Της Λαγωνικάκη Ιόλης, Α2

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα μακρινό κόσμο υπήρχαν τέσσερα βασίλεια. Το πρώτο ήταν το αλμυρό όπου ζούσαν όλα τα αλμυρά φαγητά. Βασιλιάς ήταν ο μπακαλιάρος, ο πιο αλμυρός από όλους. Οι πολίτες ζούσαν ευτυχισμένοι με τη γεύση τους και τον βασιλιά τους.

Το δεύτερο παλάτι ήταν το ξινό, που βασιλιάς τους ήταν το λεμόνι, ο ξινότερος από όλους. Κανένας πολίτης δεν είχε παράπονο από τον βασιλιά, όμως όλοι ήξεραν πως ήταν αυταρχικός και πως πάντα ήθελε να κατακτήσει το αλμυρό παλάτι, που δεν θεωρούσε απαραίτητο.

Το τρίτο παλάτι ήταν το πικρό, εκεί δεν υπήρχε βασιλιάς, αλλά δημοκρατία και γι’ αυτό τα βασίλεια δεν ήθελαν να πειράξουν την ηρεμία και την ισορροπία τους. Το αλμυρό παλάτι τους θαύμαζε γι’ αυτό και αλληλοβοηθιούνταν πού και πού τα δυο βασίλεια.

Τέταρτο και πιο λαχταριστό και ζηλευτό ήταν το γλυκό παλάτι. Βασίλισσά τους ήταν η λευκή σοκολάτα, μπορεί να ακούγεται γλυκιά αλλά αυτή ήταν η πιο ύπουλη από όλους. Κάθε τρεις και λίγο πετούσε σπόντες για τα άλλα βασίλεια για να ξεκινήσει πόλεμος.

Μια μέρα στο αλμυρό παλάτι μια βόμβα έπεσε από τον ουρανό. Ο βασιλιάς Μπακαλιάρος εξοργισμένος πήγε στον βασιλιά Λεμόνη θεωρώντας πως το έκανε αυτός, επειδή πάντα ήθελε πόλεμο μαζί τους. Ο βασιλιάς Λεμόνης αρνήθηκε κάθε λέξη που του απηύθυνε ο βασιλιάς Μπακαλιάρος, όμως δεν τον πίστευε κανένας. Άκουσε τα νέα και το πικρό βασίλειο και αμέσως πρότεινε ειρήνη και μια λογική λύση. Δεν είχαν άλλη επιλογή, οπότε συμβιβάστηκαν και προχώρησαν παρακάτω.

Μετά από λίγο καιρό και πάλι μια μεγαλύτερη βόμβα έπεσε στο αλμυρό έδαφος. Χωρίς λογική σκέψη πήγε στο στρατόπεδό του και ετοίμασε στρατό για πόλεμο. Ήταν σχεδόν σίγουρος πως ήταν ο Λεμόνης οπότε χωρίς δισταγμό κήρυξε πόλεμο.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου παρατήρησε ο βασιλιάς Μπακαλιάρος πως καμιά από τις βόμβες που έπεφταν στο παλάτι του ήταν τόσο μεγάλες και δυνατές σαν αυτές που είχαν πέσει πριν ξεκινήσει ο πόλεμος. Προσπαθώντας να το εξηγήσει λογικά, θυμήθηκε πως το γλυκό βασίλειο ήταν πολύ δυνατό και είχε παρόμοιες βόμβες. Χωρίς να βιαστεί πήρε τη συμβουλή του πικρού βασιλείου, το οποίο πρότεινε να στείλουν έναν κατάσκοπο ώστε να μη δημιουργηθεί πανικός.

Πήγε ο κατάσκοπος στο γλυκό βασίλειο και όταν μπήκε στο στρατόπεδο τι είδε; Εκατομμύρια ίδιες βόμβες με αυτές που είχαν πρωτοπέσει στο βασίλειο. Τρομαγμένος ο κατάσκοπος έτρεξε στον βασιλιά να του πει τα νέα.

Αμέσως ο βασιλιάς σταμάτησε τον πόλεμο και ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Μαζεύτηκαν για συμβούλιο όλα τα βασίλεια και ως ποινή για το γλυκό βασίλειο αποφάσισαν πως αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει θα έπρεπε να χαρίσει μερικά γλυκά σε κάθε χώρα ώστε να είναι νοστιμότερα. Βλέποντας η λευκή σοκολάτα πως δεν είχε άλλη επιλογή χάρισε μερικά γλυκά της.

Με το που γύρισαν όλοι πίσω στα παλάτια τους όλα τα γλυκά έκαναν εξέγερση και κατέβασαν τη Λευκή σοκολάτα από βασίλισσα και έβαλαν στη θέση της το παγωτό. Το παγωτό ήταν τίμιο, αξιοπρεπές και κρατούσε πάντα τις υποσχέσεις του χωρίς να κάνει πονηριές. Όλα τα βασίλεια το συμπαθούσαν χωρίς να κάνουν πόλεμο. Από τότε έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.