Επιμέλεια άρθρου: Πουγκακιώτη Παρασκευή
ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΜΠΑΡΑΣ
Στο Βώλακα, τα δρώμενα των Θεοφανείων αρχίζουν στις 6 Ιανουαρίου, με το έθιμο της «Μπάρας». Ρίχνουν στο σιντριβάνι πρώτα τον παπά, τον πρόεδρο του χωριού και ακολουθούν οι νεόνυμφοι της περασμένης χρονιάς και όσοι άλλοι το επιθυμούν. Το βράδυ, μπαίνουν ορισμένοι κρυφά στα σπίτια αυτών που έχουν κορίτσια για παντρειά και «κλέβουν» διάφορα αντικείμενα τα οποία συγκεντρώνουν στην πλατεία. Την επόμενη ημέρα το πρωί, πραγματοποιείται ο πλειστηριασμός τους. Εκεί προσέρχονται οι κάτοχοι των κλεμμένων αντικειμένων και αφού προσφέρουν κάποιο συμβολικό τίμημα, αποκτούν πάλι την κυριότητα τους
ΑΡΑΠΗΔΕΣ
Κάθε χρόνο στις 7 του Γενάρη εμφανίζονται στα σοκάκια και μετέπειτα στην κεντρική πλατεία του χωριού. Δρουν κατά ομάδες και η κάθε ομάδα αποτελείται από τους Αράπηδες, τον τσαούση(άντρας ντυμένος παραδοσιακά) και τη νύφη(άντρας ντυμένος με την γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά).
Ο Αράπης είναι βαμμένος με καπνιά από σπιτικό φούρνο, φορά κάπα από δέρμα, καμπούρα στην πλάτη, κουδούνια δύο τύπων (μπατάλια και τσάνουβε) και κρατά στο χέρι ξύλινο σπαθί. Στην μέση έχει κρεμασμένο ένα ξύλινο ρόπαλο, όμοιο με αυτό των ΑθηναικώνΑνθεστηρίων.
Ο Αράπης κινείται αυτοσχεδιακά στον χώρο και με πλάγιες κινήσεις χτυπά τα κουδούνια. Κινούνται κατά ομάδες υπακούοντας όλα τα μέλη στα σφυρίγματα του τσαούση. Εφόσον συγκεντρωθούν στην πλατεία κάποιοι αναλαμβάνουν το ριψοκίνδυνο πείραγμα των μικρών μελών της ομάδας, προκαλώντας την οργή των υπολοίπων. Κάποια στιγμή αρπάζουν την νύφη της ομάδας και αφού την ανεβάζουν σε μπαλκόνι με θέα την πλατεία, χτυπούν επιδεικτικά τα συστάκια που έχει κρεμασμένα στο στήθος. Αυτή η κίνηση εξαγριώνει τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και κυρίως τους Αράπηδες. Στη συνέχεια ανεβαίνει ο τσαούσης και απελευθερώνει την νύφη ενώ συγχρόνως συλλαμβάνει τους δράστες και τους δίνει λεία στους Αράπηδες. Αυτοί τοποθετούν το ξύλινο σπαθί στο σβέρκο κάνοντας μια κίνηση αποκεφαλισμού. Πιστεύουμε ότι με την πάροδο του χρόνου τα δρώμενα αυτά πήραν Χριστιανικούς συμβολισμούς και έτσι συνεχίζονται έως τις μέρες μας. Αυτοί οι Χριστιανικοί συμβολισμοί είναι εμφανείς. Η κάπα από δέρμα οδηγεί στον Ιωάννη τον Πρόδρομο και το βαμμένο πρόσωπο στο ηλιοκαμένο δέρμα του. Η καμπούρα στην πλάτη παραπέμπει στην καμήλα και στην έρημο οπού ζούσε, ενώ το ξύλινο σπαθί στο όργανο του αποκεφαλισμού του. Τα κουδούνια τέλος και το χτύπημά τους στην αναστάτωση και τον ξεσηκωμό που προκαλούσε με το πέρασμά του.
