ΒΑΔΗΝ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ
Ημέρα Πέμπτη 15 Μαρτίου, με τα μέλη του προγράμματος της ηλεκτρονικής εφημερίδας του σχολείου μας επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε την περιπλανησή μας . Οι συνοδοί μας ήταν οι καθηγήτριες κ.Εμμανουηλίδου , κ.Λαζαρίδου και κ.Παπαδοπούλου .
Με την άφιξη μας στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης , άρχισε η πορεία μας. Το λιμάνι είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά λιμάνια και ένας από τους μεγαλύτερους λιμένες του Αιγαίου με συνολική ετήσια κυκλοφοριακή ικανότητα 16 εκατομμυρίων τόνων και λειτουργεί ως σημαντική πύλη για την ενδοχώρα της Βαλκανικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Αφήσαμε το λιμάνι και κατευθυνθήκαμε στα Λαδάδικα, που είναι μια ιστορική συνοικία. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης και για αιώνες ήταν ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα της πόλης. Η ίδια η ονομασία Λαδάδικα προέρχεται από την ύπαρξη πολλών καταστημάτων χονδρικής στην περιοχή όπου πωλούνταν κυρίως ελαιόλαδο. Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης κατοικούσαν στην περιοχή αποτελώντας έτσι την παλιά εβραϊκή συνοικία της Θεσσαλονίκης. Σήμερα, τα Λαδάδικα αποτελούν μία ψυχαγωγική περιοχή .
Η διαδρομή μας συνεχίστηκε στην πλατεία Ελευθερίας. Πρόκειται σίγουρα για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, το οποίο μας υπενθυμίζει το μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια του Β΄παγκοσμίου πολέμου.Σε αυτή την δύσκολη περίοδο που διήρκεσε λίγα μόνο έτη, μια από τις σημαντικότερες και πιο ενεργές κοινότητες της πόλης αποδεκατίστηκε χάνοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού της. Ένα πολύ μικρό μόνο ποσοστό κατάφερε να επιστρέψει μετά το τέλος του πολέμου το 1945.
Στη συνέχεια, στρέψαμε την πορεία μας προς την Φράγκων. Ο Φραγκομαχαλάς είναι συνοικία στο Α” Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Από τον 19ο αιώνα συγκεντρώθηκαν εκεί οι μη Έλληνες Ευρωπαίοι κάτοικοι της πόλης, από τους οποίους έλαβε και το όνομά της η συνοικία. Στο κέντρο της συνοικίας δεσπόζει ο καθολικός ναός της Αμώμου Συλλήψεως της Θεοτόκου, η λεγόμενη από τους Θεσσαλονικείς Φραγκοκκλησιά. Σήμερα η περιοχή είναι γεμάτη δικηγορικά γραφεία, καθώς και βιοτεχνίες, τυπογραφεία.
Τελευταίος σταθμός ήταν η πλατεία Αριστοτέλους. Είναι μία από τις κεντρικές πλατείες της Θεσσαλονίκης. Ξεκινά από τα ημικυκλικά κτίρια στα βόρεια της οδού Μητροπόλεως, η οποία την διασχίζει στο σημείο αυτό, και συνεχίζεται μέχρι την λεωφόρο Νίκης, στην θάλασσα. Η πλατεία αποτελεί ένα δημοφιλές σημείο για τους τουρίστες και τους ντόπιους.
Ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ερνέστ Εμπράρ, σχεδίασε την πλατεία το 1917, αμέσως μετά την μεγάλη πυρκαγιά που αποτέφρωσε το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τα σχέδια του Εμπράρ, η πλατεία -που θα ονομαζόταν Πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου- θα είχε ένα μεγάλο άγαλμα του Αλέξανδρου στο κέντρο της και θα κατέληγε βόρεια στην Εγνατία, όπου θα χτιζόταν ένα επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο.
Σήμερα η πλατεία και η προς βορράν συνέχειά της, η οδός Αριστοτέλους, επιδεικνύουν αρκετά από τα βενετσιάνικα, βυζαντινά και αραβικά στοιχεία που οραματίστηκε ο Εμπράρ, αν και οι απλοποιήσεις και τροποποιήσεις υπήρξαν πολλές. Η οριστική της διαμόρφωση έγινε κατά την δεκαετία τοΗ Οδός Αριστοτέλους ξεκινά από την Πλατεία Αριστοτέλους και συνεχίζεται προς βορράν μέχρι την Εγνατία στο ίδιο αρχιτεκτονικό ύφος με τα σχέδια του Εμπράρ, αποτελώντας ένα ενιαίο σύνολο με την πλατεία.
Με την ξενάγηση, μας δόθηκε η ευκαιρία να διεισδύσουμε νοερά στην ιστορία της πόλης μας και να δούμε το παρελθόν της να ζωντανεύει στα μάτια μας.
ΥΡΩ ΒΡΙΓΓΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΤΣΗ , ΜΑΡΙΝΑ ΤΑΧΤΣΗ
