Από τις μαθήτριες της Γ” τάξης Κατερίνα Κοτρόζου και Ιωάννα Μπεΐνογλου

Στη σημερινή εποχή πολλά παιδιά πιστεύουν ότι ναι μεν το σχολείο προσφέρει κάποιες γνώσεις καθώς και χρήσιμα εφόδια για το μέλλον, αλλά το θεωρούν κουραστικό και νομίζουν ότι δεν στοχεύει στις πραγματικές τους ανάγκες. Έρευνες έχουν δείξει ότι τις τελευταίες δεκαετίες το εκπαιδευτικό σύστημα επιτάσσει  περισσότερο σχολείο και λιγότερο ελεύθερο χρόνο και παιχνίδι. Τα σχολεία μοιάζουν με την χειρότερη δουλειά που είχατε ποτέ, μόνο που οι μαθητές, όσο και να δυσκολεύονται σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, δεν μπορούν να υποβάλλουν την παραίτηση τους… Αν υπολογίσει κανείς τις ώρες που ένα παιδί είναι καθισμένο σ’ ένα θρανίο, δηλαδή ώρες σχολείου, μελέτης και φροντιστηρίου, υπερβαίνουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό τις ώρες που εργάζονται οι γονείς του.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι μαθητές να «μην θέλουν» να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του σχολείου. Ειδικότερα:

1.  Το πρωινό ξύπνημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια ενός μαθητή. Τα παιδιά δεν αναγκάζονται σε κανένα άλλο Ευρωπαϊκό κράτος να σηκώνονται από τις 6:30 ή τις 7:00 το πρωί.
2. Το φαγητό. Συνδέεται στενά με το πρωινό ξύπνημα. Κανένα παιδί δεν προλαβαίνει να φάει ένα σωστό πρωινό πριν φύγει για το σχολείο.
3. Η πίεση των μαθημάτων. Πολλοί μαθητές καταπιέζουν τον εαυτό τους στην «τελειότητα» με αποτέλεσμα να διαβάζουν για πολλές ώρες  ώστε να γράψουν άριστα στο διαγώνισμα ή τεστ της επόμενης μέρας.
4. Η άγνοια των καθηγητών  για τις απαιτήσεις των εξωσχολικών δραστηριοτήτων. Μερικοί καθηγητές δεν συμμερίζονται πλήρως ότι τα παιδιά μπορεί, ταυτόχρονα με τις υποχρεώσεις του σχολείου, να δέχονται κι άλλες πιέσεις (φροντιστήρια, αθλητισμός, πολιτιστικοί σύλλογοι κ.ά)
5. Η έλλειψη δημιουργικών και «διαφορετικών» μαθημάτων. Γενικότερα, το σχολικό πρόγραμμα έχει καταντήσει μονότονο και βαρετό για τους περισσότερους μαθητές. «Γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσική, Ιστορία, κ.λπ.» είναι μαθήματα στα οποία αφιερώνεται ο περισσότερος χρόνος όμως θα μπορούσαν  να ενταχθούν και πιο ενδιαφέροντα μαθήματα. Η ρομποτική, το θέατρο, η μαγειρική είναι κάποια παραδείγματα δημιουργικών ενασχολήσεων. Βέβαια, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν υπάρχουν ούτε οι απαραίτητες υποδομές αλλά ούτε και τα απαραίτητα χρήματα.

Έτσι λοιπόν, το εκπαιδευτικό σύστημα κάνει τα παιδιά να μην αγαπάνε την μάθηση (και να αγαπούν την βαθμολογία και τον ανταγωνισμό). Όποιος κοιτάξει με ειλικρίνεια την εκπαιδευτική πραγματικότητα, την πίεση δηλαδή που βιώνει καθημερινά ένα παιδί μέσα στο σχολείο, θα παραδεχτεί την άμεση ανάγκη  να δοθεί μια ανάσα στους μαθητές, χώρος για ελευθερία. Είναι ώρα η κοινωνία να ρίξει μια ειλικρινή ματιά στο θέμα…