Σωσάνδρα, τα μαθητικά χρόνια στο Δημοτικό σχολείο

αναδημοσίευση από το βιβλίο του Αναξαγόρα Σταμπολίδη «Τα ειδύλλια της Σωσάνδρας»

«…Στο 6-τάξιο Δημοτικό σχολείο της Σωσάνδρας μπήκα κανονικά, χωρίς δηλαδή να χάσω μία χρονιά, όπως πολλά παιδιά του χωριού που ήταν κατά 2 χρόνια μεγαλύτερά μου, αφού λόγω του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου (έπος της Αλβανίας) το 1940 δεν άνοιξαν τα σχολεία. Από το 1941 και μετά και καθ” όλη τη διάρκεια της κατοχής ήταν τα σχολεία ανοιχτά. Έτσι πολύ κανονικά τον χειμώνα του 1942 μπήκα στην πρώτη τάξη του Δημοτικού σχολείου της Σωσάνδρας.

Εδώ θα ήθελα με μεγάλη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη να αναφέρω τους αξέχαστους Δασκάλους μου, που όλοι ανεξαιρέτως ήταν πρότυπα Δασκάλων.

Οι Δάσκαλοι μου λοιπόν ήταν:

Αθανασιάδης Αθανάσιος

Αλεξιάδης Αθανάσιος

Πέτρος Αργυρίου

Γρηγόρης Αργυρίου

Διαβάτη Αικατερίνη

Μέχρι την τετάρτη τάξη πήγαινα με τα αδέλφια μου στο Δημοτικό σχολείο της Σωσάνδρας. Μετά και λόγω του καταραμένου εμφυλίου πολέμου και αφού μετακομίσαμε στην τότε Αρδέα, έβγαλα τις δύο τελευταίες τάξεις στο Δημοτικό σχολείο της Αρδέας.

Στην Σωσάνδρα ήταν τα χρόνια πολύ ρομαντικά. Όλοι οι δάσκαλοι μας μάς πρόσεχαν και με κάθε τρόπο φρόντιζαν την μόρφωσή  μας.

Στις μεγάλες γιορτές όπως η 25^η Μαρτίου διοργανώναμε και στην Σωσάνδρα εκδηλώσεις με θεατρικές παραστάσεις και παρελάσεις. Οι παρελάσεις ξεκίνησαν μετά τη λήξη της  κατοχής, δηλαδή του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου.

Στις διακοπές εργαζόμασταν παρ” όλο που είμαστε μικροί, στα χωράφια μας ή πηγαίναμε τα ζώα στη βοσκή.

Η βασική απασχόλησή μας λοιπόν, ήταν η γεωργία. Πηγαίναμε στα χωράφια για να τσαπίσουμε τα καλαμπόκια και πιπέρια ή να ποτίσουμε κάποιο χωράφι σπαρμένο με βαμβάκι.

Θυμάμαι πόσο χαρούμενος ήταν ο κόσμος. Όλοι οι Σωσανδρινοί ήταν στα χωράφια, βοηθούσε ο ένας τον άλλο, οι δε νέοι και νέες τραγουδούσαν δυνατά ευωδιάζοντας τον πολύ παραγωγικό κάμπο της ειδυλλιακής Σωσάνδρας. Αυτά το καλοκαίρι. Τον χειμώνα ξανάρχισε το σχολείο».