ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΣΙΔΩΝΟΣ, 2022

Δημιουργική γραφή στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αφορμή τα ποιήματα των Κ. Καβάφη Νέοι της Σιδώνος 400 μ.Χ  και Μ. Αναγνωστάκη Νέοι της Σιδώνος, 1970.

https://www.youtube.com/watch?v=xdeQaeTQc_k

 Ω νέες, ω νέοι

δυσκολίες στο διάβα σας συναντήσατε πολλές,

μα ουδέποτε σταματήσατε να ελπίζετε.

Πάντα προελαύνοντας με τιμή,

σε δρόμους δύσβατους, σε δρόμους ανύπαρκτους.

Τώρα στους δύσκολους καιρούς μας,

η πατρίς σας χρειάζεται.

Οι Παρθενώνες πριν χτιστούν

θέλουνε Μαραθώνες,

η Ελλάς δεν πεθαίνει και λευτεριά σημαίνει,

γιατί είναι από τα κόκκαλα τα ιερά βγαλμένη.

Σαν προσκλητήρι των καιρών

παρόν θα δώσετε πρώτοι,

αν θέλετε να βγείτε μέσα από το σκότος.

Σε Σαμψούντα, Τραπεζούντα, Παναγία Σουμελά,

στις αλησμόνητες πατρίδες, στις Σάντας τα βουνά.

Σε Σμύρνη, Αϊβαλί, Προύσα, Ιωνία

του έθνους την ανάσταση περιμένετε με αγωνία.

Ορθώστε το κορμί,

η δόξα σας προσμένει την θεία σας ορμή.

Ο παιάνας αυτός ας γίνει προσευχή

βαθιά για να αντηχεί σε κάθε ελεύθερη ψυχή.

Αριστείδης Καρπούζης

Ίσως είναι φόβος αυτός που

δεν αφήνει τον ήλιο μας να ανάψει.

Ίσως είναι η βροχή που

δεν μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι

ίσως είναι το χρέος που

μας πιέζει βαριά και μας βουλιάζει

σε κάθε περίπτωση

είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι

-αν και με τρόπο που εκείνοι δεν εγκρίνουν-

Πονά ο ένας με τον πόνο του άλλου

κρατά ο ένας το χέρι του άλλου σφιχτά,

όπως μπορεί

τι να κάνουμε αυτός είναι ο τρόπος μας

τι να κάνουμε αυτή είναι η γενιά μας

με όλα της τα στραβά

με όλα της τα ίσια.

Προσπαθούμε αυτό δεν είναι που μετράει;

Ναι.

Αυτό είναι που μετράει

(και θα τα καταφέρουμε είναι σίγουρο)

Κωνσταντίνα Καρβελά – Καραφίλη

Κανονικά, θα έπρεπε να υπάρχει γαλήνη και ειρήνη, αλλά

φτάσαμε στο 2022 και ακόμα

πολεμάτε για το συμφέρον.

Αβοήθητες ζωές χάνονται καθημερινά…

Η μόνη βοήθεια που μπορώ εγώ να προσφέρω

είναι η σκέψη μου.

(στο τέλος θα πεθάνουμε όλοι, Τίνα, το κατάλαβες;)

Βαλεντίνα Θόρια

Κανονικά δεν πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα.

Ναι σε σένα απευθύνομαι «άνθρωπε»,

αν πρέπει, ακόμα, να λέγεσαι «άνθρωπος».

Αγνοείς τα γεγονότα που διαδραματίζονται καθημερινά γύρω σου,

πολεμάς, ακόμα, ύστερα από όσα πέρασες.

Ξεχνάς ….και μοναδικός σου σκοπός είναι η απόκτηση υλικών αγαθών.

Δεν σου φτάνουν τόσα άπληστε «άνθρωπε»;

Πολεμάς και χτυπάς αλύπητα τον άμαχο πληθυσμό,

τις αθώες ψυχές για να αποκτήσεις και άλλα;

Λογικέψου «άνθρωπε» και

σταμάτα να πολεμάς για το συμφέρον!

Ελευθερία- Κωνσταντίνα Κλάδη

Δεν ξέρουμε ούτε να μιλάμε ούτε να αγωνιζόμαστε.

Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση απάθειας και αδράνειας.

Μοναδική μας προτεραιότητα είναι να είμαστε εμείς, και μόνο εμείς

καλά, υγιείς και ασφαλείς.

Ό,τι συμβαίνει γύρω μας δεν μας αφορά

Είναι υποχρέωση άλλων – ποιων δεν γνωρίζουμε- να το λύσουν.

Δεν μας κινητοποιεί τίποτα πλέον,

παρά μόνο τα δικά μας προσωπικά ζητήματα.

Ζούμε στον δικό μας κόσμο

-ιδανικό και απαλλαγμένο από προβλήματα-

τον κόσμο των οθονών.

Μας έχει απορροφήσει τόσο πολύ αυτός ο κόσμος,

ώστε πλέον να έχουμε ξεχάσει ότι υπάρχει και ο πραγματικός

και έχει προβλήματα

και μας περιμένει να τα λύσουμε!

Ιωάννα Καρβελά – Καραφίλη