THE SONG OF ACHILLES – MADELINE MILLER
Την πρώτη φορά που ο Πάτροκλος συναντά τον Αχιλλέα σε αγώνες, εκπλήσσεται από τις ικανότητές του. Λίγα χρόνια μετά, εξόριστος πια από την οικογένειά του και την πατρίδα του, λόγω των μάλλον ατυχών πράξεών του, οδηγείται στη Φθία, όπου ξανασυναντά τον Αχιλλέα. Από την αρχή, φαίνεται πως έχουν μεταξύ τους κάτι ξεχωριστό. Εκπαιδεύονται μαζί, αλλά η Μοίρα -ή μάλλον η Θέτιδα- τους απομακρύνει, ενώ πάνω τους πέφτουν βαριές οι σκιές του επερχόμενου Τρωικού Πολέμου και μια προφητεία που προμηνύει δυσβάσταχτο μέλλον. Ο Αχιλλέας, αν και αρχικά διστάζει να πάρει μέρος στον πόλεμο, είναι ο Άριστος των Αχαιών. Μπορεί να απαρνηθεί τη συμμετοχή του; Υπάρχει περίπτωση ο Πάτροκλος να τον αφήσει μόνο αντιμέτωπο με τα σκοτεινά μελλούμενα;
Η κλασική ιστορία του Τρωικού Πολέμου με μικρές παραλλαγές, και τη μεγαλύτερη από αυτές να είναι ότι ο Πάτροκλος και ο Αχιλλέας δεν είναι ξαδέρφια• είναι ο ένας το άλλο μισό του άλλου, σε μια εποχή που δεν μπορούν να είναι ελεύθεροι.
«He was a marvel, shaft after shaft flying from him, spears that he wrenched easily from broken bodies on the ground to toss at new targets. Again and again I saw his wrist twist, exposing its pale underside, those flute-like bones thrusting elegantly forward. My spear sagged forgotten to the ground as I watched. I could not even see the ugliness if the deaths any more, the shattered bones that later I would wash from my skin and hair. All I saw was his beauty, his singing limbs, the quick flickering of his feet»
«When I am dead, I charge you to mingle our ashes and bury us together.»
Ήξερα το τέλος, να που χρησίμευσε η «Ιλιάδα» που έκανα στο Γυμνάσιο. Αυτό όμως δεν με προστάτευσε ούτε στο ελάχιστο από την ασυγκράτητη θλίψη που με πλημμύρισε όταν τελείωσα το βιβλίο. Φράσεις που με στιγμάτισαν, αισθήματα τόσο αγνά, χωρίς τον σημερινό ωφελιμισμό, χωρίς μυστικά, απόλυτα. Πραγματικά, ένιωσα κάθε τι που αποτυπώθηκε• την απελπισία, την αγωνία, τον πόνο, την οδύνη, την αγάπη. Θυμάμαι με είχε γοητεύσει η «Ιλιάδα». Το «Τραγούδι του Αχιλλέα» μου έκοψε την ανάσα. Μία λέξη μπορεί να το περιγράψει με ακρίβεια: πανέμορφο.
Κι άλλες φωτογραφίες στο Pinterest: https://pin.it/67UmFD7
Κωνσταντίνα! Τι άλλο θέλει ένας λάτρης του Ομήρου και των επικών ιστοριών γενικά; Με τρώει η περιέργεια να δω πως έχει υφάνει η συγγραφέας τους δύο αυτούς χαρακτήρες που το όνομά τους αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για τη φιλία, την ανδρεία και τη βαθιά ψυχή!