Της Μαρίας Μήντση, μαθήτριας της Β” τάξης

Η Αναστασία Νέμτση είναι κόρη της γνωστής συγγραφέως από την Αριδαία Νίκης Τάντση, η οποία έγραψε μεταξύ άλλων και τις «Επτά θανάσιμες πεθερές», έργο που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με εξαιρετική επιτυχία! Ζητήσαμε από την κα Νέμτση να παραχωρήσει μία συνέντευξη στο περιοδικό μας και να μας μιλήσει για τη μητέρα της και το συγγραφικό της έργο. Η ανταπόκριση υπήρξε άμεση και παρακάτω παραθέτουμε το κείμενο της συνέντευξης, στην οποία μας βοήθησε και η φιλόλογος καθηγήτρια του Γυμνασίου Προμάχων κα Ελένη Μαζγαλτζίδου:

-Κυρία Νέμτση, είστε η κόρη της κυρίας Νίκης Τάντση, μιας συγγραφέως που καταγόταν από την Αριδαία. Θα θέλατε να μας δώσετε μια συνέντευξη για το έργο της μητέρας σας, στα πλαίσια της δημοσίευσης κάποιου σχετικού άρθρου για τη σχολικό μας περιοδικό;

-Ναι, βέβαια με μεγάλη μου χαρά.

-Μπορείτε να μας αναφέρετε τα έργα της μητέρα σας με τη σειρά που εκδόθηκαν;

-Βεβαίως. Αρχικά εκδόθηκαν  οι Επτά θανάσιμες πεθερές, έπειτα το βιβλίο Είμαι άνδρας και το κέφι μου θα κάνω και τελευταίο το Διώροφο, το οποίο όμως γράφτηκε πρώτο.

-Το πρώτο έργο της μητέρας σας, Οι επτά θανάσιμες πεθερές, αποτέλεσε το πρωταρχικό υλικό της ομώνυμης σειράς στην ελληνική τηλεόραση. Ποιο υπήρξε το έναυσμα  για τη συγγραφή του  βιβλίου αυτού ;

- Πάμπολλες ιστορίες που είχε ακούσει η μητέρα μου  από πεθερές και νύφες. Τα περισσότερα  εξάλλου είναι πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, καμουφλαρισμένα, βέβαια. Έτσι δόθηκε έμφαση στους παρακάτω τύπους πεθεράς: Στη χήρα πεθερά, στην τσιγκούνα, στην απρόβλεπτη, στην τιμωρό πεθερά, στη λογική και τέλος στη ρατσίστρια πεθερά.

-Το διώροφο είναι ένα  νεοελληνικό  μυθιστόρημα, που εκδόθηκε το 2008, και  του οποίου η δράση εκτυλίσσεται στην Αριδαία, από τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το 1990. Ποια είναι τα βασικά μοτίβα και θέματα  που εντοπίζει κανείς στο έργο αυτό ;

- Η οικογένεια και ο γάμος θίγονται σε πολλά σημεία, ο  πόλεμος και η αντίσταση επίσης καθώς και η προσφυγιά. Εξάλλου  και η  φτώχεια και η ανέχεια είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Ο αγνός έρωτας θριαμβεύει συχνά στις σελίδες του βιβλίου αυτού καθώς και το προξενιό και συχνά τονίζεται η άδολη αγάπη και η ανιδιοτελής προσφορά. Θα ήταν παράλειψη να μην κάνουμε αναφορά και στο μοτίβο του θανάτου.

-Σ’ αυτό εντοπίζουμε έντονα τα αυτοβιογραφικά στοιχεία της μητέρας σας καθώς και τα βιογραφικά στοιχεία πολλών ηρώων. Μπορείτε να αναφερθείτε σε μερικά απ” αυτά;

  Η γέννηση της μητέρας μου. Όλο το χρονικό της οικογένειας. Τα ονόματα κάποιων ηρώων του βιβλίου της. Επίσης η εισαγωγή της μητέρας μου και του πατέρα μου στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Θεσσαλονίκης, ο διορισμός τους στη Δράμα και στην Ξάνθη αντίστοιχα και η μετάθεση της μητέρας μου στη Δωροθέα. Ο διορισμός των θείων μου, άλλωστε, στο Γυμνάσιο Αριδαίας είναι στοιχεία βιογραφικά. Η δράση στην Αντίσταση κατά της Χούντας του θείου μου Τάντση Αναστάσιου, που αναφέρεται στο έργο ως Αλέξης, και ο πρόωρος θάνατός του είναι γεγονός πραγματικό . Στο θείο μου αυτόν, που -όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η μητέρα μου στο βιβλίο της- βοήθησε τον κόσμο της Καρατζόβας μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του- είναι αφιερωμένο το βιβλίο αυτό.

 -Η κυρία Τάντση αναφέρεται στο διώροφο με το πραγματικό της όνομα, δηλ. Νίκη. Με το πραγματικό τους όνομα αναφέρονται  επίσης και τα παιδιά της, η Αναστασία -εσείς δηλ.- και ο αδερφός σας Νίκος, καθώς και η γιαγιά σας Αναστασία. Ωστόσο, αν και το έργο έχει βιογραφικό χαρακτήρα, πολλοί ήρωες του βιβλίου -ακόμη και ο πατέρας σας και πολλοί συγγενείς σας- αναφέρονται σ’ αυτό με πλαστά ονόματα.  Πώς  το ερμηνεύετε αυτό;

-Εμείς κρατάμε τα πραγματικά μας ονόματα, γιατί δεν έχουμε πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό. Τα περισσότερα πρόσωπα όμως έχουν πλαστά ονόματα και είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι έχουν κρατήσει το αρχικό γράμμα του πραγματικού ονόματος τους -εκτός από τον παππού μου, που αναφέρεται ως Δημήτρης -ενώ ονομαζόταν Χρήστος-. Η αλλαγή των ονομάτων έγινε για να μην είναι τόσο φανερά τα πρόσωπα στους γνωστούς της περιοχής, λόγω των πολλών προσωπικών λεπτομερειών.

-Είναι επίσης εμφανές ότι στο διώροφο απηχούνται και ιστορικά γεγονότα, που επηρέασαν έντονα της ζωή της μικρής επαρχιακής πόλης μας, της Αριδαίας. Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποια απ’ αυτά;

Βεβαίως. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στα χρόνια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Γίνονται πολλές αναφορές στο αλβανικό μέτωπο, στα χρόνια της Κατοχής, στον ελληνικό Εμφύλιο και στην Εθνική Αντίσταση.

-Ποιες ήταν οι επιπτώσεις των πολέμων αυτών για τους κατοίκους της Αριδαίας;

- Οδυνηρές. Φτώχεια, ανέχεια, πείνα και θάνατος. Γκρεμισμένα όνειρα. Τότε βρήκαν καταφύγιο στο διώροφο πολλοί πρόσφυγες από τα γύρω χωριά.  Η μητέρα μου γράφει χαρακτηριστικά. Ο πόλεμος άφησε πίσω του συντρίμμια και χαλάσματα. Συντρίμμια υλικά και  ψυχικά. Έψαχνε ο καθένας μες’ απ’ τα συντρίμμια της ψυχής του ν’ αναστήσει το ηθικό του και να βρει τη δύναμη ν’ ατενίσει  με αισιοδοξία το αύριο.

-Με πολλή τρυφερότητα και σεβασμό η μητέρα σας αναφέρεται στον πατέρα της και παππού σας, που αναφέρεται σαν κυρ Δημήτρης, που με πολύ προσωπικό μόχθο βοήθησε να κτιστεί ένα διώροφο σπίτι, κάπου στην Αριδαία, για την πολυμελή του οικογένεια. Ποιες αρετές αναγνωρίζετε στον παππού σας;

-Ήταν πολύ στοργικός και τρυφερός. Αποφασιστικός και μαχητικός. Εργατικός και ακούραστος, δεν έκανε ποτέ πίσω, όσα εμπόδια και δυσκολίες κι αν συναντούσε. Ένας πραγματικός αγωνιστής της ζωής.

-Παράδειγμα προς μίμηση, λοιπόν, ο παππούς. Θα θέλαμε επίσης να αναφερθείτε στη γιαγιά σας Αναστασία, το όνομα της οποίας έχετε, και η οποία –όπως κρίνουμε από το συγκεκριμένο βιβλίο- φαίνεται να είχε έντονη προσωπικότητα;

- Πράγματι έχω το όνομα της γιαγιάς μου αυτής. Μακάρι να έχω και τη χάρη της. Η γιαγιά μου, που καταγόταν από το Γαρέφι, ήταν μικροκαμωμένη αλλά  πολύ εργατική και καλοσυνάτη. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Πραγματικά  πολυμήχανη.

-Πιστεύετε ότι η κυρία Αναστασία αντιπροσωπεύει τις γυναίκες της εποχής της;

 Όλες οι γυναίκες της εποχής, ζώντας με πολυμελείς οικογένειες μέσα στις στερήσεις ήταν λίγο –πολύ εργατικές σαν τη γιαγιά μου, αλλά αυτή ήταν πιο δυναμική και δραστήρια. Μια γυναίκα πολύ μπροστά για την εποχή της.

-Στο διώροφο  δίνεται  σε πολλά σημεία έντονο το κλίμα της οικογενειακής θαλπωρής. Πιστεύετε ότι στις μέρες μας υπάρχει επαφή  και δέσιμο στα μέλη μιας  ελληνικής οικογένειας ;

Νομίζω πως η ελληνική οικογένεια κρατάει σαν θεσμός, κυρίως στην ελληνική επαρχία. Αυτό το δέσιμο κρατάει ακόμη, αλλά η επαφή ακολουθεί τους ρυθμούς της σημερινής ζωής και δυσκολεύει κι αυτή.

-Κάποια στιγμή το διώροφο πατρικό σπίτι σας καταστράφηκε από σεισμό, οι ένοικοί του έφυγαν με πολύ πόνο, ενώ πριν μερικά χρόνια γκρεμίστηκε. Τι αναμνήσεις άφησε στην ψυχή σας το διώροφο πατρικό σας σπίτι;

-Για μένα, όπως και για όλα τα εγγόνια, το διώροφο ήταν σημείο αναφοράς. Ήταν ένα σπίτι που ξεχώριζε λόγω της θέσης και του μεγέθους του. Αλλά κυρίως ήταν το σπίτι που ζούσαν οι παππούδες, οι ρίζες της μεγάλης μας οικογένειας, χώρος οικογενειακών συγκεντρώσεων. Παιχνιδότοπος. Τα πάντα.

-Η μητέρα σας-που πριν μερικά χρόνια έφυγε απ’ τη ζωή- ήταν μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βόρειας Ελλάδας. Πιστεύετε ότι, όσο ζούσε, τιμήθηκε επαρκώς για τη λογοτεχνική της παραγωγή;

 Πιστεύω ειλικρινά ότι η μητέρα μου, όσο ζούσε, τιμήθηκε ιδιαίτερα από τον κόσμο της Αριδαίας. Τιμήθηκε απ όλους τους αναγνώστες της επαρχίας μας, που της εκδήλωναν την αγάπη της. Από τα βιβλιοπωλεία επίσης-ένα ειδικά θυμάμαι ότι  είχε στη βιτρίνα του για κάποιο χρονικό διάστημα αποκλειστικά το βιβλίο της-. Και ο σύλλογος φίλων μουσικής ΑΡΙΩΝ, του οποίου ήταν μέλος, διοργάνωσε – επί προεδρίας Γιάννη Σηφάκη- εκδήλωση προς τιμήν της. Και φυσικά η μεταφορά στην τηλεόραση των Επτά θανάσιμων πεθερών ήταν μια πολύ σημαντική διάκριση.

-Στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι έντονη η παρουσία και  των νέων που ζουν και κινούνται  με αισιοδοξία μέσα στο διώροφο σπίτι –ή γύρω από αυτό-. Είναι η εποχή του ομαδικού παιχνιδιού στις γειτονιές, των πάρτι και της καντάδας. Είναι η εποχή που οι ερωτευμένοι νέοι κλέβονται. Στους νέους της δικής μας γενιάς, που επωμίζονται ένα βαρύ φορτίο, έχετε να δώσετε κάποιο αισιόδοξο μήνυμα;

Οι νέοι μας, πράγματι, επωμίζονται ένα βαρύ φορτίο και προβληματίζομαι κάπως να πω κάτι αισιόδοξο γι’ αυτούς. Ωστόσο, ναι, θα  δώσω ένα αισιόδοξο μήνυμα στους νέους αναγνώστες του περιοδικού σας.

Η νεότητα από μόνη της είναι δύναμη που ωθεί προς τα εμπρός. Ασταμάτητη. Η αισιοδοξία είναι το καύσιμό της.  Έχω πίστη!

-Σας ευχαριστούμε πολύ.

Ο κ. Ευστάθιος Πασόης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, διευθύνει το σχολείο μας από τον Σεπτέμβριο του 2011. Πλησιάζοντας προς το τέλος της σχολικής χρονιάς σκεφτήκαμε να ζητήσουμε από τον διευθυντή του Γυμνασίου Προμάχων να παραχωρήσει την πρώτη του συνέντευξη στο περιοδικό μας. Ο κ. Πασόης απάντησε πρόθυμα σε όλα τα ερωτήματα που του θέσαμε, ενώ δεν παρέλειψε να μας συγχαρεί για τη δημιουργία του ΠΡΟΜΑΧΟΙ School Net. Η συνέντευξη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς ο κ. Πασόης αναφέρεται σε θέματα που έχουν σχέση με το ρόλο του διευθυντή της σχολικής μονάδας και τη συνεργασία του με τους καθηγητές,  τη συμπεριφορά των μαθητών και την επιβολή ποινών, τις εντυπώσεις του από τη λειτουργία του σχολείου, ενώ ιδιαίτερη αναφορά κάνει και στη διδασκαλία του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής.

Τη συνέντευξη πήραν οι συντάκτριες του ΠΡΟΜΑΧΟΙ School Net Άννα Μητσάνη, Κωνσταντίνα Τάτου και Μαρία Φάφκα. Παρακάτω παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένο το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των διευθυντών των σχολικών μονάδων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο διευθυντής έχει τη γενική ευθύνη για την ομαλή, εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας που διευθύνει. Κι όταν λέμε σχολική μονάδα εννοούμε όλα τα μέρη που την απαρτίζουν: τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους κηδεμόνες των μαθητών και το βοηθητικό προσωπικό.   Ακόμη έχει την ευθύνη για τις κτηριακές εγκαταστάσεις και για την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερη ευθύνη του διευθυντή σ” ένα σχολείο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ξέρετε ότι η θέση του διευθυντή λέγεται και θέση ευθύνης. Άρα, χαριτολογώντας η μεγαλύτερη ευθύνη είναι το να είσαι διευθυντής. Μεγαλύτερη ευθύνη του διευθυντή είναι κατά την προσωπική μου εκτίμηση το να πετυχαίνει τους στόχους που θέτει στο ξεκίνημα κάθε σχολικής χρονιάς σε συνεργασία πάντα με τον σύλλογο των καθηγητών.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Επιδιώξατε την ανάληψη της διεύθυνσης του σχολείου και γιατί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θα έλεγα ότι το επιδίωξα. Απλώς από τη στιγμή που συμμετέχεις στις διαδικασίες κρίσεων για διευθυντές και μπαίνεις στο σχετικό πίνακα έχεις πιθανότητες να γίνεις ή να μη γίνεις διευθυντής. Προφανώς όμως πιστεύω, ότι όπως υπηρέτησα τόσα χρόνια ως εκπαιδευτικός έτσι και τώρα από τη θέση του διευθυντή προσπαθώ να προσφέρω όσα μπορώ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς κρίνετε τη συνεργασία σας με τους καθηγητές του σχολείου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η συνεργασία μου με όλο τον σύλλογο των καθηγητών αλλά και με τον κάθε εκπαιδευτικό ξεχωριστά είναι πάρα πολύ καλή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς κρίνετε τη συμπεριφορά των μαθητών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε γενικές γραμμές τη συμπεριφορά των μαθητών θα τη χαρακτήριζα πάρα πολύ καλή. Κυριολεκτικά πάρα πολύ καλή και ως προς τη συμπεριφορά μεταξύ τους και ως προς τους καθηγητές τους. Βέβαια οι μαθητές δεν παύουν να είναι ταυτόχρονα και παιδιά, οπότε μέχρι να ωριμάσουν λιγάκι κάνουν και καμιά αταξία, όπως άλλωστε κάναμε κι εμείς σ” αυτήν την ηλικία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γενικότερη εντύπωσή σας από το Γυμνάσιο Προμάχων στη διάρκεια της ως τώρα θητείας σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το Γυμνάσιό μας, χωρίς να είμαι υπερβολικός, είναι ένα από τα ωραιότερα, αν όχι το ωραιότερο σχολείο της περιοχής μας. Οι κτηριακές του υποδομές είναι πάρα πολύ καλές, το ίδιο και η υλικοτεχνική του υποδομή. Διαθέτει επίσης αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εργαστήρια, γήπεδα, μεγάλο αύλειο χώρο. Όσο για την ποιότητα εκπαίδευσης που παρέχει στους μαθητές του, νομίζω ότι δεν υπολείπεται από κανένα σχολείο. Εξάλλου οι δράσεις και τα προγράμματα που υλοποιούνται στο σχολείο μας με τη συμμετοχή μάλιστα των περισσοτέρων μαθητών τα τελευταία χρόνια είναι αξιοθαύμαστες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν στο σχολείο προβλήματα που δυσκολεύουν εσάς ή τους καθηγητές να κάνετε σωστά τη δουλειά σας; Πώς τα αντιμετωπίζετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το κάθε σχολείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Οπότε λογικό είναι να υπάρχουν και προβλήματα. Ο σύλλογος των καθηγητών φροντίζει όσο μπορεί να τα προλαμβάνει. Αυτό βέβαια δεν είναι εφικτό πάντοτε. Σ” αυτήν την περίπτωση σε συνεργασία με τα μαθητικά συμβούλια αλλά και με τους γονείς των παιδιών φροντίζει, ώστε να αντιμετωπιστούν. Γενικά πάντως, αν οι μαθητές έχουν εμπιστοσύνη στους καθηγητές τους τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σκεφτήκατε ποτέ να παραιτηθείτε από τη θέση του διευθυντή λόγω κάποιου γεγονότος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κάποιο γεγονός που θα μ” έκανε να σκεφτώ να παραιτηθώ από τη θέση μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το σχολείο μας έχει μικρό αριθμό μαθητών. Το γεγονός αυτό είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όντως το σχολείο μας έχει μικρό αριθμό μαθητών και είναι σίγουρο ότι ένα σχολείο με πολλούς μαθητές είναι ένα «δυνατό» σχολείο, γιατί έχει περισσότερους οργανικά τοποθετημένους καθηγητές και λιγότερους μετακινούμενους. Από την άλλη πλευρά όμως εμείς φροντίζουμε αυτό το μειονέκτημα να το μετατρέψουμε σε πλεονέκτημα. Έτσι ο μικρότερος αριθμός μαθητών -σε κάθε τμήμα ο μέσος όρος είναι 15-20 παιδιά- σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις ποιοτικότερο μάθημα, ενώ και οι καθηγητές δένονται περισσότερο με τους μαθητές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πιστεύετε ότι οι αποβολές των μαθητών είναι σωστός τρόπος τιμωρίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η τιμωρία έχει να κάνει με τη μη τήρηση των κανόνων που διέπουν το σχολείο. Όπως ξέρετε το κάθε σχολείο έχει τον εσωτερικό κανονισμό του. Ο κανονισμός πρέπει να τηρείται από όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας. Όταν τώρα κάποιος παραβιάζει τους κανόνες υπάρχουν και οι ανάλογες ποινές. Δεν τιμωρούμε αμέσως κάποιον με αποβολή. Υπάρχει παρατήρηση, επίπληξη, ωριαία απομάκρυνση από το μάθημα και υπάρχει και η αποβολή. Όμως οι ποινές, ακόμα και η αποβολή έχουν σκοπό να διαπαιδαγωγήσουν και όχι να τιμωρήσουν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γνωρίζουμε ότι έχετε κάνει σπουδές στη Φυσική Αγωγή. Είστε ικανοποιημένος από τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος αυτού στα σχολεία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν ένα σχολείο δεν έχει τις απαραίτητες υποδομές, δηλαδή κλειστή αίθουσα, γήπεδα, αύλειο χώρο, πώς θα μπορούσε να γίνει σωστά ένα μάθημα φυσικής αγωγής; Εδώ στη βόρεια Ελλάδα έχουμε τέσσερις μήνες δύσκολου χειμώνα. Οπότε μόνο η διάθεση του γυμναστή δεν φτάνει. Πρέπει η πολιτεία όταν χτίζει σχολεία, να μεριμνά να υπάρχει και αίθουσα γυμναστικής. Να θυμίσω ότι στην Αριδαία κατασκευάστηκε καινούργιο λύκειο χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη για αίθουσα γυμναστικής. Το ίδιο συνέβη και με το νεόδμητο κτήριο του 2ου ΕΠΑΛ. Το ίδιο παλαιότερα και με το 1ο ΕΠΑΛ. Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής λοιπόν, αναγκάζεται πολλές φορές να αυτοσχεδιάζει ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και να μη μπορεί να προγραμματίσει το μάθημα του όπως ακριβώς θα ήθελε.  

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς σας φαίνεται το ηλεκτρονικό περιοδικό του σχολείου μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές που υλοποιούν αυτό το πρόγραμμα αλλά και στους συντονιστές καθηγητές σας γιατί πρόκειται πραγματικά για ένα καταπληκτικό ηλεκτρονικό περιοδικό. Προηγουμένως μάλιστα σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πέλλας με ενημέρωσε ότι παρακολουθεί αδιαλείπτως τη σελίδα του περιοδικού και είναι κατενθουσιασμένος. Νομίζω ότι η προσπάθειά σας έχει καταπλήξει τους πάντες!

Την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014 επισκέφτηκε το σχολείο μας η Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων Πέλλας κα Αντωνία Παπαδάκη. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας της στο Γυμνάσιο Προμάχων η κα Παπαδάκη ενημερώθηκε για θέματα λειτουργίας του σχολείου από τον διευθυντή κ. Ευστάθιο Πασόη και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους φιλολόγους εκπαιδευτικούς κ.κ. Μαζγαλτζίδου Ελένη και Πούτη Ιωάννη.

Η Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων εξέφρασε την ικανοποίησή της για τη δημιουργία του ηλεκτρονικού περιοδικού του σχολείου μας, χαρακτηρίζοντάς το ως μία εξαιρετική προσπάθεια. Στο αίτημα μελών της συντακτικής ομάδας του Πρόμαχοι School Net να παραχωρήσει μια μικρή συνέντευξη η κα Παπαδάκη ανταποκρίθηκε με μεγάλη προθυμία και απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που της θέσαμε. Για λογαριασμό του περιοδικού μας τη συνέντευξη πήραν οι μαθητές: Κωστινάς Δημήτρης, Νάσκου Δήμητρα, Παπατάσος Θωμάς και Παρτσανάκη Κατερίνα. Τα όσα μας είπε η κα Παπαδάκη παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γι” αυτό και παραθέτουμε παρακάτω απομαγνητοφωνημένο ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι ο ρόλος και οι αρμοδιότητες των σχολικών συμβούλων στο εκπαιδευτικό μας σύστημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι Σχολικοί Σύμβουλοι έχουν κάποια ειδικότητα. Ο ρόλος τους είναι να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς της συγκεκριμένης ειδικότητας πάνω σε θέματα διδακτικής του γνωστικού αντικειμένου. Πώς μπορεί δηλαδή να γίνει καλύτερα και πιο κατανοητό το μάθημα. Όλοι οι Σύμβουλοι έχουμε κατανείμει τα σχολεία ενώ παράλληλα έχουμε και την παιδαγωγική ευθύνη κάποιων από αυτά. Παρακολουθούμε, δηλαδή, τα σχολεία από κοντά στα προγράμματα, στα θετικά που έχουν, στις δράσεις που τρέχουν στα σχολεία, αλλά προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε και προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις με τους μαθητές, με τους γονείς και γενικότερα οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιάζεται σε ένα σχολείο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε οριστεί Σύμβουλος των φιλολόγων της Περιφερειακής Ενότητας  Πέλλας. Τι σημαίνει αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας είμαστε τοποθετημένοι δύο Σύμβουλοι Φιλολόγων και έχουμε χωρίσει τα σχολεία. Επισκέπτομαι τα σχολεία και συνεργάζομαι με τους φιλολόγους εκπαιδευτικούς. Ο ρόλος μας είναι να βελτιώνουμε την εκπαιδευτική διαδικασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γνωρίζουμε ότι έχετε κάνει τις βασικές σας σπουδές στην Ιστορία και Αρχαιολογία. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τομέα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μου αρέσει το παρελθόν, μου αρέσει πάρα πολύ η Ιστορία και αγαπώ το παρελθόν, γιατί μπορεί να μου δείξει κάτι για το παρόν. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που επέλεξα το συγκεκριμένο τομέα σπουδών. Πιστεύω, ότι η Ιστορία και η Αρχαιολογία δεν είναι νεκρές επιστήμες, όπως πολλοί λένε, αλλά μπορείς να βρεις πυξίδα για το σήμερα και για το αύριο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρόσφατα εκδόθηκε ένα βιβλίο σας σχετικά με τη χρήση των φωτογραφιών και των γελοιογραφιών στο μάθημα της Ιστορίας. Πώς μπορούν οι φωτογραφίες και οι γελοιογραφίες να αξιοποιηθούν στο μάθημα της Ιστορίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι φωτογραφίες και οι εικόνες είναι κάτι το πολύ ευχάριστο, αλλά δεν είναι μόνο το ευχάριστο του πράγματος εδώ. Εικόνες βλέπουμε παντού. Το θέμα είναι, αν μπορούμε να τις διαβάσουμε, γιατί και μία εικόνα θεωρείται κείμενο: όπως σε ένα κείμενο πρέπει να ξέρετε τα γράμματα για να το διαβάσετε, το ίδιο και σε μία εικόνα πρέπει να ξέρετε τους κώδικες για να μπορείτε να τη διαβάσετε. Η γελοιογραφία και η φωτογραφία επίσης είναι ιστορικές πηγές, οι οποίες ήταν παραμελημένες, διότι στα σχολεία επιμένουμε κυρίως στις γραπτές πηγές. Ωστόσο είναι πρωτογενείς ιστορικές πηγές, που μπορούν να μας πουν πολλά για το παρελθόν μας και για μια συγκεκριμένη εποχή που εξετάζουμε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το μάθημα της Αρχαίας Γλώσσας μας φαίνεται δύσκολο και ανιαρό. Για ποιο λόγο πρέπει να διδασκόμαστε μια γλώσσα που δεν χρησιμοποιείται;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Αρχαία Ελληνική χρησιμοποιείται γιατί είναι οι ρίζες της Νέας και σε ένα κείμενο, αν δείτε μέσα, οι πιο πολλές λέξεις είναι αυτές που χρησιμοποιούμε και σήμερα. Δεν τη μιλάμε αυτούσια έτσι, όπως βλέπουμε το κείμενο, αλλά οι περισσότερες λέξεις είναι αυτές που επιβιώνουν και σήμερα. Συνεπώς διδασκόμαστε αρχαία ελληνικά, όχι για να μάθουμε τη γλώσσα, αλλά η γλώσσα να είναι το μέσο για να γνωρίσουμε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Τίποτε δεν προήλθε από παρθενογένεση, όλα έχουν μια καταγωγή και έτσι συνδέεται πολύ στενά το παρελθόν με το παρόν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γνώμη σας για τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και συγκεκριμένα για το σχολείο μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρέπει να υπάρχει γενικότερα ένας εξορθολογισμός στον αριθμό των σχολείων που λειτουργούν. Όμως, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας κάποιες παραμέτρους με τις οποίες, ενδεχομένως, θα γίνονται αυτές οι συγχωνεύσεις. Ιδιαίτερα σε ακριτικές περιοχές, όπως είναι η δική σας, θα πρέπει να υπάρχουν σχολεία. Εκεί, δεν πηγαίνουμε με αριθμητικά δεδομένα. Πρέπει να στηρίζουμε τα σύνορα της Ελλάδας και τα παιδιά μας που δεν πρέπει να κάνουν πολύ μεγάλες αποστάσεις, διότι είναι μια αδικία να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στο σχολείο τους. Αυτό που προέχει είναι ο μαθητής σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υποθέτω ότι επισκέπτεσθε πολλά σχολεία. Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές ανάμεσα στα σχολεία της πόλης και στα σχολεία της περιφέρειας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα έλεγα καμία. Η μόνη διαφορά που υπάρχει είναι ότι τα παιδιά στα αστικά κέντρα έχουν περισσότερα ερεθίσματα: να πάνε σε μουσεία, να πάνε σε χώρους άλλους, βιβλιοθήκες, θέατρα και κινηματογράφους. Το επίπεδο των παιδιών είναι παντού το ίδιο. Ίσως οι ευκαιρίες να είναι διαφορετικές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Στις δύσκολες εποχές που ζούμε πιστεύουμε ότι η οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να αγγίζει τη δημόσια παιδεία. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν υπάρχει μια οικονομική κρίση αυτού του μεγέθους που έχουμε σήμερα, οπωσδήποτε θα αγγίξει όλους τους τομείς της ζωής μας και αυτό είναι το ολέθριο, διότι αν αρχίσουν οι περικοπές στην παιδεία, τότε αρχίζουμε πια και μιλούμε για μεγάλη πληγή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους σήμερα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Να κυνηγήσουν τα όνειρά τους! Να πιστεύετε στον εαυτό σας και να κυνηγήσετε τα όνειρά σας. Όλα γίνονται!

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η δημιουργία του περιοδικού μας προέκυψε μέσα στα πλαίσια ενός πολιτιστικού προγράμματος. Πιστεύετε ότι είναι ωφέλιμη η οργάνωση τέτοιου είδους προγραμμάτων στα σχολεία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως και είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό που έχετε κάνει. Είναι ένα παράθυρο προς τον κόσμο, ένα παράθυρο που ανοίγετε εσείς για να δώσετε τα δικά σας μηνύματα προς τους άλλους. Έτσι, δίνετε την ευκαιρία στους άλλους να γίνουν δέκτες των μηνυμάτων σας και να δημιουργήσουν και οι άλλοι, να ανοίξουν και οι άλλοι τα δικά τους παράθυρα για ν” αρχίσει έτσι μια ανταλλαγή μηνυμάτων και ένας γόνιμος διάλογος της νεολαίας. Σας συγχαίρω όλους γι” αυτήν την προσπάθεια!

Σωσάνδρα, τα μαθητικά χρόνια στο Δημοτικό σχολείο

αναδημοσίευση από το βιβλίο του Αναξαγόρα Σταμπολίδη «Τα ειδύλλια της Σωσάνδρας»

«…Στο 6-τάξιο Δημοτικό σχολείο της Σωσάνδρας μπήκα κανονικά, χωρίς δηλαδή να χάσω μία χρονιά, όπως πολλά παιδιά του χωριού που ήταν κατά 2 χρόνια μεγαλύτερά μου, αφού λόγω του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου (έπος της Αλβανίας) το 1940 δεν άνοιξαν τα σχολεία. Από το 1941 και μετά και καθ” όλη τη διάρκεια της κατοχής ήταν τα σχολεία ανοιχτά. Έτσι πολύ κανονικά τον χειμώνα του 1942 μπήκα στην πρώτη τάξη του Δημοτικού σχολείου της Σωσάνδρας.

Εδώ θα ήθελα με μεγάλη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη να αναφέρω τους αξέχαστους Δασκάλους μου, που όλοι ανεξαιρέτως ήταν πρότυπα Δασκάλων.

Οι Δάσκαλοι μου λοιπόν ήταν:

Αθανασιάδης Αθανάσιος

Αλεξιάδης Αθανάσιος

Πέτρος Αργυρίου

Γρηγόρης Αργυρίου

Διαβάτη Αικατερίνη

Μέχρι την τετάρτη τάξη πήγαινα με τα αδέλφια μου στο Δημοτικό σχολείο της Σωσάνδρας. Μετά και λόγω του καταραμένου εμφυλίου πολέμου και αφού μετακομίσαμε στην τότε Αρδέα, έβγαλα τις δύο τελευταίες τάξεις στο Δημοτικό σχολείο της Αρδέας.

Στην Σωσάνδρα ήταν τα χρόνια πολύ ρομαντικά. Όλοι οι δάσκαλοι μας μάς πρόσεχαν και με κάθε τρόπο φρόντιζαν την μόρφωσή  μας.

Στις μεγάλες γιορτές όπως η 25^η Μαρτίου διοργανώναμε και στην Σωσάνδρα εκδηλώσεις με θεατρικές παραστάσεις και παρελάσεις. Οι παρελάσεις ξεκίνησαν μετά τη λήξη της  κατοχής, δηλαδή του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου.

Στις διακοπές εργαζόμασταν παρ” όλο που είμαστε μικροί, στα χωράφια μας ή πηγαίναμε τα ζώα στη βοσκή.

Η βασική απασχόλησή μας λοιπόν, ήταν η γεωργία. Πηγαίναμε στα χωράφια για να τσαπίσουμε τα καλαμπόκια και πιπέρια ή να ποτίσουμε κάποιο χωράφι σπαρμένο με βαμβάκι.

Θυμάμαι πόσο χαρούμενος ήταν ο κόσμος. Όλοι οι Σωσανδρινοί ήταν στα χωράφια, βοηθούσε ο ένας τον άλλο, οι δε νέοι και νέες τραγουδούσαν δυνατά ευωδιάζοντας τον πολύ παραγωγικό κάμπο της ειδυλλιακής Σωσάνδρας. Αυτά το καλοκαίρι. Τον χειμώνα ξανάρχισε το σχολείο».