ΧΙΡΟΝΑ
Η Χιρόνα (ισπανικά: Gerona, καταλανικά και επίσημα: Girona) είναι πόλη στην Καταλονία, στη βορειοανατολική Ισπανία, και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η πόλη υπολογίζεται ότι το 2013 είχε 96.722 κατοίκους και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Τερ, Ονιάρ και Γκουέλ, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία. Θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Καταλονίας, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο και το πλούσιο ιστορικό της κέντρο. Λόγω της θέσης της ως πέρασμα από την Ιβηρική χερσόνησο στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει υποφέρει πολλές εισβολές και καταστροφές κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της.
Ονομασία
Σήμερα η επίσημη μορφή του ονόματος της πόλης είναι από το 1978 η καταλανική (Girona), που προφέρεται Ζιρόνα . Το όνομά της προέρχεται από την αρχική λατινική Urbs Gerunda, δηλαδή «πόλη που πρέπει να γίνει αντικείμενο διαχείρισης», όρος που γεννήθηκε μετά την παράδοση της πόλης από τις τοπικές ιβηρικές φυλές στους Ρωμαίους. Έτσι, σε αντίθεση με τις λοιπές ρωμαϊκές πόλεις της Καταλονίας, το όνομα της Χιρόνα δεν περιέχει κανένα ιβηρικό λεξικολογικό στοιχείο. Η αραβική της ονομασία ήταν Garunda.
Ιστορία
Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν η ιβηρική εθνότητα των Ιντιγετών (Indigeti). Η πρώτη οχύρωση της πόλης ήρθε από τον Πομπηίο στη διάρκεια του πολέμου με τον Σερτώριο το 82-72 π.Χ. όποτε και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός oppidum (περιτειχισμένης πόλης) πάνω στη Via Herculea, μελλοντική Via Augusta. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Gerunda και συνδεόταν με τη θάλασσα μέσω του κοντινού λιμανιού του Εμπορίου. Η πόλη δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαρακτήρα της ως φρούριο. Στη συνέχεια καταλήφθηκε από τους Βησιγότθους, για τους οποίους υπήρξε ένα κύριο νομισματοκοπείο, τους Μουσουλμάνους το 715 και τον Καρλομάγνο το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της Ισπανικής Μαρκίας.
Αρχιτεκτονική
Ο Καθεδρικός ναός της Παναγίας της Ζιρόνα είναι η έδρα της τοπικής επισκοπής. Άρχισε να χτίζεται το 1312 για να αντικαταστήσει τον παλαιότερο ναό ρομανικού ρυθμού του 11ου αιώνα, από τον οποίο σήμερα διατηρείται ένας πύργος («ο πύργος του Καρλομάγνου», la torre de Carlemany). Ολοκληρώθηκε οριστικά στα μέσα του 20ού αιώνα. Είναι γοτθικού στυλ με ένα μόνο κλίτος πλάτους 22 μέτρων, το οποίο και αποτελεί το πλατύτερο κλίτος οποιουδήποτε ρυθμού στον κόσμο μετά από αυτό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, και το πλατύτερο σε εκκλησία γοτθικού ρυθμού. Στην πλατεία του καθεδρικού σώζονται απομεινάρια του ρωμαϊκού τείχους.
- περίφημος «περίπατος του τείχους» (Passeig de la Muralla) είναι μια διαδρομή που ενώνει τα τείχη που περιτριγυρίζουν την παλιά πόλη. Περιέχει τμήματα των τειχών του 9ου αιώνα και του ύστερου Μεσαίωνα (14ος και 15ος αιώνας).
- Γύρω από τον ποταμό Ονιάρ βρίσκονται χτισμένα κολλητά σπίτια διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών, που συνθέτουν μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της πόλης. Κατασκευασμένα πάνω στα παλιά τείχη, είναι δείγμα της άτακτης αστικής ανάπτυξης που έζησε η πόλη κατά τον 20ό αιώνα. Ανάμεσά τους βρίσκεται και το σπίτι του Καταλανού αρχιτέκτονα Ραφαέλ Μαζό (Rafael Masó i Valentí,1880-1935).
- Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δύο κύριοι κοινόχρηστοι χώροι, η ράμπλα της ελευθερίας (Rambla de la llibertat), κύρια είσοδος στην παλιά πόλη, και η πλατεία της Ανεξαρτησίας (Plaça de la Independència), που περιτριγυρίζεται από νεοκλασικά κτήρια.
