Η 3η Δεκεμβρίου είναι μια σημαντική μέρα για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ανθρώπων με κάποιο πρόβλημα υγείας, όπως είναι ο αυτισμός ή κάποια αναπηρία.
Στο σχολείο μας, αυτή η ημέρα αφιερώθηκε στο να κατανοήσουμε τα παιδιά με αυτισμό. Η καθηγήτρια της μουσικής μας παρουσίασε ένα θεατρικό, το οποίο έδειχνε ότι τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού μπορούν να ταραχτούν με κάτι πολύ απλό για εμάς, όπως ένας θόρυβος. Οι αντιδράσεις των παιδιών αυτών είναι έντονες, αφού με ένα τυχαίο άγγιγμα μπορούν να φοβηθούν.
Στη συνέχεια, είδαμε μια ταινία για ένα παιδάκι με αυτισμό υψηλού επιπέδου. Οι γονείς του δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το πρόβλημά του, ούτε και οι δάσκαλοι στο σχολείο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του φωνάζουν συνέχεια. Μόνο όταν ήρθε στο σχολείο καινούριος καθηγητής εικαστικών, κατάλαβε την ιδιαιτερότητά του και του έμαθε να ζωγραφίζει, αναπτύσσοντας με αυτόν τον τρόπο το ταλέντο του. Ήταν η ευκαιρία του να «φεύγει» από τον τρομακτικό κόσμο και να πηγαίνει στον δικό του, όπου όλα είναι ήρεμα. Σε μια εκδήλωση για το ποια ζωγραφιά θα καταφέρει να γίνει το εξώφυλλο του βιβλίου των εικαστικών, κατάφερε να κερδίσει. Από τότε έγινε ο καλύτερος μαθητής, και οι γονείς του ήταν υπερήφανοι για εκείνον.
Μέσα από όλα αυτά, αλλά και όσα συζητήσαμε στο σχολείο, καταλάβαμε όλοι μας ότι τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία, αρκεί όλοι μας να ξέρουμε πώς μπορούμε να τα προσεγγίσουμε και να τους συμπεριφερόμαστε σωστά.
Όσο έβλεπα την ταινία, στεναχωριόμουν πολύ όταν το παιδί περνούσε δύσκολα και κανείς δεν μπορούσε να το καταλάβει. Σκέφτηκα πως ίσως και στη ζωή συμβαίνει αυτό, και αναρωτήθηκα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε.
Μανόλης Μοσχόπουλος, 3o Γυμνάσιο Ηρακλείου, Α6
