Λήψη αρχείου

  Ο Διθύραμβος ήταν αυτοσχέδιο χορικό, λατρευτικό και θρησκευτικό άσμα, προς την λατρεία του θεού Διονύσου. Ψαλλόταν από ομάδα πενήντα ανδρών ή γυναικών, μεταμφιεσμένων ίσως σε τράγους με την συνοδεία αυλού, χορεύοντας γύρω από τον βωμό του. Επίσης ο πρώτος των χορευτών, ο εξάρχων απέδιδε και κάποια αφήγηση σχετικά με την ζωή του θεού. Το θέμα αρχικά ήταν η γένεση του Βάκχου, ενώ στην συνέχεια το πλαίσιο έγινε ευρύτερο. Πιστεύεται πως η λέξη προήλθε από: α) τον «Διθύραμβο» Διόνυσο, που γεννήθηκε δύο φορές, μια από την Σέμελη και μια από τον μηρό του Δία και β) δις-θύρα-βαίνω. Η εξέλιξή του οδήγησε στη γένεση Συνεχίστε την ανάγνωση →

  Οι δραματικοί αγώνες συνδέονται με την αρχαία Αθήνα και ιδιαίτερα με το θέατρο του Διονύσου. Η διεξαγωγή των αγώνων αυτών στον ιερό χώρο του Διονύσου άρχισε να γίνεται μετά την οικοδόμηση του ναού προς τιμή του θεού. Διαμορφώθηκε, λοιπόν, η νότια πλευρά της Ακρόπολης, έτσι ώστε να συμπεριλάβει τον χώρο για τον κυκλικό λατρευτικό χορό, από τον οποίο προήλθε η ορχήστρα του θεάτρου, και τα εδώλια των θεατών. Οι αγώνες αυτοί αποτελούσαν κοινωνικό θεσμό. Οργανώνονταν από την πολιτεία· όμως η πραγματοποίησή τους βασιζόταν στη συμμετοχή των πολιτών, που χρηματοδοτούσαν τις παραστάσεις, επάνδρωναν τους Χορούς, αποτελούσαν το ακροατήριο, αποφάσιζαν για την απονομή των βραβείων, και Συνεχίστε την ανάγνωση →

Ο Θέσπις, (6ος αιώνας π.Χ., Αθήνα), Έλληνας ποιητής, γεννήθηκε στο δήμο της Ικαρίας. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο Θέσπις ήταν ο πρώτος ηθοποιός στο ελληνικό δράμα. Συχνά ονομαζόταν εφευρέτης της τραγωδίας και καταγράφηκε ως ο πρώτος που έκανε μια τραγωδία στα Μεγάλα (ή Πόλη) Διονύσια (περίπου το 534 π.Χ.). Σύμφωνα με τα λόγια του Αριστοτέλη η τραγωδία ήταν εντελώς χορωδία έως ότου ο Θέσπις εισήγαγε τον πρόλογο και τις εσωτερικές ομιλίες. Ήταν ο πρώτος που συνδύασε το χορωδιακό τραγούδι με τις ομιλίες ενός ηθοποιού, και ξεκίνησε ο τραγικός διάλογος όταν ο ηθοποιός αντάλλαξε λόγια με τον αρχηγό του χορού. Συνεχίστε την ανάγνωση →

Ο Διόνυσος θεωρείται ο πλέον δημοφιλείς θεός της αρχαιότητας καθώς είναι προστάτης του δράματος, της γονιμότητας και ήταν αυτός, που έδωσε στους ανθρώπους το δώρο του κρασιού και της αμπελουργίας. Ο θεός έμεινε πάντα ο προστάτης του θεάτρου και οι δραματικοί αγώνες τόσο στην Αθήνα όσο και αργότερα και αλλού οργανώνονταν στο πλαίσιο των εορτών προς τιμήν του. Στη θεϊκή μορφή του Διονύσου, άρρηκτα συνδεδεμένη με την περιοχή της Θράκης, ενσωματώνονται ποικίλες αντιφάσεις και αντιθέσεις, καθώς η λατρεία του θεού σχετιζόταν τόσο με τη βλάστηση της γης και την ευδαιμονία, όσο και με την οργιαστική μανία και τον σπαραγμό. Η Συνεχίστε την ανάγνωση →