Ωδή στη διαφορετικότητα από μαθητές του 2ου Λυκείου Καλύμνου

ΑΠΟ: Δήμητρα Κιούση - Μαρ• 03•15

Ήμουνα μόνος, μόνος κι αβοήθητος
Και λίγο διαφορετικός από τους συνομήλικους,
Ασήμαντο με νόμιζαν και ήτανε σωστοί,
Γιατί δεν είχα όνειρα όπως είχαν κι αυτοί.

Προβληματισμοί, σκέψεις, ανησυχίες και αγωνίες για τη διαφορετικότητα, διατυπωμένες με στίχους και μουσική που έγραψε ομάδα μαθητών της Α΄ Τάξης του 2ου Λυκείου Καλύμνου συμμετέχοντας στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής που διοργανώνεται από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Τα παιδιά, που το συγκρότημά τους φέρει το όνομα «Refusion» και το τραγούδι τους τον τίτλο «Μόνος», έγραψαν τους στίχους, τη μουσική, το συνέθεσαν, το ενορχήστωσαν, το εκτέλεσαν δημιουργώντας ταυτόχρονα και ένα video-clip που γυρίστηκε μέσα στο σχολείο τους.

Θέμα είναι η διαφορετικότητα (φυλετική, θρησκευτική, εθνική, κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική, γλωσσική και κάθε άλλη) όπως αυτή εκδηλώνεται και βιώνεται τόσο στο σχολικό όσο και στο κοινωνικό περιβάλλον, όχι μόνο ως προσωπικό συναίσθημα, αλλά και ως αποτυπωμένη συμπεριφορά. Το τραγούδι που έγραψαν τα παιδιά:

Μόνος – Refusion

Ήμουνα μόνος, μόνος κι αβοήθητος
Και λίγο διαφορετικός από τους συνομήλικους,
Ασήμαντο με νόμιζαν και ήτανε σωστοί,
Γιατί δεν είχα όνειρα όπως είχαν κι αυτοί.

Γιατί δεν είχα ανθρώπους να μιλήσω
Και πάντα αδιέξοδο όπου κι αν προσπαθήσω,
Ήμουν ξένος βλέπεις φίλε και ανόητος πολύ
Κι έφερνα συνέχεια παντού καταστροφή.

Όμως εκεί που ζω εγώ,
Τι είναι λάθος και τι σωστό;
Και αν αυτό το ορίζω εγώ,
Πάντα αγάπη θα προσδοκώ
Κάνω την πίκρα φυλακτό, και προχωρώ κι αναζητώ.

Ήμουνα μόνος κι αισθανόμουνα μικρός,
Για μένα δεν υπήρχε λέξη φίλος, ούτε κολλητός
Ήμουν ο άλλος, ο ξένος, ο έρημος εκείνος,
Ο μοναχός, διαφορετικός, μα πάλι τόσο ίδιος.

Όλοι βιάζονταν νωρίς να μεγαλώσουν,
Να φύγει η ανωριμότητα, μεγάλοι πια να νιώσουν
Να αφήσουν πίσω όνειρα, χαρές και αναμνήσεις,
Που είναι μέσα στην καρδιά μα θέλεις να τις σβήσεις.

Όμως εκεί που ζω εγώ,
Τι είναι λάθος και τι σωστό;
Και αν αυτό το ορίζω εγώ,
Πάντα αγάπη θα προσδοκώ
Κάνω την πίκρα φυλακτό, και προχωρώ κι αναζητώ.

Όμως εκεί που ζω εγώ,
Τι είναι λάθος και τι σωστό;
Και αν αυτό το ορίζω εγώ,
Πάντα αγάπη θα προσδοκώ
Κάνω την πίκρα φυλακτό, και προχωρώ κι αναζητώ.

Οι συντελεστές

Μουσική ενορχήστρωση: Μιχαήλ Καραφύλλης Στίχοι: Νικόλαος Λυσγάρης, Μιχαήλ Καραφύλλης, Γιώργος Καραγεωργίου Πλήκτρα, κανονάκι: Μιχαήλ Καραφύλλης Κιθάρες: Γιώργος Καραγεωργίου Λαούτο: Μανόλης Ατσάς Λύρα: Νικόλαος Λυσγάρης Φωνητικά: Μιχάλης Καλικάντζαρος

Οι μαθητές ευχαριστούν επίσης τους: Θεοφίλη Βούη, Μαρία Κυπραίου, Άννα Καραντώνη, Αγγελική Καρυώτη, Μιχάλη Γαβαλά και Γιάννη Μήλα.

Καλλιτεχνικές… φλέβες στο 2ο Λύκειο Καλύμνου

ΠΗΓΗ

 

One Comment

  1. Ο/Η dimikiousi λέει:

    Για να παίρνουμε ιδέες…

Σχολιάστε

Top