Tag: ΣΤ ΤΑΞΗ
Για ένα καλύτερο αύριο
Όλοι έχουν δικαίωμα…
Όπως κάθε άνθρωπος, δηλαδή και οι πρόσφυγες, στη χώρα που πάνε έχουν δικαιώματα. Πρόσφυγες και μετανάστες φύγανε από τη χώρα τους για ένα καλύτερο αύριο, και αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες. Αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και συχνά ότι αγαπούν περισσότερο για να ζήσουν καλύτερα. Κάποιοι φεύγουν από φόβο, άλλοι γιατί τους εξανάγκασε η οικονομική τους κατάσταση.
Πολλοί από αυτούς, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, αναγκάζονται να ζουν στους δρόμους.
Πρέπει να διασφαλιστεί η αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά τους. Ένα από τα πιο σοβαρά δικαιώματα που έχουν κοινό όλοι είναι το δικαίωμα στην ελευθερία από διακρίσεις και σε μια αξιοπρεπή ζωή καθημερινά.
Στην τελευταία τους στάση σε ελληνικό έδαφος στην Ειδομένη, βρέθηκαν πρόσφυγες που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο.
Εύχομαι και ελπίζω το όνειρο αυτό να γίνει πραγματικότητα γιατί όλοι αξίζουν ένα καλύτερο αύριο.
Χριστίνα Αντάκη, Στ2
Τα παιδιά χρειάζονται ειρήνη
Αξιότιμε γενικέ γραμματέα του Ο.Η.Ε.
Σας στέλνω αυτή την επιστολή εξαιτίας των πολέμων στους οποίους παίρνουν μέρος ανήλικα παιδιά. Είναι ένα απαράδεκτο γεγονός και πιστεύω πως πρέπει να σταματήσει άμεσα, γιατί τα τελευταία 10 χρόνια έχουν χάσει τη ζωή τους εκατομμύρια παιδιά.
Ένα παιδί δεν πρέπει να συμμετέχει στον πόλεμο γιατί η μόνη του υποχρέωση είναι να πηγαίνει σχολείο, να παίζει και να χαίρεται την ηλικία του. Δεν μπορεί να χειρίζεται τέτοιου είδους εξοπλισμό. Τραυματίζονται και σωματικά αλλά και ψυχικά.
Θα ήθελα λοιπόν ο Ο.Η.Ε να πάρει μέτρα για να απαγορεύσει τη συμμετοχή των παιδιών στον πόλεμο. Να σταματήσει τους πολέμους και να ορίσει ποινές για όσους παραβαίνουν τους νόμους.
Φίλιππος Γρίβας, Στ2
Γινόμαστε δημοσιογράφοι…
Μας επισκέφτηκε μόνο μια φορά.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΑΔΕΡΦΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ
Γεια σου γιαγιά, θα σου πάρω μια συνέντευξη για τον αδερφό σου τον Μανόλη, ο οποίος υπήρξε μετανάστης.
Ευχαρίστως!
Πότε έφυγε;
Έφυγε όταν τελείωσε ο πόλεμος της Κορέας, περίπου το 1950.
Γιατί;
Γιατί ηθελε να πάει κάπου που θα μπορούσε να σπουδάσει.
Σε τι ηλικία έφυγε;
Ήταν σε ηλικία 23 χρονών.
Ήταν στεναχωρημένοι οι γονείς του;
Ναι, γιατί έφευγε το πρώτο τους παιδί.
Πού πήγε;
Αρχικά δουλευε σε καράβια για να βγάλει χρήματα. Έψαχνε ένα καράβι που να τον πάει στον τόπο που ήθελε να σπουδάσει, στην Αμερική.
Ήξερε κανέναν εκεί που πήγε;
Όχι. Είχε μόνο έναν ξάδερφο.
Εντάχθηκε γρήγορα;
Αρχικά ήταν δύσκολο, αλλά μετά εντάχθηκε. Σε αυτό τον βοήθησε ότι ήξερε την αγγλική γλώσσα.
Τι δουλειά έκανε;
Δούλευε σε μια εταιρεία με ευρεσιτεχνίες.
Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισε;
Δέν ήξερε κανέναν. Ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Πώς επικοινωνούσατε;
Με τηλέφωνο ή δι’ αλληλογραφίας.
Γύρισε ποτέ;
Όχι. Έμεινε εκεί, γιατί εκεί έφτιαξε οικογένεια.
Σας επισκέφτηκε ποτέ;
Μας επισκέφτηκε μόνο μια φορά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΤ1
Θα άλλαζες κάτι παππού;
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ, ΛΕΥΤΕΡΗ ΤΣΙΡΟ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ
Παππού θα σου πάρω μια συνέντευξη για την σχολική εφημερίδα.
Ευχαρίστως, παιδί μου!.
Ωραία λοιπόν, ας αρχίσουμε ! Παππού, τι δουλειά έκανες;
Ήμουν οικοδόμος παιδί μου.
Ήταν δύσκολη δουλειά;
Πολύ δύσκολη και απαιτητική.
Τι δυσκολίες αντιμετώπιζες;
Είχα να αντιμετωπίσω άσχημες καιρικές συνθήκες, πολλές ώρες εργασίας για να τελειώσουμε μία οικοδομή και δύσκολους πελάτες.
Ήσουν ευχαριστημένος όμως με αυτό που έκανες;
Ήμουν πολύ ευχαριστημένος και ικανοποιημένος με την δουλειά μου αν και τα χρόνια ήταν δύσκολα.
Θα άλλαζες κάτι παππού;
Θα άλλαζα τα μέσα της δουλειάς μας και θα προτιμούσα να είναι πιο σύγχρονα και εξελιγμένα.
Πολύ ωραία παππού, σ” ευχαριστώ πολύ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΝΙΚΟΛΟΣ, ΣΤ1
Συζήτηση με τη Λουντμίλα
Καλημέρα. Πώς σας λένε και πόσων ετών είστε;
Με λένε Λιουντμίλα Ντανίλοβα και είμαι 46 χρονών.
Από ποια χώρα ήρθατε και πού εγκατασταθήκατε;
Ήρθα από την Τσερνοβτσί (Ουκρανία ) και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα (Ελλάδα).
Για ποιον λόγο εγκαταλείψατε την χώρα σας;
Στη χώρα μου υπήρχε οικονομική κρίση. Διότι μόλις είχαμε χωρίσει από την Σοβιετική Ένωση: αλλάξαμε νόμισμα και τα λεφτά που είχαμε στην τράπεζα δεν είχαν αξία.
Πώς νιώσατε που φύγατε από το σπίτι σας;
Έφυγα με χαρά γιατί ήθελα να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου.
Υπήρξε κάποιο εμπόδιο ή δυσκολία κατά την διάρκεια του ταξιδιού σας;
Όχι δεν υπήρξε. Ταξίδεψα με πούλμαν. Το ταξίδι κράτησε 32 ώρες. Κάναμε στάσεις και κοιμόμασταν μέσα στο πούλμαν. Αφού περάσαμε όλη την Ρουμανία και την Βουλγαρία, μπήκαμε στην Ελλάδα. Ήμουν ενθουσιασμένη.
Γιατί διαλέξατε να έρθετε στην Ελλάδα;
Γιατί στην Ελλάδα οι άνθρωποι είναι ορθόδοξοι και επίσης είχα μία φίλη που είχε εγκατασταθεί πριν από ένα χρόνο εδώ.
Συναντήσατε εμπόδια ή δυσκολίες όταν ήρθατε στην Ελλάδα;
Ναι, δεν ήξερα την γλώσσα και έτσι δεν μπορούσα να συνεννοηθώ.
Ποιά ήταν τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας;
Στην αρχή είχα έναν φόβο αν θα βρω δουλειά. Αλλά μετά αφού προσαρμόστηκα, άρχισα να παρατηρώ την ομορφιά της πόλης: έχει πολύ πράσινο και το κλίμα είναι ωραίο. Όλα μου φαινόντουσαν διαφορετικά από την Ουκρανία και αυτό άρχισε να μου αρέσει. Τώρα πια έχω συνηθίσει τόσο πολύ που νομίζω ότι είναι η πατρίδα μου.
Σας ευχαριστούμε πολύ
ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΙΤΟΥ ΣΤ1
Με συγκινεί η ομορφιά των ταξιδιών
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΩΤΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΕ TANKER
Ποιο είναι το όνομά σας και η ηλικία σας;
Το όνομά μου είναι Στάθης Λέκκας.
Τι έχετε σπουδάσει;
Μηχανολόγος Μηχανικός
Πόσα χρόνια κάνετε αυτή την δουλειά;
Κάνω αυτή την δουλειά 30 χρόνια.
Τι σας συγκινεί σε αυτό; Τι σας εντυπωσιάζει;
Με συγκινεί η ομορφιά των ταξιδιών, με εντυπωσιάζει το κάθε καινούριο που υπάρχει στην δουλειά μου, π.χ. νέος τύπος τεχνολογίας καραβιών, τα νέα μέρη που επισκέπτομαι και την «αγριάδα» και «γαλήνη» της θάλασσας.
Γιατί διαλέξατε αυτό το επάγγελμα;
Ο πρώτος λόγος ήταν η βιοποριστική ανάγκη, η αγάπη των ταξιδιών και πιο πολύ ως προς την ειδικότητα μου ,η αγάπη για τις μηχανές.
Σε τι πλοίο δουλεύετε;
Δουλεύω σε tanker πετρελαιοφόρο.
Σε ποιές χώρες έχετε ταξιδέψει έως τώρα;
Έχω ταξιδέψει σε πολλές…Οι αγαπημένες χώρες που έχω ταξιδέψει είναι η Αυστραλία, η Ιαπωνία, οι Η.Π.Α, ο Καναδάς, η Βενεζουέλα, η Βραζιλία, η Κίνα ,η Ινδία , η Γερμανία και η Αγγλία.
Τι ακριβώς κάνετε στην δουλειά σας;
Είμαι τεχνικός προϊστάμενος (Α΄ μηχανικός) για όλα τα τεχνικά μέρη του πλοίου έκτος από τα όργανα τηλεπικοινωνίας και ναυσιπλοΐας.
Τι σας ενοχλεί στη δουλειά σας;
Είμαι μακριά από την οικογένεια μου, πολλές φορές στην δουλειά μου το πλήρωμα δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του πλοίου.
Κινδυνεύσατε σε κάποιο ταξίδι;
Ναι . Όταν είχα πάει στην Βραζιλία κινδύνευσα να χάσω το χέρι μου από ένα βαρύ μηχάνημα που έπεσε πάνω στο χέρι μου.
Υπάρχουν θέσεις εργασίας για ναυτικούς;
Ναι. Υπάρχουν σε εξειδικευμένο προσωπικό.
Κατά πόσο έχει αλλάξει δουλειά σας όταν αρχίσατε;
Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Ο πρώτος λόγος είναι ότι τα πληρώματα επανδρώνονται με ξένους ναυτικούς με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του πλοίου. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η τεχνολογία έχει μειώσει τον αριθμό του πληρώματος στο πλοίο.
Τι θα θέλετε να αλλάξατε ;
Καταρχήν ο χρόνος θητείας μου στο καράβι να είναι μικρότερος, η επάνδρωση των καραβιών να γίνεται με περισσότερους Έλληνες και το τελευταίο είναι οι κανονισμοί που υπάρχουν για το περιβάλλον σε ορισμένες χώρες να ισχύσουν για όλο τον κόσμο.
Ευχαριστούμε πολύ
ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΙΤΟΥ, ΣΤ1
Εφευρέσεις
«Οι Εφευρέσεις που άλλαξαν τον κόσμο»
Τυπογραφία
Μία εφεύρεση που με έχει εντυπωσιάσει είναι η ανακάλυψη της τυπογραφίας. Σ’ αυτή οφείλεται η πρόοδος και η διάδοση του έντυπου βιβλίου.
Η ανακάλυψη της τυπογραφίας χρονολογείται από την εποχή που ο άνθρωπος σκέφτηκε να κατασκευάσει τυπογραφικά στοιχεία. Ο πρώτος Ευρωπαίος εφευρέτης της τυπογραφίας είναι ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος (1400 – 1468). Ωστόσο, είχε προηγηθεί η ανακάλυψη του χαρτιού στην Κίνα την περίοδο της Δυναστείας Χαν (206 π.Χ. – 220 μ.Χ.) από τον Κινέζο υπουργό Γεωργίας Τσάι Λουν. Το χαρτί έγινε γνωστό στους Άραβες και από το 1150 και στους Ευρωπαίους. Στις αρχές του 1456 ο Γουτεμβέργιος τύπωσε το πρώτο βιβλίο τη «Βίβλο των 42 γραμμών».
 |
Η λατινική Βίβλος του ΓουτεμβέργιουΤυπώθηκε στο Μάιντς της σημερινής Γερμανίας γύρω στο 1455 σε περίπου 180 αντίτυπα. Από αυτά, σώζονται περίπου 48. Το συγκεκριμένο αντίτυπο φυλάσσεται στην Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. |
Η ευκολία με την οποία μπορούσαν να παραχθούν βιβλία, επέτρεψε να τυπωθούν συγγράμματα αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων, που έως τότε υπήρχαν μόνο από αντιγραφείς σε μοναστήρια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία μετάδοση της γνώσης που μέχρι εκείνη τι στιγμή ήταν προνόμιο των λίγων.
 |
Τυπογραφικό εργαστήρι. Διακρίνονται αριστερά ο τυπογράφος – στοιχειοθέτης, η κάσα του και δεξιά δύο εργάτες στο πιεστήριο. |
Κωνσταντίνος Χατζημιχαήλ, Δ2
Κινητή Τηλεφωνία
Υπάρχουν πολλές εφευρέσεις. Όλες τους ήταν χρήσιμες. Εμένα όμως περισσότερο μου αρέσει το κινητό τηλέφωνο.
Το κινητό τηλέφωνο είναι από τις πιο σύγχρονες εφευρέσεις. Το πρώτο κινητό τηλέφωνο εφευρέθηκε πριν από 25 περίπου χρόνια. Φυσικά δεν είχε τη μορφή που έχει σήμερα. Ο εφευρέτης του κινητού τηλεφώνου είναι ο Μάρτιν Κούπερ, ο οποίος έφτιαξε ένα αποτελεσματικό τηλέφωνο χωρίς καλώδια. Το πρώτο κινητό τηλέφωνο είχε μήκος 33 εκατοστά και ζύγιζε ένα κιλό. Το σημερινό κινητό βέβαια είναι πολύ πιο μικρό. Λειτουργούσε με μπαταρία διάρκειας 20 λεπτών.
Τα σύγχρονα τηλέφωνα διαθέτουν πολλές υπηρεσίες (internet, φωτογραφική μηχανή, χάρτες, παιχνίδια, εφαρμογές, κ.τ.λ.). Σου επιτρέπει να μιλήσεις με οποιονδήποτε οπουδήποτε και να είναι, να κατεβάσεις εφαρμογές, να μπεις στο internet, να δεις χάρτες και να χρησιμοποιήσεις GPS, να κατεβάσεις παιχνίδια και να βγάλεις φωτογραφίες. Άρα είναι από τα πιο εξυπηρετικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και ομιλίας.
Πολύ θα ήθελα να είχα ένα τηλέφωνο. Μα πρέπει να το χρησιμοποιούμε με μέτρο, γιατί μπορεί να έχει παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Νάντια Σαμπατάκου, Δ2
Τα αυτοκίνητα- συνεργεία
Τα αυτοκίνητα-συνεργεία είναι απλά αυτοκίνητα που σε περίπτωση βλάβης σε διαδρομή έρχονται να επισκευάσουν το αυτοκίνητο ή τη μηχανή.
Όλα τα αυτοκίνητα-συνεργεία έχουν ραδιοσύνδεση με τη βάση τους. Το αυτοκίνητο-συνεργείο είναι γεμάτο με εργαλεία όπως κλειδιά, κοχλιοστρόφια, γρύλο, τρόμπα για τα λάστιχα, καλώδια και ένα ισχυρό φακό. Έχει ακόμα ανταλλακτικά. Εάν του λείπει κάτι μπορεί να το παραγγείλει με το ραδιοτηλέφωνο. Μέσα του περιέχει έναν ισχυρό γρύλο για την ανύψωση αυτοκινήτων και λαμπερά αναβοσβήνοντα φώτα προειδοποιούν τους άλλους οδηγούς. Τα εργαλεία και τα ανταλλακτικά είναι καλά στερεωμένα σε ράφια.
Φίλιππος Σμιτ, Δ2
Πασχαλινά έθιμα
Δημιουργός παρουσίασης Χριστίνα Παυλοπούλου, Στ1
Έθιμα για το Πάσχα και Λαογραφική παράδοση
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας γίνεται το κάψιμο του Ιούδα, γίνονται αλογοδρομίες, αυγομαχίες αναπαράσταση της αποκαθήλωσης του Εσταυρωμένου και της Ανάσταση.
Οι αυγομαχίες συμβολίζουν την ανάσταση του κυρίου και την σύγκρουση του καλού με το κακό. Βασικός κανόνας του εθίμου είναι η χρησιμοποίηση μόνο αυγό κότας.
Σε κάποια μέρη της βόρειας Ελλάδας συναντιούνται οι επιτάφιοι, λίγο μετά τις 9 το βράδυ στα νεκροταφεία και εκεί οι κάτοικοι ανάβουν κερί για τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν φύγει από την ζωή και η νύχτα γίνεται μέρα από το φώς των κεριών.
Στις Σέρρες, την μεγάλη Παρασκευή κατά την περιφορά του επιταφίου αναβιώνει στην συνοικία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου το έθιμο, «Αδώνια». Σύμφωνα με το τελετουργικό του εθίμου, όταν ο επιτάφιος πλησιάζει, κάθε νοικοκυριό τοποθετεί στο κατώφλι του σπιτιού ένα τραπεζάκι πάνω στο οποίο έχει τοποθετήσει θυμίαμα και την εικόνα του Εσταυρωμένου. Επιπλέον ετοιμάζεται ένα πιάτο με κριθάρι ή φακή, έθιμο που παραπέμπει στους «κήπους του Άδωνη» (Ἀδώνιδος κῆποι). Οι κήποι του Άδωνη, σύμφωνα με την λαογραφική μας παράδοση, συμβολίζουν τα νιάτα που χάνονται γρήγορα και άδικα όπως και ο Άδωνης που χάθηκε από επίθεση κάπρου. Στην αρχαιότητα, κατά την πρώτη ημέρα του εθίμου, γινόταν αναπαράσταση της κηδείας του και την δεύτερη ημέρα η γιορτή για την ανάστασή του. Σήμερα οι νοικοκυρές τοποθετούν κριθάρι ή φακή για να έχουν ευημερία, πλούσιες σοδιές και γεμάτα οικογενειακά τραπέζια.
ΒΙΒΗ ΜΑΝΟΥΣΑΡΙΔΗ Ε’2
Προτάσεις μαθητών της ΣΤ΄ Τάξης για βιβλία/ταινίες
Το παιδί με τις ριγέ πιτζάμες
Η μελωδία της ευτυχίας
Με αγάπη…για τους πρόσφυγες!
Ζωγραφιά από την Στέλλα, Β1
Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εκφράσω τη συμπαράσταση μου απέναντι σε εσένα και στον Συριακό λαό, για τις δυσκολίες που περνάτε κάθε μέρα.
Καθημερινά ενημερώνομαι απ’ τη τηλεόραση για τις συνοικίες στις οποίες ζείτε. Κάθε νύχτα τα παγωμένα νερά του Αιγαίου μετατρέπονται σε υγρούς τάφους. Αποδράσατε από την πατρίδα σας αφήνοντας πίσω τους φίλους σας, την οικογένεια σας, το σπίτι σας, το σχολείο σας, ψάχνοντας τρόπο να φτάσετε με ασφάλεια σε κάποια χώρα της Ε.Ε. για να κάνετε μια νέα αρχή.
Σκέφτομαι τα χιλιάδες παιδιά που η αγριότητα του πολέμου τους έκλεψε τα παιδικά τους χρόνια, τα όνειρα τους και την αθωότητα τους.
Σκύβω ευλαβικά το κεφάλι μπροστά στην αξιοπρέπεια σας και στο δικαίωμα της ανθρώπινης ζωής.
Με σεβασμό κι εκτίμηση,
Χαριτίνη Αναστασιάδη
Μια καρδιά για τους πρόσφυγες από την Μαρίνα (Γ2)
Γεια,
Πάντα μου άρεσε να είμαι ελεύθερη, να ζω στον δικό μου κόσμο, αλλά μετά από μια ηλικία άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο. Ήταν φριχτά.
Δε θα μου άρεσε να κάνω κάτι που δεν θέλω, αλλά κάποια πράγματα είναι αναγκαστικά.
Θέλω να πω ότι πάντα χρειάζομαι κάποιον να μου δείξει αγάπη, να με βοηθήσει. Κάποιες φορές όμως βρίσκομαι μόνη μου με χιλιάδες φωνές γύρω μου. Έτσι νιώθω αβοήθητη.
Γενικά σκέφτομαι πολλά πράγματα για το πώς ζουν οι άνθρωποι τώρα, πώς ζούσαν και πώς θα ζούνε. Σκέφτομαι χαρά κι αγάπη, αλλά ξαφνικά μπαίνει και η δόξα και η εξουσία.
Θέλω να βοηθήσω να μην συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Είμαι χαρούμενη που γράφω σε κάποιον τις απόψεις μου.
Εγώ τις δύσκολες στιγμές σκέφτομαι το χαρούμενο μέλλον, κλείνω τα μάτια.. και αφήνω την ελπίδα να γεμίσει την φαντασία μου.
Σου εύχομαι κουράγιο, ελπίδα και χαρά
Με αγάπη
Ίρις
Ζωγραφιά από τον Κωνσταντίνο, Γ2
Αγαπητέ Αχμέτ,
Ξέρω πως νιώθεις ταραγμένος, χαμένος, σαν να έχεις χάσει τα πάντα· την οικογένεια σου, τους φίλους σου, το σχολείο και όλα τα άλλα που σ ’έκαναν χαρούμενο αλλά μην στενοχωριέσαι δεν είσαι μόνος, ποτέ δε θα είσαι μόνος. Τις λέξεις μόνος και χαμένος δεν πρέπει να τις πιστεύεις, γιατί δεν υπάρχουν.
Θα σου πω ένα μυστικό, όταν νιώθεις μόνος, ψάξε για φίλους. Οι φίλοι υπάρχουν παντού αρκεί να τους γνωρίσεις. Μόνο όταν έχεις φίλους μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και να δεις μακρύτερα. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις.
Σε χαιρετώ.
Οδυσσέας Κράτσας
Η ευχή της Φανής (Β2) στην πίσω όψη της ζωγραφιάς της
Αγαπητέ μου φίλε,
Επειδή είναι σίγουρο ότι κανείς από εμάς δεν έχει βρεθεί στην θέση σου, δεν θέλω να σου πω ότι καταλαβαίνω την θέση που βρίσκεσαι, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ψέμα.
Κανείς από εμάς δεν μπορεί να καταλάβει πραγματικά την «κόλαση» που βρίσκεσαι και τις άσχημες καταστάσεις που περνάς, σωματικά και ψυχικά.
Ένα πράγμα μόνο μπορώ να σου πω με σιγουριά: ότι η μεγαλύτερη αρετή των πολιτισμένων ανθρώπων είναι η ανθρωπιά.
Σου εύχομαι να καταλήξεις γρήγορα και όσο γίνεται πιο ανώδυνα στην χώρα που έχετε επιλέξει και θέλω να πιστεύω, ότι όλη αυτή η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλες θα ανταμειφθεί.
Ηλίας Ρουμπέας
Η ζωγραφιά της Φανής (Β2)
Γεια σου κορίτσι ή αγόρι,
Δεν ξέρω πως ζεις άρα δεν μπορώ να κρίνω αλλά μπορώ να πω ότι δεν αξίζει να περνάει κανείς μας έτσι. Ούτε Άγγλος, ούτε Γάλλος, ούτε Σύριος, ούτε Έλληνας. Το θέμα είναι ότι αν ήμουνα στην θέση σου δεν θα άντεχα ούτε σε μισό κλάσμα δευτερολέπτου να ζω έτσι, όμως τώρα εσύ θα πρέπει να κρατήσεις την υπομονή σου όσο πρέπει και πρέπει να δεις και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο αλλά όλοι πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια.
Σε χαιρετώ
Ολυμπία Λέκκα
Μακάρι να μπορούσα να πάρω την λύπη τους.
Ομαδική εργασία της Ελπίδας, Λητώς, Νέβης, Φαίδρας της Δ2 τάξης
Μακάρι να μπορούσα να πάρω την λύπη τους.
Όλοι έχουμε πάει σε πλατείες, γειτονιές και σε στενά δρομάκια και αντικρίζουμε πολύ κόσμο. Άλλοι κάθονται και πίνουν καφέ, κοπέλες συζητούν και οι υπόλοιποι γυρνούν στα σπίτια τους μετά τα ψώνια.
Κανείς όμως δεν βλέπει στα μάτια τους αστέγους που κάθονται σε μια γωνιά απελπισμένοι με το χέρι σηκωμένο, περιμένοντας κάποιος να τους δώσει μια μικρή βοήθεια.
Μερικοί μάλιστα αλλάζουν δρόμο μόλις τους βλέπουν γιατί λένε πως δεν είναι καθαροί. Φυσικά και δεν θα είναι, αφού δεν έχουν σπίτι με μπάνιο και κρεβάτι, δεν έχουν φαγητό, ψάχνουν στα σκουπίδια και πάνω απ’ όλα δεν έχουν οικογένεια και μια ζεστή αγκαλιά, μια ανοιχτή πόρτα γεμάτη με καλοσύνη. Μόνο λύπη έχουν αυτοί οι άνθρωποι.
Αναρωτιέμαι πώς να ήταν αυτοί οι άστεγοι πριν.
Μακάρι να μπορούσα να πάρω την λύπη τους.
Κατερίνα Νικολάου, Στ2
Στην εποχή της εξέλιξης, κάποιοι….
Πάντοτε στην ανθρωπότητα υπήρχανε πόλεμοι και κρίσεις.
Η σημερινή κρίση που ζούμε είναι οικονομικός πόλεμος που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και προεκτάσεις σε πολλές χώρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι απάτες και οι κλεψιές να αυξάνονται, ενώ πολλοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια και τις δουλειές τους. Λόγω της οικονομικής κρίσης αυξάνονται το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα.
Μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, απ΄ ότι λένε οι μεγάλοι, υπήρχε μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου, αλλά τώρα πάλι η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και στους πλούσιους όλο και μεγαλώνει. Υπάρχουν παιδιά σε σχολεία που δεν τρώνε τίποτα και το πιο σημαντικό σκοτώνονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι σε πολλές χώρες του κόσμου για οικονομικά συμφέροντα.
Ζούμε στον 21ο αιώνα που είναι η εποχή της εξέλιξης της τεχνολογίας, της επιστήμης, της ιατρικής και καθημερινά υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε στο δρόμο χωρίς να μπορούνε να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί και ένα μπουκάλι νερό.
Ηλιάνα Aτσίγκμπαση. Στ2 .
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΓΡΑΦΗΣ: «Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα.» Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Άμλετ, 1603
Η θεατρική ομάδα του ΣΤ1 μετά την αυτοσχέδια παράστασή τους συνομιλούν με τα πρωτάκια!
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΓΡΑΦΗΣ / ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ [ΣΤ1]
Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών, επιχειρήσαμε να αποδώσουμε θεατρικά και να βιντεοσκοπήσουμε σε διάφορες ευρωπαϊκές και μη γλώσσες την εμβληματική ατάκα του Σαιξπηρικού Άμλετ «Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα». Σε δεύτερη φάση, αποπειραθήκαμε να ξαναγράψουμε το διάσημο μονόλογο του Άμλετ! Ζητήθηκε δηλαδή από τα παιδιά να καταγράψουν τα δικά τους ερωτήματα – διλήμματα, το δικό τους προβληματισμό σε σχέση με τη ζωή γενικότερα, αλλά και τη δική τους θέση μέσα στον κόσμο που τα περιβάλλει. Παραθέτουμε το μικρό εισαγωγικό κείμενο που τους δόθηκε ως ερέθισμα, καθώς και ? κάποιους από ? τους μονολόγους που προέκυψαν από αυτό το εργαστήρι γραφής.
«Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα.»
Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Άμλετ, 1603
Φαντάζομαι ότι είμαι ένας μικρός σύγχρονος Άμλετ. Δεν είμαι πρίγκιπας, δε ζω στη Δανία, δε μου πήρε το βασίλειό μου κανείς, δεν έχω καν βασίλειο. Ζω σε μια μικρή γωνιά της γης, της Ευρώπης, στην Ελλάδα του 2015. Είμαι πολίτης του κόσμου που αναρωτιέται.
Ποια είναι τα δικά μου ερωτήματα, τα δικά μου διλήμματα σε σχέση με τη ζωή, τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου, όλα όσα με απασχολούν; Με αφορμή αυτά επιχειρώ να ξαναγράψω το θεατρικό αυτό μονόλογο αυθόρμητα, με το δικό μου τρόπο, καταθέτοντας τον προσωπικό μου προβληματισμό σε σχέση με τη ζωή, τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου.
M.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Τις τελευταίες μέρες δεν ξέρω νιώθω μια στενοχώρια. Σκέφτομαι πως δεν θέλω να πάω στο γυμνάσιο. Αγαπώ την τάξη μου. Σαν χθες θυμόμουν που πήγαινα στην πρώτη δημοτικού. Καλά πως πέρασαν τόσα χρόνια κι έφτασα στην ΈΚΤΗ. Αγαπώ την τάξη μου και περνάω καλά με όλους. Τους αγαπώ και δεν θέλω να τους αποχωριστώ. Του χρόνου θα χωριστούμε ΌΛΟΙ. Ο καθένας σε διαφορετικό γυμνάσιο. Μ΄ αρέσει που φτιάχνουμε θεατρικά και τα παρουσιάζουμε σε άλλες τάξεις. Περνάω τόσο καλά εδώ. Είμαι χαρούμενη με τους φίλους μου. Μ΄ αρέσει έτσι όπως κάνουμε το μάθημα με την κυρία Κική. Μ’ αρέσει ό,τι κάνουμε στο σχολείο. Του χρόνου στο γυμνάσιο θα είναι όλα άγνωστα, κανείς δεν θα ξέρει κανέναν και όλα θα είναι καινούργια για όλους. Άραγε είμαι η μόνη που το νιώθω αυτό; Δεν ξέρω, εύχομαι να το νιώθουν και άλλοι. Αλλά και να μην το νιώθουν εμένα δεν με πειράζει.
Η.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να γράψω αυτό το κείμενο ή όχι, να περάσω τον γρήγορο δρόμο της τεμπελιάς ή να γράψω, να προσπαθώ να μου έρθει μια ιδέα την τελευταία στιγμή και να μην έχω καθόλου χρόνο, να μείνω με ένα μισοτελειωμένο κείμενο ή να τα παρατήσω, και πάλι αυτή η επιλογή είναι μια ερώτηση απαντημένη με μια ελπίδα να υπάρχει άλλη επιλογή.
Ο.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί να πηγαίνουμε κάθε μέρα σχολείο, γιατί να ξυπνάμε τόσο νωρίς για να πάμε εκεί, γιατί πρέπει να ακούω πράγματα τα οποία τα ξέρω ήδη από την προηγούμενη τάξη. Τζάμπα κόπος! Καλύτερα να είμαι στο κρεβάτι μου , να παίζω βιντεοπαιχνίδια και να σηκώνομαι μόνο όταν θέλω να πάω στην τουαλέτα, σαν να είμαι άρρωστη και χρειάζομαι αρκετή φροντίδα για να γίνω καλά. Θα άκουγα μουσική, θα έπαιζα με τον γάτο μου, γιατί θα ήταν το μόνο πράγμα που θα είχα αν ήμουν στο σπίτι μου μόνη. Και ναι… Μιλάμε για πολλή μοναξιά. Θα έτρωγα ό,τι ήθελα από το καλύτερο γλυκό μέχρι το χειρότερο πλαστικό ζελεδάκι. Και το χειρότερο; Θα το έτρωγα μόνη. Χωρίς να το μοιράζομαι με τις φίλες μου, που αν είχα δε θα τις έβλεπα γιατί θα ήμουνα μόνη μέσα στο σπιτάκι μου, με τα παιχνίδια μου με τα γλυκά μου και την γάτα μου! Χμμμ (Σκέφτομαι)
Αν όμως πήγαινα κάθε μέρα σχολείο να έβρισκα τις φίλες μου και μοιραζόμουνα το φαγητό μου στο σχολείο, ίσως να μάθαινα κάτι παραπάνω, να μάθαινα δηλαδή τον κόσμο των γύρω μου. Και να μην είμαι κολλημένη στον δικό μου. Τελικά αυτή είναι η ζωή ή έτσι νομίζω…
Δ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Όταν είσαι μικρός είναι ωραίο να ζεις. Όμως όταν μεγαλώσεις; Ο κόσμος αλλάζει. Πώς δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι; Πώς ζούμε; Πώς πεθαίνουμε; Σε όλα υπάρχει ένα ερώτημα. Όλος ο κόσμος είναι ερώτημα. Πώς καθένας έχει δική του προσωπικότητα; Γιατί τα φυτά πεθαίνουν σε μια μέρα; Γιατί οι άνθρωποι θεωρούνται πιο έξυπνοι; Γιατί πεθαίνουν πιο αργά από όλα τα υπόλοιπα όντα της γης; Γιατί δε σέβονται όλοι οι άνθρωποι τους άλλους; Γιατί υπάρχουν 4 εποχές; 12 μήνες; Πώς μερικοί άνθρωποι έγιναν μεγάλα ταλέντα; Εγώ θα γίνω ποτέ; Μα αν όχι; Πώς μερικοί κατάφεραν τόσα πολλά στη ζωή τους; Γιατί κάποιοι είναι πλούσιοι κι άλλοι φτωχοί; Στη ζωή νομίζω πρέπει να επιλέγεις αυτό που θες. Την ελευθερία, τις φιλίες, την προσπάθεια να πετύχεις κάτι. Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι αλήθεια ότι υπάρχει ζωή παντού; Η μουσική αρέσει σε όλους; Κι αν ναι, φέρνει σ’ όλους γαλήνη; Κάποιες φορές σκέφτομαι τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν ή προσπάθησαν, αντιστάθηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Θα ήμασταν ελεύθεροι αν δεν υπήρχαν αυτοί; Θα μιλάγαμε ελληνικά; Αλήθεια γιατί κάθε χώρα έχει τη δικιά της Γλώσσα; Τη δικιά της ήπειρο;
Κατά τη γνώμη μου όλοι οι άνθρωποι έχουν δικιά τους προσωπικότητα, δικιά τους επιλογή και δικιά τους ελευθερία.
Μπορούν να απαντηθούν όλες οι ερωτήσεις μου; Άραγε είναι καλό να ζεις; Ή να πεθαίνεις; Νομίζω να ζεις. Όμως, γιατί δε ζεις για πάντα; Γιατί μπορείς να μιλήσεις μετά από κάποια ηλικία; Γιατί πεθαίνεις; Γιατί ζεις; Ιδού η απορία.
Χ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Τελικά ποιος ο λόγος, ποια είναι η αιτία, ποιος είναι αυτός που να θέλει να επιβιώσει, σε έναν κόσμο, στον οποίο δε θα ξέρεις αν αύριο θα ζεις, αν αύριο θα έχεις σπίτι, αν αύριο θα υπάρχεις…
Αναρωτιέμαι… άραγε μόνο εγώ το σκέφτομαι; Μόνο εγώ φοβάμαι; Φοβάμαι τον θάνατο… την ύπαρξη του ανθρώπου που σε κλάσματα δευτερολέπτου μπορεί να χαθεί… να εξαφανιστεί, στη Γη, στον κόσμο να μείνει μόνο το σώμα, το πνεύμα να χαθεί, να πάει κάπου, ποιος ξέρει πού;
Όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, οι πρόσφυγες, οι χιλιάδες που πεθαίνουν μέρα με τη μέρα, λεπτό με λεπτό. Γιατί; Γιατί να συμβαίνουν; Ποιος; Ποιος ο λόγος να χάνονται ζωές;
Δεν έχει σημασία για κανέναν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, όλοι έχουν γίνει σκληροί άκαρδοι εγωιστές που νοιάζονται μόνο να γλιτώσουν τον εαυτό τους.
Ι.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να ζεις και κανείς να μη σε καταλαβαίνει; Να μην σου αρέσουν αυτά που κάνεις και να μην μπορείς να κάνεις κάτι γιατί τα περισσότερα είσαι υποχρεωμένος να τα κάνεις.
Γιατί όλοι πρέπει κάποτε να πεθαίνουν; Γιατί μερικές ερωτήσεις δεν απαντιούνται; Γιατί όλοι γύρω μου είναι τόσο ανώριμοι; Γιατί κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει την προσπάθεια που κάνω για να πετύχω κάτι;
Κάποιοι δεν είναι ικανοποιημένοι από εμένα και πρέπει εγώ να τους ικανοποιήσω.
Ποτέ δεν τελειοποιώ κάτι.
Γιατί αυτά που μου αρέσουν είναι πολύ «μακριά» από εμένα;
Γιατί πρέπει να υπακούμε σε κανόνες;
Γιατί δεν πρέπει να αντιμιλάμε στους μεγαλύτερους;
Γιατί είμαστε αναγκασμένοι να πηγαίνουμε στο σχολείο;
Γιατί κάποιοι είναι τόσο γκρινιάρηδες και εγωιστές;
Πότε θα μπορώ να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου;
Θα μπορέσω άραγε να γυρίσω ποτέ όλον τον κόσμο;
Θα βρω ποτέ φίλους που να με υποστηρίζουν και να με καταλαβαίνουν;
Γιατί να έχω τόσες πολλές ερωτήσεις;
Ο.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Η θέση μου στον κόσμο είναι όντως ασήμαντη; Θα γίνω σημαντικός; Κι αν όχι; Θα με προσέξουν ποτέ; Θα αγοράσω ποτέ δικό μου tablet;
Ξέρετε ότι περίπου 7.000.000.000 άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο που τους διαδέχονται στο πλήθος αλλά κάποιους δεν τους προσέχουν; Τι θα κάνω στο μέλλον αφού το μέλλον αυτή τη στιγμή είναι αβέβαιο. Τι θα κάνω όταν δεν θα έχω την οικογένεια μου;
ΘΑ ΠΑΡΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΟΥ;
Κ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Χθες το απόγευμα σκεφτόμουν: να πάω στον ξάδερφό μου ή να μην πάω; Με απασχολεί αυτό το ερώτημα γιατί και θέλω να κοιμηθώ στον ξάδερφό μου που δεν τον βλέπω συχνά και θέλω να πάω στη φίλη μου να παίξω. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να με βοηθήσει σε αυτό το ερώτημα, ποιος είναι;
Φ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να έχει αμάξι κανείς ή να μην έχει. Να είναι καλός κανείς ή να μην είναι. Να παίξει μπάλα κανείς ή να μην παίξει.
Ζ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Από το να πάω στο γυμνάσιο γιατί, γιατί δεν μπορώ. Από την πρώτη τάξη είχα τόσους νέους και παλιούς φίλους. Δεν μπορώ να τους αποχωριστώ τους φίλους μου. Είναι πολύ αργά τώρα που είμαι στην έκτη τάξη. Όταν θα πάω στο γυμνάσιο θα είμαι μόνη σαν δηλαδή να έχω πει «αντίο» στους φίλους για πάντα. Δεν μπορώ να τους αποχωριστώ ακόμα. Γιατί είναι τόσο δύσκολο. Όμως, τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα που δεν μπορείς καν να τα καταλάβεις.
Γ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. 1.Γιατί να γίνεται τόσο γρήγορα κάτι στον κόσμο; 2.Γίνεται κάποιος να κάνει κάτι αδύνατο στον κόσμο; 3.Θα μπορούσα να κάνω εγώ το αδύνατο;
Σ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί να ζει ο κόσμος κάθε μέρα πάει από το κακό στο χειρότερο. Ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι ελπίζουν ακόμα αλλιώς γιατί κάποιος να θέλει να ζει. Αν το σκεφτείς όλοι αυτοί που είναι διάσημοι κι επιτυχημένοι γιατί να θέλουν να μη ζουν. Βέβαια όσοι είναι διάσημοι έχουν συνήθως και τεράστια ψυχολογικά προβλήματα όπως ο Kurt Cobain γι αυτό δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Μπορεί να είσαι επιτυχημένος και να είσαι δυστυχισμένος μπορεί όμως να είσαι και απλός καθημερινός άνθρωπος σαν και μένα και να είσαι ευτυχισμένος. Εγώ προσωπικά λέω ότι η ζωή είναι ωραία και μου αρέσει να ζω κάθε στιγμή.
Κ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα.
Γιατί να μην είμαι ζώο;
Ο πλανήτης υπερθερμαίνεται.
Οι πάγοι λιώνουν.
Ο Ήλιος θα σβήσει.
Γιατί να μην είμαι διάσημος;
Γιατί να μην αρέσω σε κανένα κορίτσι;
Η Ελλάδα θα φύγει από την Ευρώπη ναι ή όχι;
Γιατί να ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη;
Ποιός δημιούργησε τον Χριστιανισμό;
Τι γίνεται αφού πεθάνεις;
Γιατί να ζω;
Υπάρχουν και άλλα Ηλιακά συστήματα;
Θα πάμε στον Αρη;
Θα καταστραφεί ποτέ ο κόσμος;
Χ.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Να είμαι καλή με τον εαυτό μου; Να είμαι ένας καλός πολίτης; Να μην λέω ψέματα; Να είμαι σωστή στις υποχρεώσεις μου; Να κλέψω κάτι ποτέ; Να κάνω συνεχώς χάρες; Να πιστεύω στους άλλους και σε εμένα; Να αγαπώ τα αδέρφια μου; Να πάω Πανεπιστήμιο; Να σέβομαι τους άλλους; Να κάνω αυτά που μου αρέσουν; Να ασχοληθώ με τη μουσική; Να σπουδάσω στην Αυστρία; Να είμαι φιλική; Να βοηθάω τους άλλους; Να ανέβω ποτέ σε μηχανάκι; Να εκφραστώ ποτέ σε κάποιον που ξέρω; Αν υπάρχει κάποιος να μου απαντήσει στα ερωτήματά μου να μου το πει.
Α.: Να ζει κανείς; Να μη ζει; Αυτό είναι το ερώτημα. Μια απορία που δεν μπορεί να την απαντήσει, που δεν μπορεί να τη λύσει κανένας άνθρωπος στον κόσμο· που θα τους μείνει για πάντα. Μας φέρνει όλους τους ανθρώπους με μια απορία για πάντα. Γιατί; Γιατί αναρωτιούνται όλοι οι άνθρωποι για αυτό το μυστήριο πράγμα;
