Hλέξη τιμή προέρχεται από το ρήμα τίω που σημαίνει εκτιμώ και θεωρώ κάποιον άξιο εκτίμησης. Ο Όμηρος τη θέτει ως κύριο λόγο για τον οποίο αγωνίζεται κάθε ήρωας δημιουργώντας γύρω απ’ αυτήν τον ηρωικό κώδικα.
Η τιμή είναι η αιτία σύγκρουσης του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα για τη διεκδίκηση των σπουδαιότερων, για αυτούς, λαφύρων, τις αιχμάλωτες γυναίκες. Ο Αχιλλέας νιώθει ατιμασμένος από τον Αγαμέμνονα, αφού αυτός του αφαιρεί αυθαίρετα το δώρο του, τη Βρισηίδα, που είναι η αναγνώριση της πολεμικής του αξίας από το στρατό των Αχαιών. Από την άλλη μεριά, ο Αγαμέμνονας νιώθει «ριγμένος», αφού όλοι έχουν το δώρο τους, ενώ αυτός που είναι αρχιστράτηγος θα το στερηθεί ,εφόσον πρέπει να δώσει τη Χρυσηίδα στον πατέρα της, για να σταματήσει ο λοιμός στο στρατόπεδο των Αχαιών. Έτσι σε μια κρίση θυμού και αλαζονείας αρπάζει την Βρισηίδα από τον Αχιλλέα.
Είναι η προσβεβλημένη του τιμή που κάνει τον Αχιλλέα να φύγει από τον πόλεμο, αφήνοντας εκτεθειμένους τους συμπολεμιστές του στη δύναμη των Τρώων. Και από την άλλη μεριά είναι θέμα κύρους για τον Αγαμέμνονα, που είναι ο αρχιστράτηγος, να μην παρακαλέσει τον Αχιλλέα, για να διασφαλίσει τη θέση του στο στρατό των Αχαιών.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η εκτίμηση, η καλή φήμη, η αναγνώριση της αξίας τους είναι καθοριστικής σημασίας για τους ήρωες. Τα δώρα που έπαιρνε ο πολεμιστής , είτε έμψυχα, είτε άψυχα ήταν η έμπρακτη αναγνώριση της αξίας του. Έτσι, το πρόσωπο του έμενε γνωστό και λαμπρό στο διάβα των αιώνων. Στην ηρωική κοινωνία, όποιος πολεμιστής γυρνούσε, πίσω στην πατρίδα του, με άδεια χέρια ήταν σίγουρο και δεδομένο ότι θα λησμονούνταν γρήγορα απ’ το λαό. Το να στερηθεί ο ήρωας ένα δώρο -στην προκειμένη περίπτωση τη σκλάβα που βέβαια δεν υστερούσε σε τίποτα από τη νόμιμη σύζυγο, αφού ήταν εκλεκτή -ήταν προσβολή της τιμής του ή αλλιώς ατίμωση.
Πολλοί ήρωες, όπως ο Αχιλλέας, δεν επιθυμούσαν να πεθάνουν χωρίς να τιμηθούν, να δοξαστούν. Μάλιστα ο Αχιλλέας προτιμά μια σύντομη ζωή, αλλά τιμημένη, παρά μια πολύχρονη ζωή στερημένη από τιμή. Φρόντιζαν, λοιπόν, να πετύχουν το στόχο τους χρησιμοποιώντας και αξιοποιώντας τις πολεμικές δεξιότητες και τα ταλέντα που διέθεταν. Αλλιώς, η ζωή για αυτούς έχανε το νόημα της.

Συντάκτης: Σπανούδης Βασίλειος ( Β3)