Από τις Μυρτώ Μιχαηλίδου, Ραφαέλα Ξενίδου και Τήμε Ηλέκτρα, μαθήτριες του Α2
Οι έφηβοι αντιμετωπίζουν σήμερα μία σειρά από προκλήσεις, και μία από τις βασικότερες είναι το σχολικό στρες. Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιάσουμε κάποιους λόγους που προκαλούν αυτό το άγχος καθώς και τρόπους αντιμετώπισής του.
Αιτίες του Σχολικού Άγχους στους Εφήβους
1) Πίεση από την Κοινωνία
Η πίεση της κοινωνίας και των αναμενόμενων προσδοκιών μπορεί να επηρεάσει έντονα τους εφήβους, καθώς νιώθουν ότι πρέπει να ικανοποιήσουν τις κοινωνικές προσδοκίες.
2) Διαχείριση Χρόνου
Η ισορροπία ανάμεσα στα μαθήματα, τις εξωσχολικές δραστηριότητες και την προσωπική ζωή μπορεί να είναι καταπονητική. Η κακή διαχείριση του χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε άγχος.
3) Προσωπικοί παράγοντες
Οι οικογενειακές προσδοκίες ή η ένταση στο σπίτι συχνά προσθέτουν ένα επιπλέον φορτίο κάνοντας το σχολικό άγχος πιο έντονο και δύσκολο στη διαχείριση.
Πώς να αντιμετωπίσουν οι Έφηβοι το σχολικό στρες
Διαμόρφωση ρεαλιστικών στόχων
Η διάσπαση μεγαλύτερων εργασιών σε μικρότερα, διαχειρίσιμα βήματα μπορεί να κάνει τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις πολύ πιο εφικτές.
Προώθηση της αυτοφροντίδας
Πράγματα όπως ο επαρκής ύπνος, η τακτική άσκηση και η υγιεινή διατροφή μπορεί να βοηθήσουν πολύ την ψυχολογία του εφήβου και να τον βοηθήσουν να νιώθει πολύ καλύτερα, μειώνοντας έτσι τα επίπεδα του στρες.
Ενίσχυση υποστηρικτικών σχέσεων
Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ανθρώπους που να μας υποστηρίζουν στη ζωή, όπως φίλοι, οικογένεια ή μέντορες. Έχοντας αυτήν τη συμπαράσταση και ανθρώπους που μπορούμε να στηριχτούμε στη ζωή μας, αποτελούν παράγοντες που ενδεχομένως θα μας βοηθήσουν πολύ να νιώσουμε ασφάλεια και να μην έχουμε τόσο άγχος.
Οι υποστηρικτικοί γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο, προσφέροντας σταθερότητα, κατανόηση, ενεργητική ακρόαση και ξεκάθαρα αλλά ευέλικτα όρια, επιτρέποντας στον έφηβο να νιώθει ασφαλής ενώ αναπτύσσει αυτονομία. Η στάση αυτή ενισχύει την αυτοεκτίμηση του εφήβου, βελτιώνει την επικοινωνία και μειώνει τις εντάσεις, δημιουργώντας ένα περιβάλλον όπου ο έφηβος μπορεί να πειραματιστεί, να ωριμάσει και να μάθει να ρυθμίζει τα συναισθήματά του με υγιή τρόπο.
Το άγχος του σχολείου είναι μια κοινή πρόκληση για τους έφηβους, αλλά με τις κατάλληλες στρατηγικές, μπορούν να το αντιμετωπίσουν και να εξελιχθούν μέσα από αυτό. Ενδυναμώνοντας τους έφηβους με εργαλεία και τρόπους για να διαχειριστούν το σχολικό άγχος, μπορεί να τους βοηθήσει πολύ και να φέρει μια πολύ θετική αλλαγή στη ζωή τους. Τέλος, πολλά από αυτά τα εργαλεία θα τα έχουνε για το υπόλοιπο της ζωής τους. Όταν μεγαλώσουνε θα είναι πιο έτοιμοι για οποιαδήποτε πρόκληση στη ζωή τους, καθώς θα μπορούν να χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία όπου χρειαστεί.
Πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι ένα παιδί θα αντιδράσει διαφορετικά στο να του γίνει έλεγχος για το μάθημα στο σπίτι από τους γονείς, διαφορετικά μέσα στην τάξη από τον δάσκαλο, διαφορετικά αν χρειαστεί να βγει στον πίνακα και να αποδώσει μπροστά σε όλη την τάξη, και διαφορετικά σε ένα διαγώνισμα. Όλες αυτές οι διαφορές της απόδοσης οφείλονται στο άγχος και είναι βέβαιο ότι πολλοί γονείς και σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί έχουν αντιμετωπίσει παιδιά που διαβάζουν πάρα πολύ, δείχνουν όμως μεγάλη αδυναμία ή «παγώνουν» όταν έρθει η ώρα να εξεταστούν ή να γράψουν ένα τεστ.
Φυσικά αυτό που επιδιώκεται στην τάξη δεν είναι ένα παιδί χωρίς άγχος – ούτως ή άλλως είναι ανέφικτο, εφόσον το παιδί βιώνει την εκπαιδευτική διαδικασία σαν ανταγωνιστική και σαν άμεσα συνδεδεμένη με την προσωπική του αξία – αλλά αντίθετα ένα παιδί που να έχει το άγχος που του χρειάζεται για να τον παρακινεί να δουλέψει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του χωρίς ποτέ να του γίνεται τροχοπέδη. Στόχος είναι η ισορροπία, η οποία για κάθε παιδί βρίσκεται σε διαφορετικό μέτρο και βαθμό. Και είναι μια ισορροπία για την οποία και ο μαθητής και ο δάσκαλος και οι γονείς αξίζει να προσπαθήσουν.
Καταλήγοντας, η περίοδος της εφηβείας είναι η φάση που ο έφηβος θέτει τις βάσεις, για να μπορέσει να σταθεί στην ενηλικίωσή του. Οι γονείς που φοβούνται ότι το παιδί τους δε θα μπορέσει να τα καταφέρει στον κόσμο των ενηλίκων είναι εκείνοι που του μειώνουν την αυτοπεποίθηση και το καθιστούν εξαρτημένο από τους ίδιους. Ο ρόλος των γονιών δεν είναι εύκολος! Οι γονείς χρειάζεται να μη νιώθουν ενοχές, για να μπορέσουν να «σταθούν» στον έφηβο. Σε αυτή την κρίσιμη φάση του παιδιού τους η σωστή κατεύθυνση είναι η συναισθηματική ακοή προς τον έφηβο. Να ακούσουν, δηλαδή, τον έφηβο με υπομονή, κατανόηση και συναίσθηση όλης της κατάστασης, την οποία κάθε φορά βιώνει.
