Στις μέρες μας η τραπ μουσική κυριαρχεί. Την ακούμε παντού, στον δρόμο, από φίλους μας, σε μαγαζιά, σε πάρτυ κλπ. Μήπως όμως τελικά αυτή η μουσική είναι λίγο οπισθοδρομική; Μήπως στην πραγματικότητα ανήκει στο παρελθόν; Γι αυτό γράφουμε λοιπόν, για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα.
Αυτή η μουσική κανονικοποιεί τον σεξισμό, το να απατάς τον σύντροφό σου, τα ναρκωτικά και την κυριαρχία του άντρα σε μια σχέση και γενικότερα στην κοινωνία. Όλες αυτές οι απόψεις παραπέμπουν σε μια παλαιότερη εποχή. Παρόλα αυτά τέτοιου είδους τραγούδια αρέσουν πολύ στη νεολαία. Οι παρακάτω στίχοι είναι ένα δείγμα της μουσικής αυτής.
“Για να κερατώσει η δικιά σου είχε λόγο
Εγώ κεράτωσα απλά γιατί είχε κ#λο.” είναι ένα παράδειγμα. Δείχνει ότι πλέον η πραγματική αγάπη δεν υπάρχει και όλη η σχέση βασίζεται στην εξωτερική εμφάνιση και το σώμα.
“Σπάω όλο το βράδυ, την κάνω το πρωί”. Σε αυτό τον στίχο φαίνεται πως οι σχέσεις πια γίνονται μόνο για την σεξουαλική ικανοποίηση (κυρίως των ανδρών). Αυτό γινόταν και στο παρελθόν αφού στην ιστορία βλέπουμε τους άντρες/βασιλιάδες να έχουν σχέση με κάποια γυναίκα μοναχά για τα δικά τους συμφέροντα. Για παράδειγμα, ο βασιλιάς της Αγγλίας Henry VII, είχε έξι γυναίκες για την καλοπέραση του.
“Θέλω το πρόσωπο να είναι δεκαρι κ το σώμα της να είναι οχταρι” αυτό δείχνει ότι οι περισσότεροι κοιτούν μόνο το σώμα και όχι τον εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου. Και γιατί είναι αυτό οπισθοδρομικό? Επειδή σε κάθε δεκαετία υπάρχει ένα beauty standard σχετικό με το σώμα της γυναίκας.
Ο τελευταίος στίχος που βρήκαμε λέει “Ξέρεις δεν μοιράζομαι. Είσαι μόνο για μένα.”. Από αυτό καταλαβαίνουμε πως οι άνδρες είναι χειριστικοί προς τις γυναίκες και τις θεωρούν κτήμα τους όπως μερικές δεκαετίες πριν.
Συμπερασματικά, οι σχέσεις στις μέρες μας είναι επιφανειακές και αυτό το καταλαβαίνουμε μέσω της τραπ μουσικής. Σε αυτή προβάλλονται απόψεις που επικρατούσαν παλαιότερα και δεν θα έπρεπε να ταιριάζουν στη σημερινή κοινωνία. Γι’ αυτό λοιπόν ας σκεφτούμε· μήπως θα ήταν καλό να σταματήσουμε να ακούμε αυτή τη μουσική;
