Της Μαστόρου Δέσποινας

Σήμερα παρατηρούμε αρκετούς εφήβους να αποκτούν «κατάθλιψη» με την πάροδο του χρόνου. Συγκεκριμένα, η γνωστή σε όλους πια καραντίνα ήταν, είναι και θα είναι μία βασική αιτία η οποία δυστυχώς πρόσθεσε αρκετά δυσάρεστα συναισθήματα στην ψυχολογία των μαθητών.

Αρχικά, κυρίευσε τους περισσότερους μαθητές με άγχος, αγωνία καθώς επίσης και φόβο. Μπορεί σε κάποια παιδιά η καραντίνα να έμοιαζε με διάλειμμα, όμως σίγουρα υπήρξαν στιγμές όπου αγχωνόντουσαν για τα κενά και τα περιθώρια βελτίωσης στον τομέα επίδοσης ενός μαθητή στο σχολείο. Επιπρόσθετα, είχαν αγωνία για το άμα θα τελειώσει όλος αυτός ο «εφιάλτης» και άμα θα ξαναζήσουν με τις ίδιες συνθήκες που ζούσαν πριν την πανδημία.

Εξυπακούεται όμως το γεγονός πως όλοι αντιμετώπισαν την καραντίνα με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, τα περισσότερα παιδιά απλώς αντίκρισαν την καραντίνα ως ευκαιρία ξεκούρασης, επηρεάζοντας φυσικά και την επίδοση τους στα μαθήματα εξ αποστάσεως, ενώ σε αντίθεση με αυτά τα παιδιά υπήρξαν και μαθητές οι οποίοι χρησιμοποίησαν την καραντίνα ως ευκαιρία κάλυψης κενών και παράλληλα συνέχιζαν να προσπαθούν ανεξάρτητα από το επίπεδο δυσκολίας που παρουσιάστηκε στα μαθήματα εξ αποστάσεως- «webex». Όλα τα παραπάνω καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι δεν ήταν ικανοποιημένοι με την επίδοσή τους καθώς αρνούνταν να προσπαθήσουν, ενώ οι άλλοι μαθητές οι οποίοι δεν έπαψαν να προσπαθούν οδηγήθηκαν στο μοναδικό συναίσθημα της ικανοποίησης το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ένα ιδιαίτερο καθώς επίσης και πολύ δύσκολο συναίσθημα για να αισθανθεί κάποιος και ιδιαίτερα την περίοδο της καραντίνας. Επίσης, οι μαθητές οι οποίοι δεν ήταν αρκετά ευχαριστημένοι με την επίδοσή τους, σίγουρα νιώθουν μειονεκτικά όταν έρχονται αντιμέτωποι με έναν μαθητή ο οποίος δεν σταμάτησε να προσπαθεί, εφόσον εξυπακούεται πως δεν θα έχει τα ίδια κενά καθώς επίσης και περιθώρια βελτίωσης.

Αφετέρου, άλλα συναισθήματα με τα οποία οι μαθητές δυστυχώς βρέθηκαν αντιμέτωποι την περίοδο της καραντίνας ήταν ο αναστεναγμός αλλά και η απογοήτευση. Μπορεί να αναρωτηθείτε «Μα γιατί σε τόσο μικρή ηλικία οι μαθητές, και συγκεκριμένα του γυμνασίου, να αναστενάζουν αντί να χαίρονται που δεν θα χρειάζεται να πηγαίνουν πια στο σχολείο;». Γιατί, εκτός από το σχολείο τα παιδιά στην ηλικία αυτή στερούνται και πολλά άλλα εξαιτίας της καραντίνας όπως τον αθλητισμό. Για αρκετούς μαθητές ο αθλητισμός είναι ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα. Μία ασχολία  με την οποία μαθαίνεις πράγματα με την θέλησή σου και το κυριότερο ο αθλητισμός δεν έχει την λειτουργία της υποχρέωσης στην ζωή τους, με αποτέλεσμα τα ίδια τα παιδιά να αισθάνονται ένα αρκετά μεγάλο περιθώριο ελευθερίας. Επιπλέον, εκτός από το γεγονός πως στερούνται τον αθλητισμό, οι μαθητές νιώθουν απογοήτευση. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για το τι συμβαίνει γύρω τους με αποτέλεσμα η αμάθειά τους να τους οδηγεί σε προβληματισμούς που τις περισσότερες φορές κανείς δεν τους λύνει. Το γεγονός πως το κράτος ορίζει όλο και περισσότερα μέτρα προστασίας ενώ παράλληλα περιορίζει ακόμη περισσότερο την ελευθερία τους, τους «βασανίζει». Επιπρόσθετα, με όλα αυτά τα δυσάρεστα νέα στις ειδήσεις για την εξέλιξη της πανδημίας, το παιδί χάνει τις ελπίδες που είχε για την επιστροφή στην «πραγματικότητα» ενώ παράλληλα απογοητεύεται πάρα πολύ.

Έπειτα, εκτός από τα παραπάνω συναισθήματα, εξίσου σημαντικά συναισθήματα τα οποία κυριεύουν  τους μαθητές την περίοδο της καραντίνας είναι η νοσταλγία, η δυστυχία καθώς επίσης και η θλίψη. Οι μαθητές εξυπακούεται πως δεν είναι λάτρες του σχολείου παρόλα αυτά υπήρξαν παιδιά τα οποία πεθύμησαν το σχολείο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια πως το σχολείο, εκτός από το να διδάσκει και να μεταδίδει γνώσεις στους μαθητές, είναι και ένας τρόπος κοινωνικοποίησης. Αρκετά παιδιά λοιπόν, ήταν δυστυχισμένα διότι ήταν απομακρυσμένα από τους φίλους τους και εννοείται πως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν μπορεί να συγκριθεί με την δια ζώσης εκπαίδευση, ιδιαίτερα στον τομέα της κοινωνικοποίησης.

Τέλος, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι μαθητές επηρεάστηκαν αρκετά από την καραντίνα στον τομέα της ψυχολογίας καθώς επίσης  εξυπακούεται το γεγονός πως, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν την περίοδο της καραντίνας πιθανότατα να επηρεάσει είτε θετικά είτε αρνητικά το μέλλον τους.