγάπη που έδειχνε σε όλους, την ακεραιότητα και τη ρητορική προσωπικότητά της. Διακρινόταν επίσης για τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα της και ήταν τιμή μας που διδαχτήκαμε λίγα πράγματα από αυτήν. Πιστεύω πως η κυρία Γεωργούδη θα λείψει σε όλους. Κάθε έργο τέχνης μας οδηγεί στο δικό του κόσμο, έτσι η κυρία Γεωργούδη έφτιαξε το δικό της.
Αριστομένης Παπαδημητρίου
Αρχικά θέλω να πω πως η κυρία Γεωργούδη ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, βαθυστόχαστο άτομο το οποίο μας αγαπούσε πάρα πολύ και μας μάθαινε πολλά πράγματα για τη ζωή. Με λίγα λόγια προσπαθούσε με το δικό της τρόπο όχι μόνο να μας διδάξει αλλά και να μας βοηθήσει να βγούμε σωστοί άνθρωποι από το σχολείο. Γι’ αυτό το λόγο θα μείνει πάντα μέσα στην καρδιά μας
Ήταν Δεκέμβρης, η μέρα που όλος ο κόσμος θυμόταν το θάνατο του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η κηδεία του το 2009 είχε γίνει στο διπλανό μας νεκροταφείο και το μνημόσυνό του πάντα μαζεύει πολύ κόσμο. Όλοι μας είμασταν λυπημένοι που δεν μας επέτρεπαν να πάμε την έβδομη ώρα. Η κυρία Γεωργούδη μας έπιασε και μας μίλησε γι’ αυτό το περιστατικό. Μας έκανε να νιώσουμε πως ακόμα κι αν λείπει υπάρχουν άνθρωποι που τον αγαπούν κι έτσι είναι σαν να είναι κοντά μας και να μάχεται μαζί μας για ένα καλύτερο αύριο.
Έτσι νιώθουμε πια κι εμείς για την κυρία Γεωργούδη. Νιώθουμε ευτυχισμένοι που τη γνωρίσαμε και μάθαμε κάποια σημαντικά πράγματα από αυτήν, που θα τα βρούμε όλα μπροστά μας.
Δήμητρα Σέμπου
Η κυρία Γεωργούδη ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος στην ιστορία του σχολείου μας. Ήταν ένας πολύ φιλικός και καλοδιάθετος χαρακτήρας που ήταν πάντα δίπλα στους μαθητές της όταν τη χρειάζονταν. Μας έμαθε πολλά σημαντικά πράγματα για τα καλλιτεχνικά. Μας έμαθε όμως πάνω απ’ όλα να μην υποκύπτουμε στις δυσκολίες της ζωής και να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας. Γι’ αυτό θα τη θυμόμαστε πάντα.
Τάσος Στογιάννης
Η κυρία Γεωργούδη ήταν μοναδική! Ήταν η καθηγήτρια που εμπιστευόμουν περισσότερο στο σχολείο μας. Μας έλεγε ιστορίες για τη ζωή της, όπως τότε που μας εξιστορούσε ότι έτρεχε να φτάσει στο σχολείο και φορούσε αθλητικά παπούτσια (που δεν επιτρεπόταν τότε να φοράνε στο σχολείο). Ήταν καταπληκτική! Δεν περιγράφεται με λόγια η εμπειρία μου στη ζωγραφική όταν κάναμε μάθημα. Με ενέπνεε, όχι μόνον εμένα αλλά φαντάζομαι και όλους τους μαθητές της. Το γεγονός ότι «έφυγε» από κοντά μας στεναχώρησε όλους τους καθηγητές και τους μαθητές, ακόμα και τους μεγάλους που δεν είναι πια σε αυτό το σχολείο. Ήταν η καθηγήτρια των παιδιών!
Κώστας Τογαντζής
Η κυρία Γεωργούδη ήταν μια από τις αγαπημένες μου καθηγήτριες. Με την απεριόριστη αγάπη της για τα παιδιά και τις τέχνες έκανε το μάθημα των καλλιτεχνικών εξαιρετικά απολαυστικό. Κάθε Παρασκευή μετά το μάθημα αφιέρωνε στα παιδιά όλον τον πολύτιμο χρόνο της ώστε να μπορέσουν να γνωρίσουν καλύτερα τον υπέροχο κόσμο της τέχνης. Πάντοτε φρόντιζε το εργαστήριό της να είναι ένα θερμό μέρος γεμάτο αγάπη, διαθέσιμο σε όλα τα παιδιά. Δεν έκανε διακρίσεις, υποστήριζε όλα τα παιδιά. Έτσι υποστήριξε και εμένα, λέγοντας ότι πιστεύει σε εμένα και ότι χρειάζεται μόνο η θέληση της ψυχής για να πετύχει κάποιος τους στόχους και τα όνειρά του. Η κυρία Γεωργούδη με τα λόγια και τις πράξεις της θα μείνει πάντα στη μνήμη των παιδιών αυτού του σχολείου.
Σοφία-Άρτεμις-Δυσσινή Τσιάπου
Η αείμνηστη κυρία των καλλιτεχνικών κυρία Γεωργούδη μας χάρισε πολλές στιγμές χαράς, γέλιου και γαλήνης. Ήταν πάντα δίπλα μας και φρόντιζε να μας παρέχει ζεστασιά και εμπιστοσύνη. Το πάθος της για τη ζωγραφική μας είχε εμπνεύσει και μας εμπνέει ακόμα. Η μνήμη της όπως και τα έργα της θα ζουν αιώνια μέσα μας.
Μαρία Χαβάκη