Οι μαθητές από το Τμήμα Ένταξης της Ποταμιάς Θάσου είχαν τη χαρά να φιλοξενηθούν από τον Πατέρα Θωμά στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θετόκου. Ακολουθούν οι ερωταπαντήσεις:
Πότε αποφασίσατε να γίνετε ιερέας;
Αποφάσισα να γίνω ιερέας από πολύ μικρή ηλικία. Μπορώ να πω από τη δική σας περίπου ηλικία. Όταν από παιδί ερχόμουν σε αυτή εδώ την ηλικία καθημερινώς κι όχι μόνο τις Κυριακές. Ήθελα να βρίσκομαι πιο πολύ εδώ στην εκκλησία, παρά στο σπίτι μου και έξω στους δρόμους.
Γιατί αποφασίσατε να γίνετε ιερέας;
Ήθελα να γίνω ιερέας, γιατί αγαπούσα πάρα πολύ την εκκλησία, τον Χριστό, την Παναγία μας και όλους τους Αγίους. Αυτό που με γέμιζε ήταν η αγάπη που ένιωθα για τον χώρο της εκκλησίας. Μου φαινόταν κάτι πολύ οικείο και πολύ ζεστό. Ένιωθα σαν το σπίτι μου.
Πώς γίνεται κάποιος ιερέας; Τι σπουδάζει;
Πρέπει να έχει τουλάχιστον Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο κι αν μπορεί να πάει και σε θεολογική σχολή μέσω πανεπιστημίου θα είναι ακόμη καλύτερα. Η ιεροσύνη είναι μία, αλλά υπάρχουν διαβαθμίσεις.
Τι αρμοδιότητες έχει ένας ιερέας;
Οι αρμοδιότητες ξεκινάνε πρωτίστως από το ναό και από τους ανθρώπους που απευθύνονται στην εκκλησία για βοήθεια. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί ο ιερέας να βοηθήσει ή να συμπαρασταθεί σε κάποιους συνανθρώπους τους. Η εκκλησία είναι ο Χριστός κι ο Χριστός είναι αγάπη. Έτσι, η εκκλησία πρέπει να δίνει αγάπη στους ανθρώπους κι αυτό σημαίνει πολλές ευθύνες. Επίσης, ο ιερέας διαχειρίζεται το αρχείο της εκκλησίας. Υπάρχει γραφειοκρατία που πρέπει να τηρεί και να φέρει εις πέρας. Υπάρχει το πρωτόκολλο, το βιβλίο γάμου, βαπτίσεων, κηδειών. Εκεί καταγράφονται όλα, όπως πχ και η αλληλογραφία.
Τι σας αρέσει περισσότερο στη δουλειά σας;
Μου αρέσουν όλα. Με τη μόνη διαφορά πως ποτέ δεν είδα την ιεροσύνη σαν δουλειά. Γιατί συνήθως στη δουλειά υπάρχει ένα συγκεκριμένο ωράριο και μετά σταματάς. Εγώ εδώ στον χώρο της εκκλησίας μπορώ να δουλεύω ακατάπαυστα, γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Εμένα εδώ με ευχαριστεί να ευρίσκομαι και να προσφέρω αυτό που μπορώ για την εκκλησία και για το σύνολο των ανθρώπων. Γιατί εκκλησία είμαστε όλοι εμείς ως σύνολο.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς σας;
Το δύσκολο έχει να κάνει με το θάνατο. Είναι πολύ δύσκολο όταν έχεις να ακολουθήσεις μια εξόδιο ακολουθία, δηλαδή μία ταφή, ενός νέου ανθρώπου. Γιατί όπως κι ο Χριστός μας έφυγε σε νεαρή ηλικία (33 χρόνων), υπάρχουν κι άλλοι νέοι άνθρωποι που λόγω ασθενείας ή λόγω κάποιου ατυχήματος πεθαίνουν. Είναι, λοιπόν, δύσκολο εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τη θλίψη απέναντι στη σωρό, αλλά έχεις να αντιμετωπίσεις και τους ανθρώπους της οικογενείας που είναι συντετριμμένοι και προσπαθείς να τους δώσεις κουράγιο.
Πώς λέγεται η εκκλησία στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή;
Η εκκλησία μας είναι διυπόστατη, έτσι έχει δύο ονομασίες: Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου και Αγίου Χαραλάμπους. Γιατί όμως έχει δύο ονόματα; Γιατί κάτω από τη σημερινή μας εκκλησία υπήρχε ένας άλλος ναός, ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους. Είχε χτιστεί το 1804. Επρόκειτο για έναν ιστορικότατο ναό, που κατ” εμέ δεν έπρεπε να γκρεμιστεί. Ήταν ένα μέτρο και 20 εκατοστά πάνω από το έδαφος. Το υπόλοιπο κομμάτι του ήταν θαμμένος από κάτω. Κατέβαινες 12 με 13 σκαλοπάτια περίπου. Ήταν ένας περικαλής ναός με κυκλικά μαρμάρινα σκαλοπάτια. Όταν κατέβαινες τα πρώτα 6 σκαλοπάτια δεξιά και αριστερά πήγαινες στο γυναικωνίτη και μετά κατέβαινες στον κεντρικό ναό κάτω.
Θα μας πείτε λίγα λόγια για τη ζωή του Αγίου Χαραλάμπους;
Επρόκειτο για μία ζωή πολύ δύσκολη. Από παιδί που γεννήθηκε από ορθόδοξους και ευσεβείς γονείς ταλαιπωρήθηκε. Οι γονείς του πέθαναν σε μικρά ηλικία και έτσι έμεινε μόνος του. Και έπρεπε να παλέψει πολύ σκληρά. Όμως, θέλησε να κάνει σπουδαία πράγματα στη ζωή τους. Και περιουσία που είχε, την έδωσε σε ανθρώπους φτωχούς που είχαν ανάγκη, αλλά και μαρτύρησε για την πίστη του. Όλη του η ζωή ήταν ένα μαρτύριο. Στο τέλος αποκεφαλίστηκε.
Θα μας πείτε γιατί αφιερώθηκε ο Ναός μας στα Εισόδια της Θεοτόκου;
Ο ναός μας ονομάστηκε έτσι, γιατί κατεδαφίζοντας τον παλιό ναό, τον ιστορικό ναό του Αγίου Χαραλάμπους, ένιωσαν οι κάτοικοι του χωριού μας πως ανοίγει μια μεγάλη είσοδος και αυτή η είσοδος, η είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου, μας συνοδεύει ακόμη και σήμερα. Ένιωσαν πως σε ένα μικρό χωριό έγινε κάτι σπουδαίο, έγινε ένας μεγάλος ναός, που δεν βρέθηκε, αλλά χτίστηκε. Χρειάστηκε περίπου 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί ο ναός. Αυτά τα 3 χρόνια λειτουργούσαν στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και έπειτα έγιναν τα Θυρανοίξια του νέου ναού.
Ένας μικρός θησαυρός στο βίντεο που ακολουθεί:
https://www.youtube.com/watch?v=VKqcMO3V9Uo
Το δωράκι μας προς τον ιερέα:
