Επιμέλεια άρθρου: Προβοπούλου Σοφία

Ο Γιάννης Ρίτσος αποτελεί έναν απ’ τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές που άφησε το δικό τους προσωπικό στίγμα στον χώρο της ποίησης. Γεννήθηκε τη 1^η Μαΐου 1909 στη Μονεμβασιά και απεβίωσε στις  11 Νοεμβρίου 1990 στην Αθήνα. Είχε καταγωγή απ’ την Κρήτη και ήταν το τελευταίο παιδί της οικογένειας Ρίτσου.

Από πολύ μικρή ηλικία ο Γιάννης Ρίτσος έτεινε προς τα καλλιτεχνικά. Ζωγράφιζε, έπαιζε πιάνο και έγραφε στίχους. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο, γράφτηκε στη νομική σχολή Αθηνών την οποία δεν ολοκλήρωσε ποτέ. Συνέχισε, όμως, να εργάζεται ως βοηθός βιβλιοθηκάριου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.

Ο Γιάννης Ρίτσος με τον τραγουδιστή Νίκο Ξυλούρη.

Ο Γιάννης Ρίτσος μετά από μια περιπέτεια της υγεία του ανέλαβε την διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης στην Αθήνα. Καθώς η υγεία του βελτιωνόταν άρχισε να αυξάνει την καλλιτεχνική του δραστηριότητα και να γράφει ποιήματα και άρθρα σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά της εποχής του. Στις 9 Μαΐου 1936 γίνονται στη Θεσσαλονίκη αιματηρές ταραχές, κατά τη διάρκεια της μεγάλης καπνεργατικής απεργίας. Την επομένη, ο Ρίτσος βλέπει στο «Ριζοσπάστη» τη φωτογραφία μιας μάνας να θρηνεί το νεκρό παιδί της και παίρνει αφορμή για να γράψει ένα από πιο δημοφιλή ποίηματά του, τον «Επιτάφιο», που εκδίδεται σε 10.000 αντίτυπα. Με τη δικτατορία Μεταξά (1936-1940) τα τελευταία 250 καίγονται στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Μετά από έναν χρόνο η αδερφή του νοσηλεύεται στο νοσοκομείο πολύ σοβαρά και εκείνος εμπνέεται από αυτή την κατάσταση και γράφει την ποιητική σύνθεση «Το τραγούδι της αδελφής μου», ένα από τα ωραιότερα λυρικά της νεοελληνικής ποίησης. Ο Κωστής Παλαμάς, εντυπωσιασμένος από το ποίημα, έγραψε τους στίχους – εγκώμιο για τον Ρίτσο:

Γρήγορο αργοφλοίβισμα της γαλάζιας πλάσης
Να παραμερίσουμε για να περάσης.

Ο Γιάννης Ρίτσος ασχολήθηκε έντονα και με την πολιτική. Υπήρξε μέλος του Κ.Κ.Ε. μέχρι τον θάνατό ενώ αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή του στο μορφωτικού τμήματος του Ε.Α.Μ. γράφοντας για τον αγώνα τον Ελλήνων πολλά ποιήματα. Το 1952 πολιτεύεται στην ΕΔΑ. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ανάπηρος. Κατά τη διάρκεια της Χούντας φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Τέλος συμμετείχε στα γεγονότα του πολυτεχνείου.

Το 1945 γράφει τη «Ρωμιοσύνη», ένα ακόμη δημοφιλές ποίημά του, που το μελοποίησε το 1966 ο Μίκης Θεοδωράκης. Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Όταν το διάβασε ο σπουδαίος γάλλος ποιητής και συγγραφέας Λουί Αραγκόν αισθάνθηκε «το βίαιο τράνταγμα μιας μεγαλοφυΐας» και αποφάνθηκε πως ο δημιουργός του είναι «ο μεγαλύτερος από τους ποιητές του καιρού μας που βρίσκονται στη ζωή». Τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» στη Μόσχα. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια αναγορεύσεις του σε διάφορα ξένα πανεπιστήμια: Μπίρμιγχαμ (1978), Καρλ Μαρξ της Λειψίας (1984) και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987). Το 1986 του απονεμήθηκε το βραβείο «Ποιητής διεθνούς ειρήνης» του ΟΗΕ.

Ο μεγάλος ποιητής δημοσίευσε πάνω από εκατό συλλογές, τέσσερα θεατρικά έργα και εννέα μυθιστορήματα. «Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο» (1974), «Φαίδρα» (1978), «Επιτάφιος» (1936), «Αποχαιρετισμός» (1957), «Ρωμιοσύνη» (1966), «Η Ελένη» (1972) και «Τότες τις μέρες» (1975) είναι τα πιο γνωστά ποιήματά του. Κάποια απ ΄ τα ποιήματα του μελοποιήθηκαν απ’ σπουδαίους συνθέτες, όπως: Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Χρήστος Λεοντής.

Ο Γιάννης Ρίτσος συνεχίζει να θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες όλων των εποχών με διεθνή ακτινοβολία. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και έτσι ο Γιάννης Ρίτσος κατάφερε και αυτός με τη σειρά του να «βάλει» τη δική του υπογραφή στην ελληνική ποίηση.

Πηγές : wikipedia