Ιστορική επέτειος, είναι μία εορτή, στην οποία τιμούμε τους πρόγονους και τη χώρα μας, στη μνήμη κάποιου ιστορικού γεγονότος. Είναι ένα μέσο διαφύλαξης της πολιτισμικής ταυτότητας και αναβίωσης των ιστορικών γεγονότων. Με τις επετείους οι παλιοί θυμούνται και μαθαίνουν οι νέοι να τιμούν τους προγόνους τους.

Οι ιστορικές επέτειοι , ανέκαθεν γιορτάζονται από τους λαούς. Ειδικότερα, όμως, από τα σχολεία γιορτάζονται τα τελευταία, περίπου εκατό χρόνια. Στην Ελλάδα η πρώτη επέτειος που γιορτάστηκε στα σχολεία, στην σύγχρονη εποχή, ήταν η Επέτειος της μεγάλης επανάστασης του ΄21. Από τότε έχουν προστεθεί και άλλες επέτειοι και σχεδόν κάθε πόλη έχει επίσης μία ξεχωριστή εορτή, συνήθως τη μέρα της απελευθέρωσης της ίδιας της πόλης.

Είναι σημαντικό να τις γιορτάζουμε τις επετείους, καθώς έτσι τιμάμε κάποιο παλιό, σημαντικό συμβάν και γνωρίζουμε την ιστορία του τόπου μας. Με τις επετείους  διαφυλάττεται η πολιτισμική ταυτότητα της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από τους σχολικούς εορτασμούς δηλαδή, μέσα από τραγούδια, θεατρικά, ποιήματα, όλοι εμείς οι νέοι μαθαίνουμε την ιστορία της χώρας μας, καθώς κάθε φορά θυμόμαστε τα γεγονότα που άλλαξαν την πορεία της ιστορίας. Επιπλέον με αυτήν την αναβίωση η ιστορία μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Επομένως  οι ιστορικές επέτειοι μας προσφέρουν μνήμη, έτσι ώστε να μην ξεχάσουμε την ιστορία μας, γιατί όπως λένε, λαός που δεν θυμάται την ιστορία του, δεν έχει μέλλον.

Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου αντιμετωπίζονται όλο και πιο αδιάφορα από τους νέους. Λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί ανάμεσα στα περισσότερα σημαντικά γεγονότα και στο σήμερα,  το ενδιαφέρον  για το ίδιο το ιστορικό γεγονός  έχει χαθεί. Έτσι, οι περισσότεροι νέοι γιορτάζουν τις επετείους ως υποχρέωση. Υποχρέωση όχι όμως, προς του προγόνους μας, αλλά προς τους καθηγητές και γενικότερα προς τους οργανωτές επετειακών εκδηλώσεων (σχολεία, στρατός).

Κατά τη γνώμη μου, είναι υποχρέωση όλων να γιορτάζουμε τιμώντας τους προγόνους μας. Έτσι, μένει ζωντανή στην μνήμη μας η ιστορία και σπουδαία γεγονότα της ιστορίας επανέρχονται στην μνήμη των μεγαλύτερων και περνάν στις νέες γενιές.

 του Κασνάκη Νικάνορα (Β1)