-Πότε γεννήθηκες; 

-Γεννήθηκα το 1936.

-Γεννήθηκες στην Ελλάδα; 

-Ναι στην Ελλάδα γεννήθηκα.

-Πόσα αδέρφια έχεις;

-Είμαστε 10 αδέρφια, εκ των οποίων τα 2 είναι ετεροθαλή και γεννήθηκαν στην πατρίδα.

-Από που ξεκίνησαν οι γονείς σου για να έρθουν εδώ; 

-Οι γονείς μου ξεκίνησαν από την περιοχή του Πόντου Ατάπαζαρ που βρίσκεται στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Ο πατέρας μου από το χωριό Αρτούτς Πελί και η μάνα μου από το χωριό Κεστε-νέπουαρ.

-Πως ήταν η διαδρομή μέχρι να φτάσουν εδώ; 

-Όταν τους έδιωξαν οι Τούρκοι και τους ανάγκασαν να φύγουν χωρίς τίποτα από τα σπίτια τους, μπήκαν στα καράβια όπως, όπως και όποιος προλάβαινε. Τους κατέβασαν στην Καλαμάτα και από εκεί ξεκίνησαν το ταξίδι τους για εύρεση καινούργιας πατρίδας. Η μητέρα μου ήταν αρραβωνιασμένη με κάποιον γεωπόνο αλλά στη διαδρομή για την Ελλάδα χάθηκαν. Έτσι της δώσανε να παντρευ-τεί τον πατέρα μου ο οποίος ήταν χήρος με δύο παιδιά. Κοντά στην Κυπαρισσία της Πελοποννήσου γεννήθηκε η μεγάλη μου αδερφή,η  Σοφία. Μετά από πολλές περιπλανήσεις έφτασαν στην Κοιλάδα όπου και τους δώσανε οικόπεδα και εγκαταστάθηκαν. Στην Κοιλά-δα γέννησε άλλα 8 παιδιά. Εγώ είμαι το πέμπτο παιδί.

-Τι άφησαν πίσω τους;

Της μάνας μου η οικογένεια ήταν η πιο πλούσια της περιοχής. Είχαν πολλά εργοστάσια μελιού, φουντουκιών, καρυδιών, τρι-χών-σχοινιών και από αυτά τα εργοστάσια εφοδίαζαν όλη την πε-ριοχή. Είχαν τις λίρες, έλεγε η μάνα μου, στα κιούπια θαμμένες στον κήπο του σπιτιού, πίσω από τα εργοστάσια. Όταν έφυγαν δεν μπόρεσαν να πάρουν τίποτα. Μόνο 7 λίρες που είχε ραμμένες στη ζώνη της η μάνα μου. Ποτέ δεν γυρίσαμε πίσω να ψάξουμε τις λίρες, ούτε τα σπίτια με τα εργοστάσια. Ο μπαμπάς από την άλλη ήταν πολύ φτωχός και δεν άφησε πολλά πράγματα πίσω.

-Τι αντιμετώπισαν μόλις έφτασαν;

Το πρώτο πράγμα που είχαν να αντιμετωπίσουν, εκτός από την άσχημη ψυχολογία τους, ήταν η φτώχεια και η ανέχεια. Όμως οι χωριανοί τους δέχτηκαν, γιατί πίστευαν ότι ήταν όλοι Ρωμιοί και τους βοήθησαν να προσαρμοστούν.

 -Πώς προσαρμόστηκαν;

Σιγά, σιγά τα κατάφεραν να προσαρμοστούν και να μπουν στις συνήθειες και στην καινούργια τους ζωή. Τους βοήθησαν πολύ οι Θρακιώτες που είχαν ήδη εγκατασταθεί στο χωριό. Τους έδωσε η κοινότητα χωράφια και οικόπεδα και άρχισαν λίγο-λίγο να φτιάχνουν από την αρχή την περιουσία. Καλλιεργούσαν τα χωράφια με τρόπο που οι χωριανοί δεν ήξεραν. Δούλευαν πολύ και αυτό τους έκανε να πάνε μπροστά. Έτσι έφτιαξαν οικογένειες και περιουσίες και η γενιά τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα!

 Παρθένα Φουλογλίδου,

μητέρα της Κυριακής Φιλίντατζη,

πρόσφυγας στην Κοιλάδα Κοζάνης