ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
Από τη Χαρίκλεια Κουγκουλέρη
Το Σμύρνη μου αγαπημένη, η ακριβότερη παραγωγή για τα δεδομένα του ελληνικού κινηματογράφου, μάγεψε, συγκίνησε και προβλημάτισε τους θεατές όλων των ηλικιών που την παρακολούθησαν.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, που αφορά στην καταστροφή της Σμύρνης το 1922 και ακολουθεί μια Ελληνίδα της υψηλής κοινωνίας στη Σμύρνη των αρχών του 20ού αιώνα. Συγκεκριμένα, η Ελληνοαμερικανίδα Φιλιώ Γουίλιαμς φτάνει στη Μυτιλήνη με τη νεαρή εγγονή της Έλεν για να συμπαρασταθεί στους Σύριους πρόσφυγες. Εκεί θα παραδώσει στη μικρή το τεφτέρι με τις συνταγές της συνονόματης γιαγιάς της Φιλιώς Μπαλτατζή, στην πραγματικότητα ένα ημερολόγιο για τα τελευταία έξι χρόνια της οικογενειακής ζωής της στη Σμύρνη. Μεταφερόμαστε, λοιπόν, στα μικρασιατικά παράλια του 1916 και στην περίπλοκη πολυεθνική καθημερινότητα μιας πόλης όπου οι Έλληνες, οι οποίοι ελέγχουν το εμπόριο, αποτελούν στην πλειονότητά τους την προνομιούχο αστική τάξη. Όπως και οι Μπαλτατζήδες, οι οποίοι περιτριγυρίζονται από Τούρκους, Αρμένιους και Λεβαντίνους, τους εύπορους κι αριστοκράτες Ευρωπαίους.
Η σκηνοθεσία του Γρηγόρη Καραντινάκη αλλά και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών Μιμή Ντενίση, Λεωνίδα Κακούρη, Μπουράκ Χακί, Κρατερό Κατσούλη, Κατερίνα Γερονικολού, Γιάννη Βογιατζή, Ταμίλα Κουλίεβα, Αναστασία Παντούση και Χρήστου Στέργιογλου δικαίωσαν τον Έλληνα θεατή. Ιδιαίτερη αίσθηση όμως έκαναν και οι μικρότεροι ρόλοι όπως του πολύ κακού Ύπατου Αρμοστή που παίζει ο Χρήστος Στέργιογλου και του γλυκύτατου παππού που είναι ο Γιάννης Βογιατζής. Έκπληκτους άφησε το κοινό και η Μιμή Ντενίση γιατί δεν έχει παίξει ποτέ στο σινεμά, καθώς είναι γυναίκα του θεάτρου. Στην ταινία είχε την ψυχραιμία, την ζεστασιά και την κομψότητα που απαιτούσε ο ρόλος.
Ήταν μια ταινία που δείχνει τον πόνο και στενοχώρια μα και χαρά των τότε Σμυρνιών πριν, μετά, αλλά και κατά την διάρκεια της καταστροφής της Σμύρνης, μια ταινία που θα μείνει στα χρονικά.
