Στις 15 Φεβρουαρίου ή Β΄ Τάξη παρακολούθησε τη θεατρική παράσταση «Το αγόρι με τη βαλίτσα» του Μάικ Κένι. Πρόκειται για ένα έργο που απευθύνεται σε παιδιά και ενήλικους θεατές και αγγίζει ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα, το μεγάλο πρόβλημα της προσφυγιάς και της αναγκαστικής και βίαιης μετανάστευσης.
Ο μικρός Ναζ ζει σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Ξεσπά πόλεμος και η οικογένειά του αναγκάζεται να φύγει για να σωθεί. Ωστόσο τα χρήματα δεν αρκούν για να ταξιδέψουν όλοι και οι γονείς του τον στέλνουν μόνο του στον αδερφό του στο Λονδίνο. Ο Ναζ φαντάζεται ότι είναι ο Σεβάχ ο Θαλασσινός και διασχίζει ερήμους, βουνά και θάλασσες,  με μόνη του συντροφιά την Κρίσια – ένα κορίτσι που έχει κι αυτό τον ίδιο προορισμό. Στη βαλίτσα έχει τις ιστορίες που του έλεγε ο πατέρας του.

Ήταν μία παράσταση χωρίς εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, στηριγμένη στα βασικά υλικά του θεάτρου: το παιχνίδι, τη μεταμόρφωση, τα αληθινά αισθήματα, τον αυτοσχεδιασμό, τη φαντασία και την επικοινωνία των ηθοποιών με το κοινό.

     Μετά την παράσταση είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το επάγγελμα του ηθοποιού με τους πρωταγωνιστές και ηθοποιούς της παράστασης: τον Άγγελο Νεράντζη, τη Λίλα Βλαχοπούλου, το Δημήτρη Καρτόκη και τον Τίμο Παπαδόπουλο.Όλοι τους τελείωσαν τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και δουλεύουν τα τελευταία χρόνια στο θέατρο με πιο παλιό το Δημήτρη. Η απασχόλησή τους στο θέατρο ήταν όνειρο από παλιά, αλλά χρειάζεται και η τύχη,  που κάνει πολλές φορές το όνειρο πραγματικότητα. Οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές, ο Άγγελος και η Λίλα  θεωρούν ότι ο ρόλος που παίζουν στη συγκεκριμένη παράσταση είναι ο καλύτερος που έπαιξαν μέχρι σήμερα και χρειάστηκαν περίπου δύο με τρεις μήνες πρόβες για να ερμηνεύσουν τον  Ναζ και την Κρίσια. Θεωρούν πως η επιτυχία ενός ηθοποιού κρίνεται από το πόσο σκληρά θα δουλέψει για να μπει στο πετσί του ρόλου που θα ζωντανέψει στη σκηνή.  Όλοι τους πιστεύουν ότι  ο ηθοποιός έχει καλές και δύσκολες στιγμές στη διάρκεια της καριέρας του, καλές στιγμές όταν επαινείται ή βραβεύεται, αλλά και κακές στιγμές,  όταν αδικείται, φαινόμενο που είναι αρκετά συχνό στο επάγγελμά τους. Είναι ένα δύσκολο επάγγελμα, καθώς έχει μεγάλα ποσοστά ανεργίας. Οι ηθοποιοί δεν πληρώνονται για τις ώρες που θα αφιερώσουν σε πρόβες και στην προετοιμασία μιας παράστασης και η αμοιβή τους εξαρτάται από τις εισπράξεις των εισιτηρίων. Μισθό κανονικό πληρώνονται μόνο οι ηθοποιοί των Κρατικών Θεάτρων της χώρας. Στην ερώτηση αν θα διάλεγαν να παίξουν στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο απάντησαν ότι σαν ηθοποιοί θα ανταποκρίνονταν σε κάθε χώρο, αλλά η μεγάλη τους αγάπη είναι πάντα το θέατρο.

 από τους  Αθανασιάδου Αρετή( Β1),

Κασνάκη Νικάνορα (Β1)

 Σπυρίδου Βέρα(Β4),

Πασχαλίδου Γεωργία(Β4)