Την ημέρα αυτή μαγείρευαν το κουρμπάνι (φαγητό με κρέας και πατάτες). Κάποιος από το χωριό δώριζε στην εκκλησία ένα μοσχαράκι μήνες πριν από την γιορτή. Το ζώο αυτό γυρνούσε και βοσκούσε ελεύθερο, μέχρι την παραμονή του προφήτη Ηλία. Στις 19 Ιουλίου έσφαζαν το μοσχάρι, για να γίνει το κουρμπάνι. Πίστευαν πως έπρεπε να χυθεί αίμα στην εκκλησία, γιατί διαφορετικά κάποιο «κακό» θα έβρισκε το χωριό. Το βράδυ της παραμονής χτυπούσαν οι καμπάνες και οι άνθρωποι ανέβαιναν στην εκκλησία, κουβαλώντας μεγάλα καζάνια με νερό για να πλυθεί το κρέας. Κατόπιν το μαγείρευαν. Ανήμερα της γιορτής του προφήτη Ηλία πήγαιναν όλοι οι χωρικοί στην εκκλησία, και όχι μόνο για να γευτούν το κουρμπάνι. Ό,τι μαζεύονταν το πουλούσαν και τα έσοδα πήγαιναν στο παγκάρι της εκκλησίας. Ανήμερα το απόγευμα πραγματοποιούνταν λαϊκό πανηγύρι.

Σγουρίδης Ανδρέας