Ο πατέρας μου, μου είχε πει πολλές ιστορίες για την εποχή εκείνη. Στην αρχή ζούσαν καλά εκεί. Έλληνες και Τούρκοι ήταν φίλοι. Χωρίς διαφορές. Ο παππούς μου ήταν δάσκαλος εκεί. Ως εκείνη την ημέρα του 1922 που οι Τούρκοι τους έδιωξαν και αναγκάστηκαν να πάρουν μία βάρκα και να διασχίσουν το Αιγαίο προς την Ελλάδα.
Ταλαιπωρήθηκαν πολύ. Ειδικά η γιαγιά μου. Γέννησε τον πατέρα μου στην βάρκα κάτω από άθλιες συνθήκες, στη διαδρομή. Σε κάποια φάση χωρίστηκαν και ξανασυναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Απ” εκεί πεζοπορώντας, έφτασαν στην Κουμαριά Σερρών όπου και κατοίκησαν.
Εκεί γνώρισε ο πατέρας τη μητέρα μου και γεννήθηκα και μεγάλωσα εγώ.
Το χωριό του παππού μου ήταν το Αϊβαλί. Του έλειπε η πατρίδα του αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι και δεν ξαναγύρισε ποτέ.
