Tag: γιορτές

Ο συμβολισμός και η έννοια της καθαράς Δευτέρας

Γράφουν οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου: Ρεσινιώτης Σπύρος, Μπίτσια Ραφαήλ

Η Καθαρά Δευτέρα θεωρείται η πρώτη ημέρα της Σαρακοστής για την Ορθόδοξη Εκκλησία και τονίζει την έναρξη μιας περιόδου πνευματικής προετοιμασίας για την Ανάσταση του Χριστού, η οποία διαρκεί 40 ημέρες. Ονομάζεται «Καθαρά», γιατί οι πιστοί απομακρύνονται από τις καθημερινές απολαύσεις του φαγητού, ακολουθώντας μια νηστεία που περιλαμβάνει αποχή από το κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα αλλά και το αλκοόλ. Είναι μια ημέρα προσευχής αλλά ταυτόχρονα και μετανοίας.

αρχείο λήψης

Συνεχίζοντας, η Καθαρά Δευτέρα αναφέρεται όχι μόνο στη νηστεία από τα φαγητά, αλλά και στην κάθαρση την πνευματική που στοχεύουν οι πιστοί μέσω της αποχής από τις αμαρτωλές συνήθειες. Έτσι, οι άνθρωποι ετοιμάζονται σωματικά κι ψυχικά, για να γιορτάσουν το Μεγάλο Σάββατο και την Ανάσταση του Χριστού, μια  σημαντική στιγμή για την Ορθοδοξία.

nisteia_1

 

 

 

 

 

Η ονομασία «Καθαρά Δευτέρα» αναφέρεται ακριβώς σε αυτήν την καθαρότητα, αφού οι πιστοί «απομακρύνουν» από τις ψυχές τους και την καθημερινότητά τους την αμαρτία. Η ημερομηνία αυτή διαλέγεται για να δώσει τη δυνατότητα στους πιστούς να αρχίσουν τη Σαρακοστή με ανανεωμένη διάθεση και πνευματική ετοιμότητα. Επιπρόσθετα, η ημέρα αυτή παραδοσιακά έχει συνδεθεί με οικογενειακές συγκεντρώσεις και δραστηριότητες εκτός σπιτιού, όπως το πέταγμα του χαρταετού, το οποίο συμβολίζει την ελευθερία και την ανύψωση ηθικού.

 

images

Αυτή η ημέρα επισημαίνει τη σημασία της προετοιμασίας και της «καθαρής ζωής», και αποτελεί πρόσκληση για τους ανθρώπους για να προβληματιστούν για την ζωή τους και να ενισχύσουν τη σχέση τους με το Θεό μέσω της μετάνοιας και εξομολόγησης.

metanoia-kai-exomologisi

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χριστουγεννιάτικα Ήθη και Έθιμα

  Τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα γιορτάζονται με διάφορα εθίμα και παραδόσεις που ξεχωρίζουν από περιοχή σε περιοχή, αλλά όλα έχουν σημαντική σημασία για τη θρησκεία και την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Σε πολλές περιοχές της χώρας, το πρώτο έθιμο που συναντά κανείς είναι τα κάλαντα Χριστουγέννων, όπου τα παιδιά τριγυρνούν και τραγουδούν από σπίτι σε σπίτι, πέρνοντας χρήματα. Σε περιοχές όπως η Κρήτη και η Ήπειρος, τα κάλαντα έχουν ιδιαίτερη μουσική και στίχους που διαφέρουν από τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας.

20976-kalanta-xristougennwn_590_b

  Συνεχίζοντας το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι το πιο διαδεδομένο έθιμο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ενώ σε κάποιες άλλες, όπως στη Νότια Ελλάδα, χρησιμοποιούνται κλαδιά ελιάς που στολίζονται με φωτάκια και άλλα στολίδια. Στη Μακεδονία και την Θράκη, η αναπαράσταση της Γέννησης του Χριστού με φάτνες συναντάται συχνά στις εκκλησίες και τα σπίτια, όπου το σκηνικό της φάτνης αναπαριστάται με διάφορους τρόπους, από κατασκευές πολύ απλές.

xmas-tree-mpales-2

  Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, κάθε περιοχή έχει τα δικά της παραδοσιακά φαγητά και γλυκά. Σε όλη την Ελλάδα, τα πιο δημοφιλή γλυκά είναι τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες, ενώ στην Κρήτη  υπάρχει  η χριστουγεννιάτικη πίτα και η γαλοπούλα που είναι γνωστά πιάτα. Στην Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου, οι νοικοκυρές φτιάχνουν πιάτα και παραδοσιακές πίτες που αποτελούν σύμβολα καλής τύχης για τη νέα χρονιά.

202212131402075681

  Τέλος, ένα ιδιαίτερο έθιμο που συναντάται σε πολλές περιοχές, όπως στην Ήπειρο και την Αρκαδία, είναι η «στροφή της φωτιάς». Οι άνθρωποι ανάβουν τεράστιες φωτιές έξω από τα σπίτια και κυρίως στα χωριά, για να διώξουν το κακό και να φέρουν τύχη. Οι φωτιές αυτές συνδέονται με παλιές αγροτικές παραδόσεις και είναι μια προσπάθεια για να προστατεύσουν το σπίτι και την οικογένεια από κακά πνεύματα και την κακή αύρα.

12034401_1041203702565476_3227902756070751376_o

Τα Θεοφάνια : Η γιορτή της Επιφάνειας του Χριστού

                                                                                                 Γράφουν οι μαθητές  της Γ’ τάξης, Νοτόπουλος Πρόδρομος και Μαββίδης Κωνσταντίνος

Θεοφάνια: Η Γιορτή της Επιφάνειας του Χριστού

 theofaneia-i-eorti-ton-foton-ti-giortazoume-720-554052-e3364701a5-ac72e05711915fd9Τα Θεοφάνια, γνωστά και ως Επιφάνια, είναι μια από τις πιο σημαντικές γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, που γιορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου. Η γιορτή αυτή έχει βαθιές θρησκευτικές ρίζες και συνδέεται άμεσα με την αποκάλυψη του Χριστού στον κόσμο, καθώς και με τη βάπτισή του στον ποταμό Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Τα Θεοφάνια δεν είναι μόνο μια θρησκευτική γιορτή, αλλά και μια ευκαιρία για τους πιστούς να αναλογιστούν τη σημασία της πίστης και της πνευματικής ανανέωσης.

 

Η Βάπτιση του Χριστού

 Η γιορτή των Θεοφανίων εστιάζει στη στιγμή που ο Ιησούς βαπτίστηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Ιησούς εισήλθε στα νερά του Ιορδάνη, ο ουρανός άνοιξε και η φωνή του Θεού Πατέρα ακούστηκε να λέει: «Αυτός είναι ο Υιός μου, ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα». Ταυτόχρονα, το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε πάνω του με τη μορφή περιστεριού. Αυτή η σκηνή συμβολίζει την αποκάλυψη της Αγίας Τριάδας και την αποδοχή του Ιησού ως Σωτήρα του κόσμου.

 Τελετές και Έθιμα

 Τα Θεοφάνια γιορτάζονται με ποικιλία τελετών και εθίμων, που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές τελετές είναι ο αγιασμός των υδάτων. Σε πολλές εκκλησίες, οι ιερείς ρίχνουν τον Σταυρό σε ποτάμια, θάλασσες ή λίμνες, και οι πιστοί βουτούν για να τον ανασύρουν. Αυτή η πράξη συμβολίζει την ανανέωση της πίστης και την ευλογία που φέρνει η γιορτή. Οι πιστοί πιστεύουν ότι η αναζήτηση του Σταυρού φέρνει ευλογία και καλή τύχη για το νέο έτος.

Επιπλέον, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, οι οικογένειες γιορτάζουν τα Θεοφάνια με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά, όπως είναι οι βασιλόπιτες, που κόβονται για να γιορτάσουν την έλευση του νέου έτους. Η γιορτή αυτή είναι επίσης μια ευκαιρία για οικογενειακές συγκεντρώσεις και κοινωνικές εκδηλώσεις, ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ των μελών της κοινότητας.

 Σημασία των Θεοφανίων

 Τα Θεοφάνια έχουν βαθιά πνευματική σημασία για τους Χριστιανούς. Η γιορτή αυτή συμβολίζει την αποκάλυψη του Χριστού ως Θεού και Σωτήρα, και προσφέρει στους πιστούς την ευκαιρία να αναλογιστούν τη ζωή και τη διδασκαλία του. Είναι μια στιγμή για πνευματική ανανέωση και αναζωογόνηση της πίστης, καθώς οι πιστοί καλούνται να επαναστατήσουν τη σχέση τους με τον Θεό και να αναζητήσουν την καθαρότητα και την αγνότητα στη ζωή τους.

Επιπλέον, τα Θεοφάνια μας υπενθυμίζουν τη σημασία της κοινότητας και της αλληλεγγύης. Σε μια εποχή που οι κοινωνικές σχέσεις μπορεί να είναι αποδυναμωμένες, η γιορτή αυτή ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ενωθούν, να γιορτάσουν μαζί και να μοιραστούν τις χαρές και τις προκλήσεις της ζωής.

 Συμπέρασμα

Τα Θεοφάνια είναι μια γιορτή που συνδυάζει τη θρησκευτική πίστη με την πολιτιστική παράδοση. Είναι μια ευκαιρία για τους πιστούς να γιορτάσουν την επιφάνεια του Χριστού στον κόσμο και να ανανεώσουν την πίστη τους. Μέσα από τις τελετές και τα έθιμα, οι άνθρωποι ενώνουν τις καρδιές τους και αναζητούν την ευλογία και την ελπίδα για το μέλλον. Τα Θεοφάνια, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια γιορτή, αλλά μια πνευματική εμπειρία που ενώνει τους ανθρώπους και τους φέρνει πιο κοντά στον Θεό.

Πασχαλινά Ήθη και Έθιμα στην Ελλάδα

Γράφει μαθήτρια  της Β τάξης, Μακρή Αγγελική,

   Στην Ελλάδα και κυρίως στην περιοχή μας έχουμε πάρα πολλά έθιμα που αφορούν το Πάσχα. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως έχουν εξασθενήσει λόγω της πανδημίας που είχε κατατρομάξει τους νέους σε ηλικία ανθρώπους ,καθώς και τους ηλικιωμένους. Έτσι, νιώθουμε μεγαλύτερη ανάγκη να τα ξαναβάλουμε στην ζωή μας και να τα τιμήσουμε ,όπως παλιά. Παρακάτω θα γίνει μία αναφορά σε έθιμα από όλη την Ελλάδα τα οποία μπορεί να έχετε ακούσει ή ζήσει.

 Πάσχα στην Κέρκυρα – Μπότηδες

   Το Πάσχα στην Κέρκυρα ξεκινά το Σάββατο το πρωί. Οι Κερκυραίοι ξυπνάνε νωρίς στις 6 , είτε για να παρακολουθήσουν την αναπαράσταση του σεισμού της Πρώτης Ανάστασης του Χριστού ,είτε για να συμμετάσχουν σε αυτή. Έπειτα,  γίνεται η περιφορά του επιταφίου ακριβώς στις 11:00 και εκεί ξεκινάει το πασίγνωστο πλέον έθιμο των Μπότηδων. Οι Μπότηδες είναι τεράστια κανάτια είτε ζωγραφισμένα είτε όχι, στολισμένα με μια κόκκινη συνήθως κορδέλα και ο σκοπός της χρήσης τους είναι να εκτοξευτούν από τα μπαλκόνια των κατοίκων για να εξορκίσουν το κακό.

Μπότιδες

 

Πάσχα στην Χίο – Ρουκετοπόλεμος

   Ο Ρουκετοπόλεμος είναι ένα ελληνικό έθιμο που λαμβάνει χώρα στην κωμόπολη Βροντάδος στην Χίο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας δίνονται, δυο αντίπαλες ομάδες στην πόλη ξεκινούν Ρουκετοπόλεμο πετώντας δεκάδες χιλιάδες ρουκέτες, με στόχο η μία να χτυπήσει το καμπαναριό της εκκλησίας από την άλλη πλευρά. Οι ρουκέτες είναι ξύλινα ραβδιά γεμισμένα με μείγμα που περιλαμβάνει πυρίτιδα. Τα κτίρια των εκκλησιών και τα γύρω κτίρια καλύπτονται με φύλλα μετάλλων για την περίσταση.

http://https://youtu.be/VOr8l0u2Q-g?t=95

Ρουκετοπόλεμος

 

Πάσχα στην Κύθνο – Η κούνια της Λαμπρής

   Το έθιμο αυτό προέκυψε γιατί οι ερωτευμένοι άνδρες έφτιαχναν μια κούνια 2×3 μέτρα με σκοπό να ζητήσουν από την κοπέλα που τους αρέσει να καθίσει μαζί τους. Αυτός είναι ο τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων τους προς αυτές. Αν το δεχόταν αυτό οι κοπέλες, γινόταν μία άτυπη δέσμευση μεταξύ τους με σκοπό τον γάμο. Οι μάρτυρες σιγοτραγουδούσαν και με συνοδεία του βιολιού και άλλων μουσικών οργάνων βρισκόταν αφορμή για γλέντι. Πλέον, πρόκειται για ένα φεστιβάλ παραδοσιακής μουσικής δεκάδων χορευτικών και πολιτιστικών συλλόγων από όλη την Ελλάδα.

 

 

Κούνια Λαμπρής

 

Κύρια Πασχαλινά Έθιμα στην Ελλάδα

Τα κόκκινα αυγά βάφονται παραδοσιακά την Μεγάλη Πέμπτη από τις γυναίκες του σπιτιού και το τσούγκρισμα τους πραγματοποιείται την Κυριακή του Πάσχα μετά την Ανάσταση του Χριστού. Όποιος έχει το ισχυρότερο αυγό και βγει απείραχτος από την δοκιμασία  θεωρείται ότι έχει την τύχη μαζί του. Οι κουλούρες ή αλλιώς τα τσουρέκια γίνονται την Μεγάλη Πέμπτη και τις στολίζουν με λουρίδες από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς

Κοκκινα ΑυγαΚουλούρες

 

Γιορτές έναντι καθημερινότητας

   Γράφει η μαθήτρια της Β” Γυμνασίου,  Αλεξάνδρα Λούγγου

   Ημέρα γιορτινή ή καθημερινή: Τι προτιμάτε; Ένα μεγάλο μέρος των αναγνωστών θεωρεί την απάντηση δεδομένη. Ίσως και να είναι. Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά στο θέμα μπορεί κανείς να αναλύσει τους λόγους που θέλουν τις γιορτές πρώτες στην προτίμηση των περισσότερων ανθρώπων. Οι γιορτές έχουν κυρίως τον ρόλο του ανατρεπτικού στοιχείου της καθημερινότητας, της μη-γιορτής. Φυσικά, δε σταματάει ο χρόνος ούτε αποτελεί «νεκρό» διάστημα μια γιορτή. Κάθε άλλο, το πλήθος των δραστηριοτήτων των εορταστικών ημερών είναι που καθιστά τον ρόλο τους πολύ σημαντικό για την επίτευξη της σωματικής, ψυχικής, οικογενειακής και κοινωνικής ισορροπίας.

   Αρχικά, μέσω των γιορτών διαφοροποιείται η καθημερινότητα. Συνήθως αλλάζει το πρόγραμμα και ο φόρτος εργασίας καθώς και το είδος των ενασχολήσεων των ανθρώπων. Ακόμη, αλλαγές έντονες παρατηρούνται στους χώρους λόγω των διακοσμήσεων και των στολισμών αλλά και στην εικόνα των ίδιων των συνανθρώπων μας, καθώς φροντίζουν την εμφάνισή τους  περισσότερο. Δεύτερον, επιτυγχάνεται η σύσφιξη των οικογενειακών, συγγενικών και φιλικών δεσμών. Υπάρχει από κοινού ελεύθερος χρόνος, στον οποίον αγαπημένα πρόσωπα μπορούν να εκμεταλλευθούν και να περάσουν μεταξύ τους. Συχνά, τέτοιες συναθροίσεις δίνουν τη δυνατότητα να αναβιώσουν ήθη και έθιμα που υπενθυμίζουν στο άτομο την καταγωγή και τις ρίζες του. Έτσι, διαμορφώνεται για τους νεότερους και ενισχύεται για τους μεγαλύτερους η ιστορική και πολιτιστική τους κληρονομιά. Ακόμα, για κάθε θρήσκο άνθρωπο είναι αφορμή να τελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα βιώνοντας έτσι αγαλλίαση και χαρά. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ο σημαντικός ρόλος της αργίας που συνεπάγονται οι μεγάλες γιορτές. Ο ελεύθερος χρόνος της αργίας δίνει τη δυνατότητα και το έναυσμα για σκέψη, ανάλυση, κριτική και αποφάσεις. Οι τελευταίες αφορούν κυρίως στις επερχόμενες αλλαγές και σε νέα ξεκινήματα, που δίνουν στον άνθρωπο αίσθηση πληρότητας και το φέρνουν πιο κοντά στον «Ιδανικό Εαυτό», κατά τους ψυχολόγους.

   Από την άλλη, υπάρχει και η πρακτική πλευρά των γιορτών. Ενώ για κάποιους σημαίνουν ξεκούραση, διασκέδαση, συντροφιά, δώρα, ψυχαγωγία, καλό φαγητό, για άλλους αποτελούν επιπρόσθετη κούραση, έξοδα, μετακινήσεις, καταπόνηση σωματική αλλά και πνευματική και πολλές φορές άγχος για το αν θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις «προκλήσεις» αυτές. Για την πλειονότητα ισχύει μάλλον ένας συγκερασμός των παραπάνω. Φαίνεται όμως πως είναι τόσο έντονη η επίδραση των θετικών, που η συλλογική μνήμη επιλέγει να συγκρατεί κυρίως αυτά. Πιθανότατα αυτός είναι και ο λόγος που οι εορταστικές ημέρες και εκδηλώσεις έχουν εδραιωθεί και υπάρχει πάντα μια γλυκιά προσμονή γι’ αυτές.

   Τέλος, οι γιορτές δίνουν τη δυνατότητα για συμμετοχή σε πράγματα που ο μέσος άνθρωπος στερείται στην καθημερινότητά του, όπως η ψυχαγωγία και η διασκέδαση. Αυτή η συμμετοχή στα ανώτερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού μορφώνει πνευματικά και αισθητικά εξευγενίζοντας τον άνθρωπο. Παρόλο δε  που επιτυγχάνεται με διαφορετικό τρόπο για κάθε πολιτισμό, σε όλους συνδέεται με την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία, φέρνει την εκτόνωση και την ψυχική χαλάρωση, καθώς και ισορροπία. Άλλωστε, «βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος*» κατά τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Δημόκριτο (470-370 π.Χ.), και είναι αλήθεια πως σε ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι,  όπως η ζωή, καθένας μας χρειάζεται κάπου – κάπου να στέκεται, να ξεκουράζεται, να ονειρεύεται, για να βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει.

Καλές γιορτές, λοιπόν, και ευτυχισμένη η ερχόμενη χρονιά!

* Μια ζωή χωρίς γιορτές (και πανηγύρια) είναι ένας μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.

Το έθιμο των καλάντων στην εποχή των παππούδων μας και στο παρόν

Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ γυμνασίου Παναγιώτα Μοσχοπούλου και Ελένη Μαββίδου

    Στη χώρα μας τηρούνται πολλά και πρωτότυπα έθιμα που επιβεβαιώνουν ότι ως Έλληνες έχουμε πολύ σπουδαία παράδοση! Μέσα σε αυτά, περιλαμβάνονται και τα κάλαντα. Πρόκειται ίσως για μία από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των ενηλίκων, διότι, εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν ένα κομμάτι των Χριστουγέννων, αποτελούν ένα έθιμο που αφορά κυρίως στα παιδιά. Βέβαια, έχουν συμβεί πολλές αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου.

   Στην εποχή που καλαντιστές ήταν οι παππούδες μας, το έθιμο αυτό ήταν αρκετά διαφορετικό σε σχέση με σήμερα. Πρώτα απ” όλα, τα κάλαντα διέφεραν από περιοχή σε περιοχή της Ελλάδας.  Δηλαδή τα λόγια και ο σκοπός του τραγουδιού ήταν κοντά στη μουσική και καθημερινή παράδοση του κάθε τόπου, καθώς επίσης ήταν διαφορετική και η οργανική συνοδεία των καλάντων. Μια άλλη διαφορά είναι ότι τότε συνήθιζαν να πηγαίνουν κυρίως παιδιά δημοτικού σε παρέες. Επιπλέον, οι αμοιβή για τα παιδιά ήταν συνήθως γλυκά, φρούτα και ξηροί καρποί. Επίσης, οι καλαντιστές ξυπνούσαν από τα χαράματα, για να πάνε να τα ψάλλουν. Τέλος, οι οικοδέσποινες και οι νοικοκύρηδες τους υποδέχονταν με χαρά και ζεστασιά. Όταν χτυπούσαν τις πόρτες και τελείωναν το καλάντισμα, τους έδιναν με ευχαρίστηση ποικίλα νόστιμα ντόπια κεράσματα!

   Αντιθέτως, τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες έχουν αλλάξει πολλά. Αρχικά, σε όλα τα μέρη της Ελλάδας ψάλλονται τα ίδια κάλαντα. Επειδή στην πορεία του χρόνου αλλοιώθηκαν οι παραδόσεις και οι παλιές συνήθειες, τα κάλαντα σταμάτησαν να τραγουδιούνται με τον παραδοσιακό τρόπο. Έτσι, την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, λένε παντού παρόμοια κάλαντα κρατώντας τρίγωνα στα χέρια. Πλέον οι δρόμοι γεμίζουν με παιδιά διαφόρων ηλικιών και το «κέρασμα» που παίρνουν είναι χρήματα και όχι παραδοσιακές λιχουδιές. Ακόμα ένα καινούριο σημάδι των καιρών είναι ότι οι νέοι βγαίνουν για κάλαντα μετά τις δέκα το πρωί και, μάλιστα, «τα λένε» όλη μέρα. Αισθητή είναι, επίσης, η διαφορά στο καλωσόρισμα  από την πλευρά των νοικοκυραίων, καθώς πολλοί σπάνια ανοίγουν τις πόρτες τους στους καλαντιστές. Αυτό συμβαίνει είτε λόγω φόβου είτε έλλειψης χρημάτων.

   Μπορεί να παρατηρούνται πολλές διαφορές ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα αλλά τα κάλαντα δεν σταμάτησαν να ψάλλονται και να  δίνουν τα χαρμόσυνα μηνύματα της γέννησης του Χριστού και του ερχομού του νέου χρόνου, μηνύματα χαράς, ελπίδας και ειρήνης. Μηνύματα που ακούγονται ακόμη πιο αισιόδοξα, όταν ψάλλονται μέσα από αγνές αυθόρμητες παιδικές ψυχές…