γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Χρυσούλα Σιαμπίρη και Μαριάννα Μπάλιου.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η περίοδος της εφηβείας προκαλεί διάφορες εντάσεις ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Ας δούμε παρακάτω αναλυτικότερα τα προβλήματα που δημιουργούνται.

Η εφηβεία είμαι μια ηλικία που αλλάζει το κάθε παιδί, ψυχικά και σωματικά. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει αλλαγή στη συμπεριφορά του ,καθώς γίνεται συχνά επιθετικό και οξύθυμο ,αλλά και στην άποψή του για διάφορα θέματα που το απασχολούν. Επιπλέον, έχει διαφορετικές προτιμήσεις από τους γονείς του σχετικά με την εμφάνισή του, επειδή  πλέον το ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Ακόμα, αποφασίζει να κάνει παρέα με καινούρια άτομα, τα οποία όμως τις περισσότερες φορές υπάρχει περίπτωση να είναι μία κακή επιρροή για το ίδιο. Επίσης, παρατηρείται πως περνάει  τις πιο πολλές ώρες της ημέρας πάνω από μία οθόνη (κινητό , υπολογιστή κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα την αντίδραση των γονιών του.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς προσπαθούν να  καταλάβουν και να  αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο τις ανησυχίες των παιδιών τους , διότι καταλαβαίνουν πώς περνάνε μία δύσκολη φάση της ζωής τους . Αντιμετωπίζουν  την αλλαγή της συμπεριφοράς , προσπαθώντας να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν. Όσον αφορά την εμφάνισή των παιδιών τους, στην αρχή αντιδρούν υπερβολικά ,αλλά στη συνέχεια ‘καταθέτουν τα όπλα’. Τέλος, οι πολλές ώρες στο κινητό ή σε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές οδηγούν σε καυγάδες , με αποτέλεσμα τιμωρίες.

Συμπερασματικά, όπως είδαμε παραπάνω τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία της ζωής τους  περνάν δύσκολα  και οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση και να μην τους πηγαίνουν συνέχεια κόντρα!

γράφει η μαθήτρια της Γ “ τάξης  Μαρία Μαββίδου

   Το σχολικό μας περιοδικό δίνει σε όλους τους μαθητές την ευκαιρία να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις για θέματα επικαιρότητας που απασχολούν τους νέους της ηλικίας μας. Ένα τέτοιο ζήτημα είναι και σχέσεις των εφήβων με τους γονείς τους.

   Στην εφηβεία ο νέος αποχωρίζεται ουσιαστικά τους γονείς του και εγκαταλείπει σταδιακά το αίσθημα  του παιδιού. Ενώ ήταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής των γονιών, τώρα θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ευθύνες. Έτσι, ο έφηβος έχει την αίσθηση ότι είναι πολύ ώριμος, ώστε μπορεί να τα αντιμετωπίσει όλα μόνος του. Επίσης, η απομάκρυνση των νέων κατά την περίοδο της εφηβείας προκαλεί κρίση στους γονείς, οι οποίοι δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν. Ο έφηβος δοκιμάζει συμπεριφορές διαφορετικές από των γονιών του για να εδραιώσει έτσι τη δική του ταυτότητα. Έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους, όταν αυτοί θέλουν να τον συμβουλέψουν και αρνείται τις γνώσεις τους, διότι τις θεωρεί παλιές   . Σε περίπτωση που οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί, τότε πιστεύει πως δεν έχει προσωπική ζωή, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια.

   Ο έφηβος και η οικογένεια βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με έντονες προστριβές, χαρακτηριστικές αυτής της περιόδου. Διεκδικεί με πάθος την αυτονομία του, την ίδια στιγμή που εξαρτάται άμεσα από την οικογένειά του, καθώς διακηρύσσει την ανεξαρτησία του αλλά ταυτόχρονα αναζητά τη σιγουριά και τη στήριξη που παρέρχονται από τους γονείς του.

   Από την άλλη πλευρά, πολλοί γονείς δυσκολεύονται να προβλέψουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους βασιζόμενοι σε κληροδοτημένες συμπεριφορές. Πολλά παιδιά που ήταν εύκολο μέχρι πρότινος να συμμορφωθούν, θεωρούνται  επαναστάτες από τους γονείς τους. Μπορεί, λοιπόν, οι ίδιοι να βλέπουν ένα υπάκουο παιδί να μετατρέπεται σε έναν απρόβλεπτο έφηβο και αυτό τους ανησυχεί. Έτσι γίνονται πιο πιεστικοί και κυριαρχικοί, με αποτέλεσμα και  έφηβος να βλέπει την αυτονομία του να απειλείται και να δημιουργούνται εντάσεις στην οικογένεια. Και οι ίδιοι οι γονείς, όμως, αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε αυτήν τη φάση. Συχνά, οι ενήλικες νιώθουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, χαμηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή, αυξημένα καταθλιπτικά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις γιατί  συνήθως βρίσκονται στη μέση ηλικία, όταν τα παιδιά τους περνούν στην εφηβεία, ώστε να νιώθουν απαισιόδοξοι και νιώθουν ότι η ζωή δε θα γίνει καλύτερη απ’ αυτή που ζουν.

   Άρα οι γονείς των εφήβων θα πρέπει να είναι σταθεροί και, ταυτόχρονα, ευέλικτοι. Όπως αλλάζει το παιδί, έτσι θα πρέπει και η στάση του γονιού να διαφοροποιείται σιγά-σιγά, προσφέροντας, όμως, πάντα σταθερότητα.

   Είναι φανερό, λοιπόν, ότι πάντα θα υπάρχουν συγκρούσεις και έριδες ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά κατά την περίοδο της εφηβείας. Οι γονείς από τη δική τους πλευρά οφείλουν να είναι προσαρμοστικοί δείχνοντας κατανόηση στα παιδιά τους, ενώ οι έφηβοι πρέπει να είναι συγκρατημένοι και ήρεμοι προς τους γονείς τους.

γράφουν οι μαθήτριες της Γ” Γυμνασίου,  Παναγιωτοπούλου Σωτηρία, Καλφούντζου  Ευαγγελία, Ταβλαντά Ευδοκία

   Με τον όρο εφηβεία εννοούμε μία φάση ανάπτυξης της ζωής μας από την παιδική μέχρι την ενηλικίωση. Σε αυτό το χρονικό στάδιο της ζωής του, ο έφηβος, περνάει από διάφορες περίεργες καταστάσεις και από << δοκιμασίες>> όπως είναι οι ραγδαίες μεταβολές στο βιοσωματικό, νοητικό, συναισθηματικό και κοινωνικό τομέα της ζωής του.

   Κατά την γνώμη μας η χρονική περίοδος της εφηβείας είναι μία από τις πιο όμορφες αλλά και πιο δύσκολες περιόδους της ζωής ενός νεαρού ανθρώπου. Οι τεράστιες ορμονικές αλλαγές προκαλούν μεταβολές στην διάθεση ή και μπερδεμένα συναισθήματα. Πολλές φορές οι καυγάδες και οι συγκρούσεις με τους γονείς στο σπίτι επιβαρύνουν την συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση που βρίσκονται οι έφηβοι με αποτέλεσμα να γίνονται οξύθυμοι. Ίσως το πρώτο πράγμα που έρχεται στους γονείς να κάνουν όταν βλέπουν έναν έφηβο να φωνάζει και να θυμώνει μαζί τους, είναι να μπουν στον πειρασμό να φωνάξουν περισσότερο για να ισχυροποιήσουν τη δύναμη τους. Στην πραγματικότητα η αντίδραση αυτή των γονιών προκαλεί το αντίθετο των επιθυμητών αποτελεσμάτων.

   Οι έφηβοι περνάνε έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις, κοινωνικές αλλαγές (αναζητούν την ταυτότητά τους, αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες, αναζητούν νέες εμπειρίες, επηρεάζονται  περισσότερο από φίλους και επικοινωνούν με διαφορετικούς τρόπους) και συναισθηματικές αλλαγές ( επιδεικνύουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, είναι περισσότερο εγωκεντρικοί και είναι πιο ευαίσθητοι). Επίσης υπάρχουν αρκετές μεταβολές στις σχέσεις του εφήβου. Θέλει πλέον να περνάει λιγότερο χρόνο με την οικογένειά του και περισσότερο με την παρέα του, έχει περισσότερες διαφωνίες και βλέπει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

Συμπερασματικά η εφηβεία είναι ένα μεταβατικό στάδιο στην ζωή ενός ατόμου που σημαντικό ρόλο παίζει ο θεσμός της φιλίας και της οικογένειας.

Εφηβεία-Οικογένεια

Το σχολικό μας περιοδικό δίνει σε όλους τους μαθητές την ευκαιρία να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις για θέματα επικαιρότητας που απασχολούν τους νέους της ηλικίας μας. Ένα τέτοιο ζήτημα είναι και σχέσεις των εφήβων με τους γονείς τους.

Στην εφηβεία ο νέος αποχωρίζεται ουσιαστικά τους γονείς του και εγκαταλείπει σταδιακά το αίσθημα  του παιδιού. Ενώ ήταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής των γονιών, τώρα θα πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ευθύνες. Έτσι, ο έφηβος έχει την αίσθηση ότι είναι πολύ ώριμος, ώστε μπορεί να τα αντιμετωπίσει όλα μόνος του. Επίσης, η απομάκρυνση των νέων κατά την περίοδο της εφηβείας προκαλεί κρίση στους γονείς, οι οποίοι δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν. Ο έφηβος δοκιμάζει συμπεριφορές διαφορετικές από των γονιών του για να εδραιώσει έτσι τη δική του ταυτότητα. Έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους, όταν αυτοί θέλουν να τον συμβουλέψουν και αρνείται τις γνώσεις τους, διότι τις θεωρεί παλιές   . Σε περίπτωση που οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί, τότε πιστεύει πως δεν έχει προσωπική ζωή, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια.

Ο έφηβος και η οικογένεια βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με έντονες προστριβές, χαρακτηριστικές αυτής της περιόδου. Διεκδικεί με πάθος την αυτονομία του, την ίδια στιγμή που εξαρτάται άμεσα από την οικογένειά του, καθώς διακηρύσσει την ανεξαρτησία του αλλά ταυτόχρονα αναζητά τη σιγουριά και τη στήριξη που παρέρχονται από τους γονείς του.

Από την άλλη πλευρά, πολλοί γονείς δυσκολεύονται να προβλέψουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους βασιζόμενοι σε κληροδοτημένες συμπεριφορές. Πολλά παιδιά που ήταν εύκολο μέχρι πρότινος να συμμορφωθούν, θεωρούνται  επαναστάτες από τους γονείς τους. Μπορεί, λοιπόν, οι ίδιοι να βλέπουν ένα υπάκουο παιδί να μετατρέπεται σε έναν απρόβλεπτο έφηβο και αυτό τους ανησυχεί. Έτσι γίνονται πιο πιεστικοί και κυριαρχικοί, με αποτέλεσμα και  έφηβος να βλέπει την αυτονομία του να απειλείται και να δημιουργούνται εντάσεις στην οικογένεια. Και οι ίδιοι οι γονείς, όμως, αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε αυτήν τη φάση. Συχνά, οι ενήλικες νιώθουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, χαμηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή, αυξημένα καταθλιπτικά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις γιατί  συνήθως βρίσκονται στη μέση ηλικία, όταν τα παιδιά τους περνούν στην εφηβεία, ώστε να νιώθουν απαισιόδοξοι και νιώθουν ότι η ζωή δε θα γίνει καλύτερη απ’ αυτή που ζουν.

Άρα οι γονείς των εφήβων θα πρέπει να είναι σταθεροί και, ταυτόχρονα, ευέλικτοι. Όπως αλλάζει το παιδί, έτσι θα πρέπει και η στάση του γονιού να διαφοροποιείται σιγά-σιγά, προσφέροντας, όμως, πάντα σταθερότητα.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι πάντα θα υπάρχουν συγκρούσεις και έριδες ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά κατά την περίοδο της εφηβείας. Οι γονείς από τη δική τους πλευρά οφείλουν να είναι προσαρμοστικοί δείχνοντας κατανόηση στα παιδιά τους, ενώ οι έφηβοι πρέπει να είναι συγκρατημένοι και ήρεμοι προς τους γονείς τους.

Μαρία Μαββίδου

της Εβελίνας Παπαδοπούλου και της Έλενας Σιταρίδου μαθήτριες της Γ τάξης

   Όπως όλοι γνωρίζουμε, η εφηβεία, μια περίοδος εσωτερικού αναβρασμού και συναισθηματικής αναστάτωσης, είναι η μετάβαση από την παιδική στην ενήλικη ζωή και χαρακτηρίζεται από έντονο αυθορμητισμό, μεταβολές στη συμπεριφορά του ατόμου και συναισθηματικές εντάσεις. Στα κορίτσια η εφηβεία διαρκεί από το 13ο ως το 17ο έτος της ηλικίας τους και στα αγόρια από το 14ο ως το 18ο έτος της ηλικίας τους. Ο έφηβος, στο πλαίσιο αυτό, προσπαθεί να ανακαλύψει ποιος πραγματικά είναι και να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του, ενώ ταυτόχρονα νιώθει έντονα την ανάγκη ανεξαρτητοποίησης και διεκδίκησης περισσότερων ελευθεριών από τους γονείς του. Ωστόσο, στην προσπάθεια αυτή , έρχεται συχνά σε σύγκρουση με τους γύρω του, όπως γονείς και εκπαιδευτικούς.

   Ας δούμε μερικά από τα βασικότερα χαρακτηριστικά των εφήβων. Αρχικά, η συμπεριφορά των εφήβων μπορεί να αλλάξει πολύ γρήγορα ακόμα και από μήνα σε μήνα, διότι ο έφηβος δεν έχει κατασταλλάξει ακόμη στον ανθρώπινο τύπο που θέλει να υιοθετήσει. Συχνά, οδηγείται σε λάθος πρότυπα συμπεριφορών. Επίσης, στους εφήβους παρατηρούνται τρομερές συναισθηματικές μεταπτώσεις, καθώς άλλοτε μπορεί να  είναι χαρούμενοι και εύθυμοι και άλλοτε δύσθυμοι και μελαγχολικοί. Συνακόλουθο των παραπάνω είναι ότι οι έφηβοι είναι ιδεολόγοι και οραματιστές, αφού ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο από τον σημερινό, ενώ χαρακτηρίζονται από επαναστατικότητα, αποφασιστικότητα και υποστηρίζουν με πάθος ό,τι πιστεύουν.

   Ακόμη, οι νέοι απομακρύνονται σταδιακά από τους γονείς  και αποζητούν ολοένα και περισσότερο τη συντροφικότητα των φίλων, γιατί νιώθουν ότι οι φίλοι τους καταλαβαίνουν περισσότερο. Η ανάγκη αποδοχής, μάλιστα είναι ιδιαίτερα σημαντική γι” αυτούς, από τη στιγμή που επιδιώκουν έντονα να είναι αποδεκτοί τόσο από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον όσο και από τις ομάδες των συνομηλίκων. Σε συνδυασμό με το παραπάνω, πρέπει ν” αναφερθεί πως στον εσωτερικό κόσμο των εφήβων κυριαρχεί άλλοτε η έντονη ανασφάλεια και άλλοτε η υπερβολική αυτοπεποίθηση, απόδειξη των συνεχών συναισθηματικών μεταπτώσεων.

   Καταλήγοντας, η εφηβεία χαρακτηρίζεται από μεταβολές του σώματος σε συνδυασμό με αλλαγές στις σχέσεις με τους άλλους και τον κόσμο γύρω τους. Όλα αυτά, όμως, οδηγούν τον έφηβο στη δημιουργία της ατομικής του ταυτότητας για να σταθεί στον νέο κόσμο των ενηλίκων, παλεύοντας παράλληλα να διαμορφώσει τη δική του προσωπικότητα. Τέλος, είναι σημαντικό να επισημανθεί πως οι γονείς πρέπει να είναι δυνατοί και να συμπαραστέκονται στα παιδιά τους σε αυτή τη μεταβατική φάση της ζωής τους.