Από την Αναστασία-Βέρα Κουκουρδή, μαθήτρια του Β2

Από πολύ μικρή ηλικία στην καθημερινή μας ζωή γνωρίζουμε κάποια άτομα τα οποία αποκαλούμε φίλους. Γνωστοί θα περάσουν αρκετοί από την ζωή μας αλλά ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα μπορούμε να τους εμπιστευτούμε και να τους αποκαλέσουμε φίλους.

 Ένας πραγματικός φίλος θα πρέπει να σέβεται τον χαρακτήρα σου, την διαφορετικότητα σου, χωρίς να προσπαθεί να σε αλλάξει. Δηλαδή θα σε δέχεται, θα σε εκτιμά και θα αγαπά τις ιδιαιτερότητες σου, αφού άλλωστε για αυτές σε διάλεξε. Επίσης θα σε ακούει, θα σε συμβουλεύει, θα σε προστατεύει. Δηλαδή θα ακούει τα προβλήματά σου και θα σου προτείνει λύσεις. Ακόμη, θα είναι δίπλα σου και ας βρίσκεται μακριά σου. Δηλαδή θα τρέχει πάντα για εσένα και αν δεν μπορέσει να είναι μαζί σου σε κάποια δύσκολη στιγμή θα βρει κάποιον άλλο τρόπο. Θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να σου επισημάνει τα λάθη σου για να γίνεις καλύτερος. Ο πραγματικός φίλος θα προσπαθεί να σε εξελίξει και να μην σε κρατάει πίσω από ζήλια, από πονηριά ή για το όφελος του. Θα θέλει να προχωράς και να έχεις πάντα επιτυχίες στην ζωή σου. Επιπλέον ένας φίλος θα κάνει ουσιαστικές συζητήσεις μαζί σου και θα σε έχει ανάγκη όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές αλλά και στις μικρές χαρές της καθημερινότητας. Θα σε αγαπά, θα σε υπερασπίζεται, θα σε στηρίζει, θα σε καταλαβαίνει και τέλος όταν θα περνάς κάποιες δύσκολες φάσεις που θα πιστεύεις ότι δεν αξίζεις και όταν θα πέφτει η αυτοπεποίθησή σου, θα σου θυμίζει ότι είσαι σημαντικός …

Συνοψίζοντας, αν δεν έχεις φίλους είσαι μόνος. Όπως λέει ένα ρητό «το να περπατάς με φίλους στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος στον ήλιο». Κανένας δεν μπορεί να αποδώσει σε λίγες γραμμές την λέξη φιλία. Μόνο με ένα πραγματικό φίλο καταλαβαίνει κάποιος τη σημασία της λέξης…