Κυριακή απόγευμα, στον καναπέ ο μπαμπάς μου κι εγώ. Έξω αρχίζει να νυχτώνει, το σαββατοκύριακο τελείωσε αλλά εμένα δε με πειράζει. Τα επόμενα ενενήντα λεπτά θα τα περάσω μαζί με τον μπαμπά μου να βλέπουμε ποδόσφαιρο: και θα περάσουμε υπέροχα.
Από μικρή ηλικία με θυμάμαι να βλέπω ποδόσφαιρο στην τηλεόραση με τον μπαμπά μου. Εκείνος ήταν η αφορμή που άρχισε να μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Στην ηλικία των 6 με πήρε πρώτη φορά στο γήπεδο μαζί του. Μου τραγουδούσε συνέχεια τα συνθήματα της ομάδας μας ώστε να τα μάθω κι εγώ έδειξα από την αρχή τον ενθουσιασμό μου.Έβλεπα λοιπόν συστηματικά αγώνες ποδοσφαίρου κι έτσι η ιδέα να αρχίσω ποδόσφαιρο ήρθε πολύ φυσικά. Γράφτηκα αρχικά στον Εθνικό αλλα η ομάδα είχε πολλά προβλήματα. Ο ιδιοκτήτης δεν έδινε τοση σημασία στη γυναικεία ομάδα σε σχέση με των ανδρών. Νιώθαμε παραμελημένες και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατι, ενω το αγαπούσαμε τόσο, ολοι οι υπολοιποι φέρονταν σαν να μην είχε σημασια αυτο που προσπαθούμε να κάνουμε. Έτσι άλλαξα ομάδα και πήγα στην Προοδευτική. Το κλίμα ήταν από την αρχή πολύ καλό και επικρατούσε ατμόσφαιρα συνεργασίας.
Το 2018 άρχισα πιο εντατικά να παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Δεν έχανα κανένα ματς, είιχα μάθει τους παίκτες, την εθνικότητα τους κ σε τι θέση παίζουν.Είχα 90 λεπτά να ξεχάσω το σχολείο και την καθημερινότητα.Την επόμενη μέρα από τον αγώνα θυμάμαι τους συμμαθητές μου να συζητάνε για το ματς. Ήθελα να πάρω μέρος κι εγώ στην συζήτηση . Ήθελα να έχω κάποια άτομα να μιλάω για το αγαπημένο μου ενδιαφέρον. Κάθε φορά τα αγόρια είχαν μια περίεργη αντίδραση απορίας και ενθουσιασμού, σαν να ήμουν κάτι το αξιοπερίεργο, ένα κορίτσι που ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο. Μερικές φορές ένιωθα κολακευμένη αλλά εκνευριζόμουν που το θεωρούσαν όλοι τόσο περίεργο, που την προσοχή τους τραβούσε ότι ήμουν κορίτσι και όχι το πόσα πολλά ήξερα και πόσο καλή ήμουν. Όλοι έπεφταν πάνω μου και με ρωτούσαν πραγματα για το ποδόσφαιρο για να δουν ότι όντως ξέρω.Έχω ακούσει πολλά να μου λένε σαν : “βλέπεις ποδόσφαιρο για τους παίκτες”, “είσαι κορίτσι, δεν μπορείς να βλέπεις ποδόσφαιρο”“πες μου τι είναι το οφσάιντ” “δεν μετράει η γνώμη σου”σε ποιά ομάδα παίζει ο Μέσι;”. Όλα αυτά δείχνει το πόσα στερεότυπα υπάρχουν.
Υποστηρίζω πολύ το ότι το ποδόσφαιρο αλλά και όλα τα αθλήματα είναι και για τα δύο φύλα. Τα τελευταία δύο χρόνια με την γυναικεία ομάδα της Μπαρτσελόνα το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει αρχίσει να ανεβαίνει. Μάλιστα στον δεύτερο αγώνα του προημιτελικού UEFA Women’s Champions League μεταξύ της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ σημειώθηκε ρεκόρ με την μεγαλύτερη προσέλευση οπαδών σε γυναικείο αγώνα σημειώνοντας 91.553 οπαδοί.
Σπάνια βρίσκω κορίτσι που να έχει ή να θέλει να αποκτήσει γνώσεις για το ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να κρύψω ότι και πολλές από τις συναθλήτριες μου έχουν λίγες βασικές γνώσεις για το ποδόσφαιρο και για την ιστορία του.Πολλά από τα κορίτσια όταν άρχιζαν να τους μιλάω για αυτό δεν ήθελα να με ακούν. Τους φαινόταν επίσης περίεργο το να μιλάει κάποια σαν αυτές για το ποδόσφαιρο. Σαν να μην είναι αρκετά κοριτσίστικο. Λες και το να είσαι κορίτσι πρέπει να περιορίζεται σε συγκεκριμένες μόνο δραστηριότητες που “επιτρέπονται” για κορίτσια. Γι” αυτό λοιπόν στο ερώτημα του τίτλου θέλω όλες μας και όλοι μας να μπορούμε να απαντήσουμε: Όλα! Και ποδοσφαιρική μπάλα και Μπάρμπι. Και ό,τι θέλουμε για να είμαστε ο εαυτός μας.
