Ο φιλαθλητισμός μας δείχνει την αγάπη για τον αθλητισμό και την ευγενή άμιλλα. Ακόμα μας προτρέπει να παρακολουθούμε ή να συμμετέχουμε σε αθλήματα, αφού μας κάνει καλό το να αθλούμαστε και μας βοηθάει πολύ το να ασκούμαστε στον ελεύθερό μας χρόνο, χωρίς όμως να επικεντρωνόμαστε μόνο στη νίκη, αλλά να παίζουμε με χαρά και να διασκεδάζουμε, να απολαμβάνουμε δηλαδή το παιχνίδι μαζί με τους φίλους μας. Μας φανερώνει ότι πρέπει να υπάρχει ομαδικότητα και συνεργασία στα αθλήματα, αφού έτσι μαθαίνουμε να σεβόμαστε τους αντιπάλους μας και να δουλεύουμε όλοι μαζί ομαδικά.
Δηλώνει επίσης ότι όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε σε ένα άθλημα και όχι μόνο αυτοί που έχουν μεγαλύτερη πείρα, διότι ασχολούνται περισσότερο με αυτό.
Επιπρόσθετα επισημαίνει ότι δεν πρέπει να μαλώνουμε για το ποιος νικάει, να αποδεχόμαστε την ήττα, να μην στενοχωριόμαστε αν χάσουμε, να μην επιδεικνυόμαστε αν νικήσουμε και να μην δείχνουμε την ικανοποίηση και τη χαρά μας για την νίκη μας, τόσο έντονα, όσο το κάνουν οι περισσότεροι. Καλό θα ήταν να σκεφτόμαστε ότι ήταν ένα καλό «ματς», ότι οι αντίπαλοι κέρδισαν γιατί το άξιζαν και ότι κι εμείς, η δική μας ομάδα, έπαιξε πολύ καλά.
Τέλος, ο φιλαθλητισμός μας κοινωνικοποιεί, καθώς στα αθλήματα κάνουμε παρέα με άλλα παιδιά και γινόμαστε φίλοι ή φίλες αντίστοιχα μαζί τους στις αθλητικές δραστηριότητες. Μπορούμε να γίνουμε φίλοι και με παιδιά με διαφορετική εθνικότητα, επειδή υπάρχουν και παιδιά από άλλες χώρες που επιθυμούν να συμμετέχουν σε αυτές τις δραστηριότητες και να παίξουν με εμάς.
Ελένη Δ.
