Βλέποντας ένα δένδρο με κίτρινα φύλλα, έρχεται στη σκέψη μου πόσο γρήγορα φεύγει ο χρόνος και ότι η φθινοπωρινή εποχή έφτασε, μαζί της και το σχολείο.
Πολλά από τα φύλλα ξεθωριασμένα είναι πεσμένα στο έδαφος. Είναι σα να ακούω τον άνεμο να περνάει ανάμεσά τους και να τα ρίχνει κάτω.
Σε λίγο δεν θα έχει μείνει ούτε ένα φύλλο. Το τοπίο γίνεται πιο μουντό. Ο Χειμώνας πλησιάζει. Ο ουρανός έχει αυτό το χρώμα το καταπληκτικό της κατάθλιψης… Όλα γύρω μου γίνονται διαφορετικά κι δε μπορώ να κάνω τίποτα για να το αποτρέψω…
Μελαγχολώ. Όμως γεννιέται μέσα μου και μια προσμονή πως μαζί με το χειμώνα θα έρθουν και τα Χριστούγεννα, που περιμένουν όλοι, με αυτό το ωραίο κλίμα, το οικογενειακό!
Κοιτώντας τα κίτρινα δένδρα, προετοιμάζομαι για τον ερχομό του Φθινοπώρου και την έναρξη των σχολείων και ανυπομονώ να τα δω ξανά ανθισμένα και καταπράσινα για να σημάνουν το τέλος τους!
Οι μαθητές της A’ Γυμνασίου
