΄΄Πού χάθηκες παππού;΄΄

Ποίηση

΄΄Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις΄΄.  Robert Frost (Αμερικανός ποιητής, 1874-1963)

Το ποίημα που ακολουθεί έγραψε η Πιτροπάκη Σταματίνα, η οποία, ακολουθώντας το συναίσθημά της, βρήκε τις λέξεις για να ΄΄μιλήσει΄΄ για την απώλεια του παππού της.

Κατόπιν παρότρυνσης της καθηγήτριάς της, κ. Παντερμαράκη Αφροδίτης, το παρουσίασε στην τάξη της, στο πλαίσιο του εισαγωγικού μαθήματος για την Ποίηση (Νεοελληνική Γλώσσα & Λογοτεχνία, Α΄ τάξη) και το παραχώρησε για ανάρτηση στην εφημερίδα μας.

 

΄΄Πού χάθηκες παππού;΄΄

Πού είσαι παππού; Πού χάθηκες;

Γιατί μας άφησες ολομόναχες;

 

Κοιτώ τον ουρανό μα δεν σε βλέπω.

Κοιτώ το χώμα μα δεν σε βλέπω.

Κοιτώ την θάλασσα …και σ’ αντικρίζω.

Βλέπω τα μάτια σου, το χαμόγελό σου.

Τι ήταν η θάλασσα για σένα;

Τι ήταν η ζωή σου χωρίς αυτήν;

Ήταν το κενό που το γέμιζε.

Το τοπίο που σε χάραζε.

Ο ήχος που σε άγγιζε.

Η ομορφιά που σε χαλάρωνε.

 

Πού πήγαν οι βόλτες που μου υποσχέθηκες;

Πού είναι οι αναμνήσεις που δεν ζήσαμε;

Πού χάθηκαν τα καλοκαίρια μας;

 

Πού χάθηκες παππού; Πού είσαι;

Γιατί μας άφησες ολομόναχες;

 

Της λείπεις παππού.

Δεν είναι αυτή που ήταν μαζί σου.

Θέλω να έρθω να σε βρω.

Πότε θα με ξαναγκαλιάσεις;

Πότε θα ξανανιώσω ζεστασιά;

Πότε θα ξανά νιώσω αγάπη;

 

Η μαμά κλαίει συνέχεια παππού.

Η γιαγιά λέει ότι θα έρθει να σε βρει.

Δεν θα την αφήσω παππού.

Δεν θέλω να έρθει και αυτή.

Συγγνώμη παππού…

 

Πού είσαι παππού;

 

Θέλω να έρθω μαζί σου.

Σ’αγαπώ.

Μας λείπεις.

 

Πού χάθηκες; Πού είσαι παππού;

 

Θα έρθω να σε βρω…

Πιτροπάκη Σταματίνα

Σκίτσο: Βαρδάκη Τατιάνα