Οι γονείς της γιαγιάς μου ζούσαν στην Σμύρνη και αναγκάστηκαν να αφήσουν τον τόπο τους λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής.
Η ζωή τους στη Σμύρνη ήταν πολύ όμορφη. Είχαν το σπίτι τους, τις δουλειές τους και περνούσαν πάρα πολύ ωραία.
Απ’ ότι θυμάται η γιαγιά μου από τους γονείς της, πάρα πολλοί Έλληνες άφησαν πίσω τους τα σπίτια τους και πολλοί από αυτούς άφησαν πίσω τους και την οικογένειά τους.
Οι Τούρκοι ήθελαν να εξαφανίσουν καθετί ελληνικό από την Μικρά Ασία και γι’ αυτό υπήρξαν πολλές καταστροφές. Τους έβαζαν φόρους που δεν μπορούσαν να πληρώσουν και αργότερα τους έδιωξαν σαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Ο πατέρας της γιαγιάς μου έλεγε ότι όλο αυτό που έζησαν ήταν τραγικό κι ευχόταν να 
μη το ζήσει κανείς άλλος. Έκαψαν τα σπίτια τους, σκότωσαν και βασάνισαν πολλούς και έκλεψαν τις περιουσίες που είχαν κάνει οι Έλληνες εκεί.
Όταν αναγκάστηκαν να φύγουν, ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη και σιγά σιγά άρχισαν να χτίζουν τη ζωή τους από την αρχή. Δυστυχώς όμως, ενώ ήταν Έλληνες, στην αρχή όλοι τους αντιμετώπισαν σαν Τούρκους.
