Του Γεωργακάκου Σπύρου

Ο βασιλιάς και το χταπόδι

Μια φορά κι έναν καιρό στον βυθό της θάλασσας υπήρχε ένα πολύ καλά κρυμμένο βασίλειο με έναν δυνατό βασιλιά που φοβόταν για τον λαό του. Γι’ αυτό δεν άφηνε κανέναν απ’ αυτούς να βγει στην επιφάνεια, γιατί στο παρελθόν οι άνθρωποι είχαν σκοτώσει τον πατέρα του.

Μερικά χρόνια αργότερα απέκτησε μια κόρη στην οποία άρεσε να εξερευνά νέους τόπους. Κάποια μέρα εκείνη πήγε να βγει στην επιφάνεια της θάλασσας. Όταν την είδε ο πατέρας της, έτρεξε γρήγορα να την φέρει πίσω. Ερχόταν μια βάρκα με δύτες κι εκείνος μαζί με τον αρχηγό της φρουράς άφησαν ακάλυπτη την πύλη του παλατιού για να την σώσουν.

Μόλις ο βασιλιάς έφτασε την κόρη του, την πήρε στην αγκαλιά του και κρύφτηκαν. Μετά από λίγο, αφού έφυγαν οι δύτες, άκουσε κραυγές μέσα από το παλάτι του. Όταν έφτασε, ο μεγάλος του εχθρός, το χταπόδι, είχε μπει και είχε κατακτήσει το παλάτι. Πήγε να τον πολεμήσει μα είχε ξεχάσει, επειδή είχε περάσει καιρός, πως ήταν τετραπέρατο λόγω των οκτώ πλοκαμιών του. Για τον εχθρό ήταν πανεύκολο να νικήσει τον βασιλιά και αφού τον αποδυνάμωσε τον έκλεισε σε μια γερή φυλακή μαζί με τον στρατηγό του.

Ευτυχώς δεν είχε παρατηρήσει την κόρη του, εκείνη άρχισε να απομακρύνεται από το παλάτι όσο πιο γρήγορα και αθόρυβα μπορούσε. Αναζητούσε βοήθεια για πολλή ώρα μέχρι που την βρήκε ένας δύτης. Εκείνη δεν τον είχε παρατηρήσει. Έτσι τρόμαξε όταν της μίλησε. Την ρώτησε αν έψαχνε κάτι και του διηγήθηκε τι είχε συμβεί πιο πριν. Εκείνος δέχτηκε να την βοηθήσει και το κορίτσι τον οδήγησε στο βασίλειο.

Αφού φτάσανε έπρεπε να περάσουν τρία στάδια: να πλησιάσουν τον θρόνο απαρατήρητοι, να σκοτώσουν το χταπόδι και τέλος να πάρουν το κλειδί και να ελευθερώσουν τον βασιλιά. Το πρώτο στάδιο πέτυχε. Μόνο το δεύτερο ήταν αρκετά δύσκολο, γιατί ήταν δύο άτομα μόνο για να το σκοτώσουν. Τότε ο δύτης σκέφτηκε να καλέσει τους φίλους του για ενισχύσεις. Οι φίλοι του έφτασαν οπλισμένοι και τα κατάφεραν. Νίκησαν το χταπόδι, ελευθέρωσαν τον βασιλιά κι εκείνος από τότε σταμάτησε να φοβάται τόσο πολύ τους ανθρώπους.

Κι από τότε ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.