……………………………………………………………………………………………………………γράφει η Ζέτα Κρεμμύδα
Πολύχρωμη ερημιά
Απρόσιτη η ομορφιά του βάθους
χορεύοντας σ’ έναν ξένο ρυθμό
Πώς αρεσκόμαστε σε τούτο τον σκοπό
γητεμένοι απ’ τη μαγεία ενός λάθους;
Συχνά πυκνά ακούγονται ουρλιαχτά –
μα κανείς δεν νοιάζεται την ψυχή να σώσει,
καθώς τώρα μας έχουν καθηλώσει
«κουτιά» που βοούν δυνατά.
Τυφλωνόμαστε από εικόνες,
αναλωνόμαστε από παιδιά
βλέποντας ένα φως που δελεάζει.
Σήμερα οι ψυχές μας κουρασμένες
σε μια πολύχρωμη ερημιά.
Η εικόνα τις σχέσεις μας τρομάζει…
