΄΄Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα΄΄, προτρέπει ο Ν. Καζαντζάκης και αυτή η προτροπή προέκυψε και από το πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο που με πολλή προθυμία πραγματοποίησε ο κ. Χουρσανίδης Μανόλης* για τη δημοσιογραφική ομάδα του Σχολείου μας, την Πέμπτη, 7 Δεκεμβρίου.
Ο σκοπός του σεμιναρίου ήταν να μυηθούν τα μέλη του ομίλου μας στην ιδέα της δημιουργίας αξιοποιώντας τις εμπειρίες και τα βιώματά τους, τις εικόνες και τις προσλαμβάνουσές τους, τη μοναδική, προσωπική τους οπτική. Να ξεπεράσουν αναστολές και φόβους και να δοκιμάζουν να ΄΄δημιουργούν΄΄, αποτυπώνοντας με ΄΄φαντασία και λόγω ΄΄(Κ.Π. Καβάφης. Μελαγχολία τοῦ Ἰάσωνος Κλεάνδρου ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.Χ.) ό,τι τα κινητοποιεί διανοητικά ή/και συναισθηματικά.
Ο κ. Χουρσανίδης ξεκίνησε με μια ενδιαφέρουσα αφόρμηση: η αυλή του Σχολείου είναι ένα κοινό ερέθισμα για όλους/ες τους/τις μαθητές/τριες. Ο/Η καθένας/ καθεμία ωστόσο ΄΄δημιουργεί΄΄ την αυλή με υλικό τις γνώσεις και τη φαντασία του, φτιάχνει τη δική του προσωπική εκδοχή για αυτήν και, παρότι η συγκεκριμένη αυλή μοιάζει ασφαλώς με τις σχολικές αυλές που όλοι/ες γνωρίζουμε, ΄΄μόνο η δική μου αυλή έχει τη λασπωμένη φτερούγα ενός περιστεριού πλάι στη μεταλλική, άδεια, μελαγχολική καμπίνα του φύλακα, κοντά στη σιδερένια εξώπορτα…΄΄
Ακολούθησαν και άλλα παραδείγματα, όπως τι σημαίνει φιλί για τον/την κάθε δημιουργό, προβάλλοντας φωτογραφίες αλλά και πίνακες διάσημων καλλιτεχνών: το φιλί στον Λύτρα, στον Κλιμτ, στον Καραβάτζιο, στον Μαγκρίτ, στον Ροντέν…
Στη συνέχεια, παρουσίασε την ΄΄εικόνα΄΄ ενός γέροντα μέσα από ένα σκίτσο και ένα ποίημα (Κ. Π. Καβάφης, Ο γέρος), παροτρύνοντας τις μαθήτριες να ανταποκριθούν στα ερεθίσματα αυτά και να δημιουργήσουν ένα δικό τους έργο, αξιοποιώντας τα δικά τους υλικά.
*Το αποτέλεσμα παρουσιάζεται σε ακόλουθη ανάρτηση (Όλοι και όλες είμαστε εν δυνάμει δημιουργοί …)
Ένας γέρος
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κι εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νιώθει, το κοιτάζει.
Κι εντούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τί διάστημα μικρό, τί διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα — τί τρέλα! —
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Έχεις πολύν καιρό.»
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
…Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.
[1894, 1897*]
Κ. Π. Καβάφης
https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=9&text_id=795Για να καθοδηγηθούν έμπρακτα οι μαθήτριες, ο κ. Χουρσανίδης έδωσε ένα προσωπικό παράδειγμα. Μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κιλκίς και η ΄΄γνωριμία΄΄ με τον Κούρο της Ευρωπού** ο οποίος διαφέρει στα χαρακτηριστικά (υπερμεγέθης και με κοντά μαλλιά) αλλά και στη στάση του σώματος ( άκρα αποκολλημένα από το σώμα) με την εικόνα που έχουμε για τους Κούρους, ενέπνευσε τον ίδιο να γράψει 29 ποιήματα (!) για αυτόν.
Ήταν μια εξαιρετική παρουσίαση, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μαθητριών. Με λόγο απλό και κατανοητό, με πολλά λεκτικά και οπτικά παραδείγματα ο κ. Χουρσανίδης επιχείρησε να άρει ενδοιασμούς και φόβους και να καταδείξει ότι η δημιουργία δεν είναι ελιτίστικο προνόμιο των λίγων αλλά δυνατότητα όλων, των τολμηρών, που μετουσιώνουν το ερέθισμα σε πράξη.
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Χουρσανίδη για τον χρόνο και τον κόπο του να σχεδιάσει και να παρουσιάσει αυτό το τόσο ενδιαφέρον εργαστήρι.
*Ο κ. Χουρσανίδης Μανόλης είναι φιλόλογος στο 5ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική Γραφή, ενώ έχει υπηρετήσει το Δημόσιο Σχολείο από διάφορες θέσεις.
**Ο συγκεκριμένος κούρος αποτελεί κορυφαίο εύρημα των αρχαϊκών χρόνων. Βρέθηκε σε αγροτεμάχιο της περιοχής κατά τη διάρκεια άροσης το 1966. Χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ και για τη δημιουργία του έχει χρησιμοποιηθεί θασίτικο μάρμαρο. Αποτελούσε ΄΄επιτάφιο σήμα΄΄ επιφανούς Ευρωπαίου, ντόπιου ή αποίκου από τη Νότια Ελλάδα, εγκατεστημένου στην πόλη, γεγονός που επιβεβαιώνει τις πρώιμες εμπορικές και κοινωνικοοικονομικές σχέσεις της Ευρωπού με τη Νότια Ελλάδα.
Θώμη Σαββοπούλου, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΙΛΚΙΣ. Από τα προϊστορικά μέχρι τα παλαιοχριστιανικά χρόνια.
Η δημοσιογραφική ομάδα του 5ου ΓΕΛ
