Παλαιότερα υπήρχαν τεχνίτες που ασχολούνταν αποκλειστικά με την κατασκευή και επιδιόρθωση ομπρελών. Ο επαγγελματισμός τους απαιτούσε δεξιοτεχνία, ραπτική και γνώση των υλικών που χρησιμοποιούσαν όπως ύφασμα, σκελετοί, μηχανισμοί. Το επάγγελμα αυτό πλέον είναι σπάνιο έως σχεδόν εξαφανισμένο, ειδικά στην Ελλάδα. Υπάρχουν λίγα παραδοσιακά εργαστήρια που επιδιορθώνουν ομπρέλες. Στη Ρόδο υπάρχουν αρκετές επιχειρήσεις που ασχολούνται με την κατασκευή, επισκευή και πώληση ομπρελών, τόσο για προσωπική όσο και για επαγγελματική χρήση.         Σοφία Μουρατίδου

Παλιά δεν υπήρχαν κινητά με κάμερα. Ο κόσμος πήγαινε στον φωτογράφο για να βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία. Ο φωτογράφος είχε μια μεγάλη μηχανή που στηριζόταν σε έναν τρίποδα. Τραβούσε προσεχτικά τη φωτογραφία, ενώ οι άνθρωποι καθόντουσαν ακίνητοι και φορούσαν τα καλά τους ρούχα. Στη συνέχεια ο φωτογράφος εμφάνιζε τις φωτογραφίες σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Χρησιμοποιούσε ένα ειδικό υγρό και ήθελε πολλή προσοχή. Όταν τελείωνε ο φωτογράφος ήταν έτοιμες για να τις πάρουν οι άνθρωποι για ανάμνηση. Ήταν ένα όμορφο και σημαντικό επάγγελμα.           Φαίη Παλέντζα

Λούστρος ονομάζεται ο πλανόδιος εργαζόμενος που το επάγγελμά του είναι να βερνικώνει και να γυαλίζει παπούτσια περαστικών. Στη δουλειά του λούστρου χρησιμοποιείται κασελάκι που μέσα έχει βερνίκια και βούρτσες για το γυάλισμα των παπουτσιών. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι λούστροι ήταν παιδιά και έφηβοι. Η αμοιβή τους ήταν ελάχιστη καθώς ένας πελάτης έδινε περίπου δύο δεκάρες. Στην Ελλάδα οι λούστροι συνήθως στέκονταν στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Σήμερα το επάγγελμα του λούστρου δεν ασκείται από πολλούς.           Μυρτώ Ζορμπά

Στα παλιά χρόνια υπήρχαν πολλοί πεταλωτές. Ήταν απαραίτητοι αφού κάθε σπίτι στο χωριό είχε και ένα μουλάρι ή ένα γαϊδούρι για τις δουλειές του. Ο πεταλωτής έβαζε στα ζώα τα πέταλα που ήταν τα παπούτσια τους. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ήταν τα πέταλα, το σφυρί, η τανάλια, το σαράτσι και τα καρφιά. Την αρχή ακινητοποιούσε το πόδι του ζώου, έβγαζε το παλιό πέταλο, έκοβε την οπλή του ζώου από κάτω για να ισιώσει, μετά έβαζε το καινούριο πέταλο και το κάρφωνε προσεκτικά με ειδικά καρφιά. Το πετάλωμα γινόταν και στα τέσσερα πόδια για να μπορεί να περπατάει χωρίς να πληγώνονται Συνεχίστε την ανάγνωση →

Ο αγγειοπλάστης είναι λαϊκός τεχνίτης. Κατασκευάζει πήλινα αγγεία. Σήμερα οι αγγειοπλάστες είναι πάρα πολύ λίγοι γιατί την θέση τους την έχουν πάρει τα μηχανήματα. Τα πήλινα αγγεία όπως βάζα, ποτήρια πιάτα ψήνονται σε καμίνια. Ο αγγειοπλάστης είναι ένα από τα πιο αρχαία επαγγέλματα της χώρας μας.                 Ιωάννα Μανώλη    

Ο καρεκλάς ήταν ο επαγγελματίας, που είτε γύριζε στις γειτονιές και επισκεύαζε χαλασμένες καρέκλες, είτε έφτιαχνε καινούριες. Τα υλικά που χρησιμοποιούσε ήταν κυρίως ξύλο από πλάτανο για τον σκελετό της καρέκλας και βούρλα (χόρτα)  για τις ψάθες. Το χόρτο το μάζευε το καλοκαίρι από ποτάμια και βάλτους, το στέγνωνε, το έκανε δεμάτια, το τύλιγε γύρω από τον ώμο του και γύριζε στα χωριά. Πολύ δουλειά είχε ο καρεκλάς με τα καφενεία γιατί εκεί υπήρχαν πολλές καρέκλες που από την καθημερινή χρήση χαλούσαν γρήγορα. Σήμερα μόνο σε κάποια παραδοσιακά καφενεία θα βρούμε ψάθινες καρέκλες.               Συνεχίστε την ανάγνωση →

Παλαιότερα η μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων γινόταν με τα ζώα. Το γαϊδούρι, το μουλάρι και το άλογο ήταν τα πιο διαδεδομένα. Ο σαμαράς κατασκεύαζε τον εξοπλισμό δηλαδή το σαμάρι για να γίνουν αυτά τα ζώα μέσο μεταφοράς. Το σαμάρι κατασκευάζεται από ξύλο πλάτανου. Ο σαμαράς έπρεπε να πάρει τα μέτρα του ζώου και με τα εργαλεία του να δώσει καμπυλότητα στα ξύλα ώστε το σαμάρι να μπει στη ράχη του ζώου. Η κατασκευή του σαμαριού παίρνει πολύ χρόνο και είναι μια τέχνη πολύ δύσκολη. Όταν τα τρακτέρ και τα αυτοκίνητα ήρθαν στη ζωή των ανθρώπων ως μέσω μεταφοράς και εργασίας, το επάγγελμα Συνεχίστε την ανάγνωση →