Archive for: Δεκεμβρίου 30th, 2021
Η αξία της αλήθειας στις ανθρώπινες σχέσεις
Γράφουν οι μαθήτριες Έφη Ασίκη και Γεωργία Καρκαμάνη
Η αλήθεια είναι μία από τις πιο δυσνόητες και ακαθόριστες μέχρι και σήμερα έννοιες της φιλοσοφίας, με πληθώρα θεωριών να έχουν ειπωθεί για αυτή. Ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται διαφορετικά ανάλογα με την πνευματική συγκρότησή του και την αντίληψή του για την πραγματικότητα. Ένα είναι, ωστόσο, σίγουρο· η αλήθεια αποτελεί βασικό θεμέλιο των ανθρώπινων σχέσεων.
Η αξία της ειλικρίνειας στην ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων είναι ανεκτίμητη. Ειδικότερα, τα άτομα βρίσκονται σε θέση να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους απέναντι στον συνάνθρωπό τους και, συνεπώς, να τον προσεγγίσουν και να διαμορφώσουν αληθινούς δεσμούς μαζί του. Παράλληλα, το ψέμα αποτελεί μια άγνωστη σε αυτούς έννοια, καθώς μοιράζονται ανοιχτά τις εμπειρίες τους, επιτρέποντας, ως αποτέλεσμα, την καλλιέργεια συναισθημάτων εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού μεταξύ τους. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως εντείνεται η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση των ανθρώπων μιας και, παρουσιάζοντας τον πραγματικό εαυτό τους, αισθάνονται αποδεκτοί και επιθυμητοί από τον περίγυρό τους.
Συμβαίνει, όμως, αυτό στην πραγματικότητα; Είναι πλέον η αλήθεια ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων; Δυστυχώς, η απάντηση είναι αρνητική. Το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την επιδοκιμασία και τη συμπάθεια των συνανθρώπων τους, παρουσιάζουν μία διαφορετική εκδοχή του εαυτού τους, υποκρύπτοντας ορισμένες πτυχές του. Αισθανόμενοι ανασφάλεια για την ταυτότητά τους και φοβούμενοι την απόρριψη και την κριτική, παύουν να είναι ειλικρινείς και ουσιαστικοί με τα άλλα άτομα και διατηρούν άγνωστο τον πραγματικό τους εαυτό, κρυμμένο πίσω από μία τεράστια κουρτίνα. Με αυτό τον τρόπο, βυθίζουν σταδιακά τις διαπροσωπικές τους σχέσεις στον απόλυτο ανταγωνισμό, τη ζήλια και την ανάγκη να διαφοροποιηθούν και να ξεχωρίσουν, αγνοώντας τις αξίες της κατανόησης, της αποδοχής και του μοιράσματος.
Τέλος μπορουμε να πούμε πως η ειλικρίνεια αποτελεί ένα άκρως απαραίτητο στοιχείο για τη θεμελίωση μιας αληθινής σχέσης μεταξύ ανθρώπων, συμβάλλοντας όχι μόνο στην ανάπτυξή της, αλλά και στην αυτογνωσία των ατόμων. Γι’ αυτό, κρίνεται απαραίτητο να καταστεί αντιληπτή η αξία της, ώστε να μην αγνοείται πλέον από τα άτομα, συντελώντας έτσι στην κατάρρευση των σχέσεων αυτών.
Τα φετινά Χριστούγεννα και η οικογένεια μας
Γράφουν οι μαθήτριες Χαντζοπούλου Δέσποινα και Ματοπούλου Βασιλική
Φέτος τα Χριστούγεννα, όπως και τα προηγούμενα, πρέπει να τα περάσουμε με πολύ προσοχή λόγω της πανδημίας. Όλοι μας θέλουμε επιτέλους να τα γιορτάσουμε με τους συγγενείς, να φάμε, να γελάσουμε, να ανταλλάξουμε δώρα και το σημαντικότερο: να τους αγκαλιάσουμε.
Σε όλους μας έχει λείψει η επαφή με την οικογένεια μας και τους φίλους μας, χωρίς τον φόβο της μετάδοσης του ιού και πόσο μάλλον τα Χριστούγεννα που το χαρακτηριστικό τους είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη. Φυσικά, τις μέρες αυτές είναι αδύνατον να μην τις περάσουμε γιορτάζοντας. Έτσι λοιπόν με θάρρος να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να περάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα περιστοιχισμένοι από ανθρώπους που αγαπάμε.
Να αφήσουμε λοιπόν αυτή την γλυκόπικρη διάθεση και να πάρουμε κάποιον φίλο/φίλη μας και να πάμε μία βόλτα στην στολισμένη πόλη. Να κοιτάξουμε τις βιτρίνες, να συζητήσουμε, να γελάσουμε. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την συναναστροφή με άτομα που αγαπάς και μπορείς να τους μιλήσεις για το πως νιώθεις, για τα συναισθήματα σου, για το τι σε απασχολεί. Τις Χριστουγεννιάτικες μέρες, συνήθως νιώθουμε μια ανεξήγητη πίεση και στεναχώρια, γι” αυτό και μία βόλτα με κάποιον αγαπημένο σίγουρα θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα.
Ένα Χριστουγεννιάτικο οικογενειακό τραπέζι, που σε όλους μας έχει λείψει, και η συναναστροφή με τους αγαπημένους μας συγγενείς (λίγους όμως, μην ξεχνιόμαστε!), θα κάνει τα φετινά Χριστούγεννα καλύτερα από τα προηγούμενα. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους, να ξεχάσουμε για μια στιγμή τα προβλήματα μας και να πούμε τα νέα μας. Να ξεφύγουμε λίγο από την προσαρμοσμένη μας ζωή στην covid εποχή.
Εν κατακλείδι, καλύτερος τρόπος να περάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα είναι να έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο στους αγαπημένους μας ανθρώπους. Να τους χαρούμε, να δείξουμε την αγάπη μας και το πόσο ευγνώμονες είμαστε που τους έχουμε δίπλα μας!
Οι εμπειρίες μας από τη συμμετοχή στο 13ο Μαθητικό Συνέδριο Πληροφορικής
Γράφουν οι μαθητές της Γ τάξης Θανάσης Γώτης και Καλφούντζος Χαράλαμπος.
Κάθως συμμετείχαμε στην ομάδα του ηλεκτρονικού περιοδικού, ο καθηγητής μας, μας ενημέρωσε ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να παραβρεθούμε σε ένα μαθητικό συνέδριο πληροφορικής στο οποίο θα παρουσιάζαμε τη δουλεία μας και θα μιλούσαμε σχετικά με την εμπειρία μας στο περιοδικό.
Ανυπομονούσαθμε να παραβρεθούμε στο χώρο του συνεδριου που ήταν προκαθορισμένο να πραγματοποιηθεί στο κέντρο επιστημών και τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ. Με μεγάλη λυπη μάθαμε ότι το μαθητικό συνέδριο δυστηχώς θα πραγματοπιηθεί διαδικτυακά λόγω των περιορισμών της εποχής COVID. Πέρασε ο καιρός και η στιγμή έφτασε, όλη μας είχαμε άγχος αλλά ταυτόχρονα ήμασταν περήφανοι που θα συμμετείχαμε!
Αρχικά κάναμε ορισμένες πρόβες για το πως θα γίνει η παρουσίαση της εργασίας μας και όταν έφτασε η στιγμή, μπήκαμε σε ένα σύνδεσμο όπου από εκεί θα γινόταν η παρουσίαση της εργασίας διαδικτυακά. Κάθε μαθητής ο ένας μετά τον άλλο έπαιρνε τον λόγο και έλεγε κάποια λόγια σχετικά με το ηλεκτρονικό περιοδικό, ενώ ταυτόχρονα τα δείχναμε και μια παρουσίαση με σχετικές εικόνες. Όταν ολοκληρώθηκε η παρουσίαση ήμασταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι που τα πήγαμε τόσο καλά. Μας άρεσε όλη η διαδικασία ενώ ταυτόχρνα πήραμε και μία βεβαίωση συμμετοχής για τη δράση.
Κλείνοντας, μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια μοναδική και από τις λίγες εμπειρίες που συμμετείχαμε με τέτοιον τρόπο σε ένα συνέδριο το όποιο αρακολουθήσαν πολλοί! Ελπίζουμε τη νέα σχολική χρονιά που θα ξανά συμμετάσχουμε, να γίνει διαζώσης το μαθητικό συνέδριο και όχι εξ” αποστάσεως μας.
Ο «Γολγοθάς» της γυναίκας ακόμα και στον 21ο αιώνα
Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Νερκίζογλου Χριστίνα , Νοτοπούλου Μαριλένα , Σάρρα Ριγκέλντα
Ο φεμινισμός είναι ένα γυναικείο κίνημα που υποστηρίζει την ισότητα μεταξλυ των δύο φύλων. Για πολλούς αιώνες στην ανθρώπινη ιστορία, τα γυναικεία δικαιώματα καταπατούνταν με διάφορους απάνθρωπους τρόπους. Ακόμα και σήμερα, αρκετοί θεωρούν ότι το γυναικείο φύλο είναι κατώτερο. Ωστόσο, οι γυναίκες και άνδρες διαφέρουν μεταξύ τους όμως αυτό δε σημαίνει οτιδήποτε σχετικά με την απόλαυση των ίδιων δικαιωμάτων.
Ιδίως μέχρι και τον προηγούμενο αιώνα, οι γυναίκες ζούσαν τραγικές καταστάσεις, τις οποίες οι σημερινές γενιές δεν μπορούν καν να φανταστούν. Μηδαμινά έως ελάχιστα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, άσκηση σωματικής, λεκτικής και ψυχικής βίας σε καθημερινή βάση και πολλές άλλες άθλιες καταστάσεις υπέμενε για χρόνια ο γυναικείος πληθυσμός στη γη.
Με τον καιρό, όμως, τα πράγματα βελτιώθηκαν. Παρόλο που ακόμη και στις μέρες μας, δυστυχώς, διαπιστώνονται διακρίσεις μεταξύ γυναικών και ανδρών στο πλαίσιο της οικογένειας, της ευρύτερης κοινωνίας, της αγορά εργασίας και της πολιτικής ζωής, ωστόσο επιβεβαιώνεται πως οι συνθήκες πλέον έχουν καλυτερέψει, ώστε να ελπίζουμε σε ένα ιδανικότερο μέλλον, καθώς το ζήτημα «γυναίκα» ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύπλοκο.
Ας ξεκινήσουμε με βασικές πλευρές του. Με ποια προβλήματα έρχεται αντιμέτωπη στο παρόν μια κοπέλα, ήδη από τη νεότητά της; Πώς αντιμετωπίζεται το σώμα της από το μεγαλύτερο μέρος της ανδρικής κοινωνίας και πως μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των σύγχρονων στερεοτύπων; Οι περισσότερες γυναίκες γνωρίζουν πόσο δύσκολα κυλά η περίοδος της εφηβείας, ειδικά στη σημερινή εποχή, κατά την οποία τα κοινωνικά δίκτυα κατακλύζουν τον κόσμο γύρω μας παρουσιάζοντας απάνθρωπα γυναικεία πρότυπα. Αυτό παρατηρείται κυρίως στα social media, δημοφιλή στους νέους και τους εφήβους, στα οποία οι κοπέλες υποχρεούνται να αναδεικνύουν άψογη εμφάνιση (όπως, βέβαια, εννοούν την «τέλεια» εμφάνιση η κοινωνία και η βιομηχανία του θεάματος και της μόδας), πέφτοντας στην παγίδα της σύγκρισης και των ανασφαλειών.
Εκτός αυτού, προβάλλονται αρνητικά γυναικεία πρότυπα στην «τραπ», ένα είδος μουσικής ιδιαίτερα αρεστό στους εφήβους. Στους στίχους και τα βίντεο κλιπ του συγκεκριμένου είδους, η γυναίκα αντιμετωπίζεται μόνο ως σεξουαλικό αντικείμενο εκμετάλλευσης. Πρόκειται ξεκάθαρα για διαχωρισμό των δύο φύλων στο δίπολο υποκειμένου & αντικειμένου, καθιστώντας ουσιαστικά τον άντρα-θεατή ως το ανώτερο υποκείμενο, που απολαμβάνει το σεξουαλικό θέαμα τη γυναίκας, η οποία μας παρουσιάζεται ως αντικείμενο. Πολλά παρόμοια παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν, γι” αυτό επιβάλλεται να γνωρίζουμε τι συμβαίνει γύρω μας, ώστε να είμαστε υποψιασμένοι σχετικά με τις «παγίδες» που στήνονται στα Μ.Μ.Ε. , παγίδες διακρίσεων σε βάρος των γυναικών.
Επίκαιρο, επίσης, θέμα είναι η σεξουαλική παρενόχληση γυναικών. Συνήθως έχει διαπιστωθεί στον εργασιακό χώρο, αλλά και σε δημόσιους χώρους, ακόμη και στο ίδιο το σπίτι. Ανάρμοστα αγγίγματα, αγενή σφυρίγματα, εκβιασμοί και βιασμοί έχουν αυξηθεί ραγδαία τον τελευταίο καιρό σε ολόκληρο τον κόσμο. Ως προς αυτό το θέμα είναι καθοριστικό το πώς ανατρεφόμαστε και πώς μεγαλώνουμε. Για παράδειγμα, αρκετοί ενήλικες μαθαίνουν από μικρά στα κορίτσια ότι αν ένα αγόρι τα πειράζει, σημαίνει ότι τους αρέσει, κάτι τραγικό, διότι έτσι διαβιβάζουν στα κορίτσια το μήνυμα να ανέχονται αδιαμαρτύρητα όλα τα πειράγματα, τα οποία αργότερα, στην ενήλικη ζωή, μπορούν να εκφραστούν με ακραίους τρόπους.
Ο στοιχειώδης σεβασμός μεταξύ των δύο φύλων θα άξιζε να είναι αυτονόητος, αφού πρώτα διδασκόταν -κυρίως στο πλαίσιο της οικογένειας- και στα αγόρια και στα κορίτσια ο τρόπος που κερδίζεται αμοιβαία.
Τελειώνοντας, αξίζει να διευκρινιστεί η έννοια του φεμινισμού, η οποία από πολλούς παρεξηγείται και κατακρίνεται. Ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα που πιστεύει στην ισότητα των δύο φύλων και παλεύει καθημερινά για αυτήν. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα κίνημα κατά των ανδρών, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν αλλά μια κίνηση κατά του μισογυνισμού.
Μπορεί ένας βαθμός να αποδίδει την επίδοση ενός μαθητή;
Γράφουν οι μαθητές της β” τάξης Διαμαντόπουλος Αντώνης και Γιοβανόπουλος Χρήστος
Τα τελευταία χρόνια, η σχολική επίδοση του μαθητή βαθμολογείται στο δημοτικό από το 1 έως το 10 και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1 μέχρι το 20. Οι βαθμοί επιδίδονται στους μαθητές του δημοτικού ανά τρίμηνο ενώ στο γυμνάσιο ανά τετράμηνο.
Εκείνη τη μέρα, κάθε μαθητής ανυπομονεί να μάθει για την επίδοση του και να την ανακοινώσει στους γονείς και τους συγγενείς του. Αν είναι καλή η βαθμολογία του, περιμένει και ένα μικρό δωράκι από τους γονείς του, για επιβράβευση. Αν όμως δεν έχει πάρει καλούς βαθμούς, αποφεύγει να κάνει γνωστούς τους βαθμούς του.
Οι περισσότεροι μαθητές νιώθουν άγχος και ανασφάλεια εξαιτίας της βαθμολόγησης, επειδή θέλουν να αποδείξουν στον εαυτό τους αλλά και στους γονείς, τους δασκάλους και τον περίγυρό τους ότι αξίζουν. Επίσης, μερικοί μαθητές φοβούνται αντιμετωπίζοντας την πιθανότητα να μείνουν στην ίδια τάξη. Ένα μέρος της αξιολόγησής τους είναι και τα διαγωνίσματα που γράφουν στη διάρκεια των δύο τετραμήνων, λόγω των αγχώνονται ακόμα περισσότερο, μήπως πάρουν χαμηλό βαθμό και τους κοροϊδεύουν όσοι έλαβαν υψηλότερο.
Ένας αξιόλογος βαθμός στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικός, ιδιαίτερα στο λύκειο. Η καλές επιδόσεις στις τελικές εξετάσεις δίνουν σε κάποιον το εισιτήριο σε μια σχολή. Στη συνέχεια, παρέχεται η δυνατότητα να αναζητήσει, να βρει και να ασχοληθεί με ένα επάγγελμα που του αρέσει.
Παρ” όλα αυτά, ένας βαθμός, δηλαδή ένας αριθμός, δεν είναι δυνατό να αντικατοπτρίζει την συνολική προσωπικότητα ενός μαθητή. Ο μαθητής είναι άνθρωπος, με σώμα, μυαλό, ψυχή. Και κάθε μαθητής διαθέτει διαφορετικά χαρίσματα, κλίσεις, ενδιαφέροντα, ικανότητες από τους υπόλοιπους. Όταν, λοιπόν, βαθμολογούνται όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι με το ίδιο αριθμητικό σύστημα, με ένα απλό νούμερο, είναι αδύνατο αυτός ο αριθμός να περιγράψει τις διαφορετικές δυνατότητες και αξίες τους.
Συμπερασματικά, έτσι όπως είναι οργανωμένη η εκπαίδευση και τα σχολεία, η υψηλή βαθμολογία έχει γίνει ο μοναδικός στόχος, επειδή δυστυχώς αποτελεί τη βασικότερη προϋπόθεση για το μέλλον. Τραγική αλήθεια είναι το γεγονός ότι από τους βαθμούς κυρίως εξαρτάται η πορεία ενός νέου στη ζωή. Ας προβληματιστούμε όμως όλοι -και ιδίως οι ενήλικες- αν είναι φυσιολογικό οι αριθμοί να «μιλούν» για ανθρώπινες προσωπικότητες και να καθορίζουν τη ζωή τους…
Οι άνθρωποι και φυσικό περιβάλλον
Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου, Γεωργιάδου Ειρήνη και Κόρτσα Σουάντα
Τα τελευταία χρόνια ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος. Ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον είναι κάτι που λέγεται και επιδιώκεται αλλά μόνο στα λόγια. Ωστόσο, η αλληλεπίδραση μεταξύ της φύσης και των ανθρώπων είναι αρκετά περίπλοκο ζήτημα.
Στην πράξη, οι άνθρωποι ρυπαίνουν με διάφορους τρόπους το περιβάλλον, τη χλωρίδα, την πανίδα και τη θάλασσα. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι η απόθεση από τον άνθρωπο εμμέσως ή αμέσως, ουσιών ή και υλικών είτε στην ξηρά είτε στη θάλασσα. Με άλλα λόγια, στερεά και υγρά απόβλητα αποβάλλονται μολύνοντας, ακόμη και θανατώνοντας διάφορα φυτικά και ζωικά είδη που μπορεί να είναι και υπό εξαφάνιση και απειλώντας την υγεία των ανθρώπων. Άλλη μια σημαντική πλευρά είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση με την αποβολή ατμοσφαιρικών ρύπων τόσο από τα εργοστάσια όσο κι από τις εξατμίσεις των μέσων μεταφοράς. Το «Φαινόμενο του θερμοκηπίου» άλλα και η «Τρύπα του όζοντος» είναι δύο από τις πιο γνωστές σοβαρές συνέπειες της μόλυνσης του αέρα.
Βασική λύση για να ελαττωθεί όλο αυτό είναι οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν πιο προσεκτικά και υπεύθυνα τη φύση. Η απόκτηση οικολογικής συνείδησης πραγματοποιείται σε μικρή ηλικία και είναι ευθύνη των ομάδων που προσφέρουν αγωγή στο παιδί, δηλαδή της οικογένειας, των δασκάλων, της κοινωνίας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.Αν ο άνθρωπος μάθει από μικρός να σέβεται, να εκτιμά, να απολαμβάνει και να προστατεύει τη φύση, τότε μόνο μπορεί να φτάσει στο σημείο να πάρει μέτρα, όπως, για παράδειγμα, να χρησιμοποιούνται λιγότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να βελτιώνεται όλο και περισσότερο η ποιότητα την καυσίμων για την προστασία της ατμόσφαιρας. Επίσης, τότε μόνο μπορεί να προσέχει πού αποβάλλει τα σκουπίδια, να γνωρίζει για την ανακύκλωση, να συμμετέχει ο ίδιος σε ομάδες εθελοντών καθαρισμού των δασών κ.ά.
Τελικά, αν δεν γίνει συνείδηση και προσωπική υπόθεση του καθενός η ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, τότε κρίνεται επισφαλής ακόμη και η ίδια η επιβίωση των ανθρώπων πάνω στη γη. Η φύση είναι υπέροχα όμορφη αλλά εκδικείται όποιον δεν τη σέβεται.
