Από τις μαθήτριες της Γ” τάξης Κατερίνα Κοτρόζου και Ιωάννα Μπεΐνογλου

Στη σημερινή εποχή πολλά παιδιά πιστεύουν ότι ναι μεν το σχολείο προσφέρει κάποιες γνώσεις καθώς και χρήσιμα εφόδια για το μέλλον, αλλά το θεωρούν κουραστικό και νομίζουν ότι δεν στοχεύει στις πραγματικές τους ανάγκες. Έρευνες έχουν δείξει ότι τις τελευταίες δεκαετίες το εκπαιδευτικό σύστημα επιτάσσει  περισσότερο σχολείο και λιγότερο ελεύθερο χρόνο και παιχνίδι. Τα σχολεία μοιάζουν με την χειρότερη δουλειά που είχατε ποτέ, μόνο που οι μαθητές, όσο και να δυσκολεύονται σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, δεν μπορούν να υποβάλλουν την παραίτηση τους… Αν υπολογίσει κανείς τις ώρες που ένα παιδί είναι καθισμένο σ’ ένα θρανίο, δηλαδή ώρες σχολείου, μελέτης και φροντιστηρίου, υπερβαίνουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό τις ώρες που εργάζονται οι γονείς του.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι μαθητές να «μην θέλουν» να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του σχολείου. Ειδικότερα:

1.  Το πρωινό ξύπνημα είναι ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια ενός μαθητή. Τα παιδιά δεν αναγκάζονται σε κανένα άλλο Ευρωπαϊκό κράτος να σηκώνονται από τις 6:30 ή τις 7:00 το πρωί.
2. Το φαγητό. Συνδέεται στενά με το πρωινό ξύπνημα. Κανένα παιδί δεν προλαβαίνει να φάει ένα σωστό πρωινό πριν φύγει για το σχολείο.
3. Η πίεση των μαθημάτων. Πολλοί μαθητές καταπιέζουν τον εαυτό τους στην «τελειότητα» με αποτέλεσμα να διαβάζουν για πολλές ώρες  ώστε να γράψουν άριστα στο διαγώνισμα ή τεστ της επόμενης μέρας.
4. Η άγνοια των καθηγητών  για τις απαιτήσεις των εξωσχολικών δραστηριοτήτων. Μερικοί καθηγητές δεν συμμερίζονται πλήρως ότι τα παιδιά μπορεί, ταυτόχρονα με τις υποχρεώσεις του σχολείου, να δέχονται κι άλλες πιέσεις (φροντιστήρια, αθλητισμός, πολιτιστικοί σύλλογοι κ.ά)
5. Η έλλειψη δημιουργικών και «διαφορετικών» μαθημάτων. Γενικότερα, το σχολικό πρόγραμμα έχει καταντήσει μονότονο και βαρετό για τους περισσότερους μαθητές. «Γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσική, Ιστορία, κ.λπ.» είναι μαθήματα στα οποία αφιερώνεται ο περισσότερος χρόνος όμως θα μπορούσαν  να ενταχθούν και πιο ενδιαφέροντα μαθήματα. Η ρομποτική, το θέατρο, η μαγειρική είναι κάποια παραδείγματα δημιουργικών ενασχολήσεων. Βέβαια, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν υπάρχουν ούτε οι απαραίτητες υποδομές αλλά ούτε και τα απαραίτητα χρήματα.

Έτσι λοιπόν, το εκπαιδευτικό σύστημα κάνει τα παιδιά να μην αγαπάνε την μάθηση (και να αγαπούν την βαθμολογία και τον ανταγωνισμό). Όποιος κοιτάξει με ειλικρίνεια την εκπαιδευτική πραγματικότητα, την πίεση δηλαδή που βιώνει καθημερινά ένα παιδί μέσα στο σχολείο, θα παραδεχτεί την άμεση ανάγκη  να δοθεί μια ανάσα στους μαθητές, χώρος για ελευθερία. Είναι ώρα η κοινωνία να ρίξει μια ειλικρινή ματιά στο θέμα…

Από τις μαθήτριες του Α2 Σαραφίδου Μαρία, Σεϊταρίδου Ευαγγελία, Σεϊταρίδου Μάρθα, Σταθάκη Σοφία

Σήμερα οι μαθητές σπαταλούν περισσότερο χρόνο για να φτιάξουν σκονάκια παρά για να διαβάσουν. Βάζουν τη φαντασία τους να οργιάσει και τη χρησιμοποιούν απίστευτα για να φτιάξουν το τέλειο σκονάκι που θα τους χαρίσει τον τέλειο βαθμό.Το βασικό και πλέον παραδοσιακό εργαλείο για τη δημιουργία τους είναι ένα θρανίο. Οποιοδήποτε θρανίο –μεγάλο, μικρό, κίτρινο, μπλε, μουτζουρωμένο ή και πεντακάθαρο. Σε σημεία που ο καθηγητής δεν μπορεί να δει, οι μαθητές σημειώνουν τα θέματα που δεν πρόλαβαν να διαβάσουν την προηγούμενη μέρα. Και μην νομίζετε ότι η φαντασία των μαθητών σταματάει εδώ… Το καλό σκονάκι θέλει ευρηματικότητα  και υπομονή. Να μερικές ιδέες:

1. Αντιγραφή από το στυλό σου

Αγοράζεις ένα… ευρύχωρο στυλό και χαράζεις  πάνω του με την άκρη ενός διαβήτη οτιδήποτε σου είναι δύσκολο να μάθεις. Απλά, πρέπει να έχεις καλό μάτι, γιατί αν έχεις μυωπία, κάηκες!

2. Το παπούτσι

Η σόλα του παπουτσιού σου χωράει κατεβατά ολόκληρα!  Με ένα λεπτό μαρκαδοράκι μπορείς να γράψεις ό,τι χρειάζεσαι και την ώρα της εξέτασης κάτσε σταυροπόδι. Το μοναδικό ρίσκο που έχει είναι πως, αν δεν είναι καλό το μαρκαδοράκι, μπορεί να ξεβάψει πριν προλάβεις να το δεις!

3. Μανικιούρ

Άσε το «γαλλικό» για μετά  τις εξετάσεις και γράψε την εξίσωση που θέλεις με μικρά γράμματα στα νύχια σου. Διακριτικά όμως, μην βγάζουν μάτι!

4. Το Bluetooth

Φόρα κάτι που θα καλύπτει τα αυτιά σου. Μια κορδέλα, αν είσαι γυναίκα, ένα σκουφί, αν είσαι αγόρι. Με το που θα πάρεις τα θέματα, λοιπόν, στέλνεις μήνυμα στον κολλητό, και εκείνος σου υπαγορεύει τα θέματα μέσω κινητού! Ομαδική προσπάθεια για να περάσεις το μάθημα!

Βέβαια υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να κάνεις ένα σκονάκι. Το μόνο που χρειάζεται είναι αρκετή φαντασία. Ή μήπως όχι;

Σίγουρα η λέξη σκονάκι είναι πασίγνωστη σε όλους μας και μας φέρνει στο μυαλό στιγμές άγχους και αγωνίας. Φυσικά και η χρήση τους είναι απαγορευμένη από τους καθηγητές και για να μας το απαγορεύουν τόσο αυστηρά, κάτι θα ξέρουν… Διότι το σχολείο είναι χώρος μόρφωσης με σκοπό να μας κάνει καλύτερους πολίτες και όχι να μας μάθει να κάνουμε απατεωνιές και να γίνουμε ψεύτες και τεμπέληδες. Επομένως, δεν έχει σημασία να κάνουμε σκονάκια, γιατί αφενός δεν μαθαίνουμε τίποτα και αφετέρου διδασκόμαστε πώς να είμαστε ανέντιμοι, αλλά και να υποτιμούμε τον εαυτό μας και τις δυνατότητες του.

Από την Ελένη Αλμπανίδου, φιλόλογο του Γυμνασίου Κορινού

1. Οι αριθμοί 1-20 γράφονται με μια λέξη, π.χ. έντεκα, δεκαεφτά, αλλά οι αριθμοί από το 21 και πάνω γράφονται με δύο λέξεις, π.χ. είκοσι ένα, πενήντα έξι.
2. Οι λέξεις «εννιά», «εννιακόσια» και «εννιακοσιοστός» γράφονται με νν, αλλά οι λέξεις «ενενήντα», «ένατος» και «ενενηκοστός» γράφονται με ν.
3. Λέμε «τρία δώρα», άρα «τριάμισι δώρα» και «τρεις ώρες», άρα «τρεισήμισι» ώρες.
4. Η λέξη «τι» δεν τονίζεται, γιατί είναι μονοσύλλαβη.
5. Το ίδιο ισχύει και για τις λέξεις «ποιος», «ποια», «ποιο».
6. Η λέξη βράδυ είναι εξαίρεση του κανόνα ότι τα ουδέτερα γράφονται με –ι, και γράφεται με –υ, αλλά οι λέξεις βραδιά, βράδια, βραδιάζει, βραδινός γράφονται με –ι.
7. Αυτό δεν ισχύει για τις υπόλοιπες εξαιρέσεις των ουδετέρων σε –ι, δηλ. στάχυ – στάχυα, δάκρυ – δάκρυα κτλ.
8. Όταν ενώνουμε δύο λέξεις απλές για να φτιάξουμε μια σύνθετη, το συνδετικό φωνήεν είναι ο, αλλά τα σύνθετα της λέξης «όροφος» γράφονται με ω, δηλαδή «διώροφος», «τριώροφος» κτλ.
9. Οι λέξεις «ανεξαρτήτως» και «επικεφαλής» είναι επιρρήματα και άρα δεν κλίνονται, π.χ. Αυτό είναι απόφαση του επικεφαλής.
10. Η σωστή φράση είναι «στο πλαίσιο» και όχι «στα πλαίσια».

11. Οι λέξεις που έχουν ως β’ συνθετικό τη λέξη «νους», γράφονται με οι, π.χ. πρόνοια, ομόνοια.
12. Οι φράσεις «κατ’ αρχήν» και «κατ’ αρχάς» δεν έχουν την ίδια σημασία. Το «κατ’ αρχήν»  σημαίνει «στα βασικά σημεία» και το «κατ’ αρχάς»  έχει την έννοια του «αρχικά, πρώτα πρώτα».
13. Οι λέξεις «μέθοδος» και «ψήφος» είναι θηλυκές.
14. Η οριστική έγκλιση παίρνει αύξηση στους ιστορικούς χρόνους, π.χ. επαναλαμβάνω / επανέλαβα.
15. Η προστακτική έγκλιση όμως δεν παίρνει αύξηση, π.χ. Επανάλαβε!
16. Τα περισσότερα χωρ- γράφονται με ω, π.χ. χωριό, χωρίζω, με βασικές εξαιρέσεις τις λέξεις «χορός», «χόρτο», «χορταίνω».
17. Η λέξη «μέσα» μπορεί να μετατραπεί σε «μες», όταν η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από «σ».
18. Το «δυσ-» με υ φανερώνει ότι κάτι είναι δύσκολο ή κακό, π.χ. δυσκίνητος, δυστυχία, ενώ το «δισ-» με ι έχει σχέση με τον αριθμό 2, π.χ. δισύλλαβος, δίκυκλο.
19. Οι λέξεις «σαν» και «ως» δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν η μια στη θέση της άλλης. Το «σαν» χρησιμοποιείται για να κάνει παρομοίωση και το «ως» για να αποδώσει μια πραγματική ιδιότητα.
20. Το ρήμα «βάλλω» και τα σύνθετά του, π.χ. αναβάλλω, καταβάλλω, γράφονται με λλ, ενώ τα παράγωγα ουσιαστικά του με λ, π.χ. αναβολή, καταβολή.

Καλή ορθογραφία!

Το σχολείο καλλιεργεί ποικίλες μορφές έκφρασης. Η ζωή σ’ αυτό καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του καθημερινού χρόνου των παιδιών. Χαρά, λύπη, θυμός, αγωνία, άγχος, προσμονή, χιούμορ διαπλέκονται αφήνοντας τα ίχνη τους συχνά στις παιδικές ψυχές.

 Πώς τελικά βιώνουν τα παιδιά το σχολείο; Με οδηγό το παραπάνω ερώτημα ζητήσαμε από τους μαθητές του σχολείου να εμπνευστούν από την καθημερινότητά τους στις σχολικές αίθουσες, στην αυλή, στις ποικίλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες και να αποτυπώσουν τις εντυπώσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους εικαστικά. Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας παρουσιάστηκε σε μια έκθεση ζωγραφικών έργων που πραγματοποιήθηκε στο χώρο του σχολείου μας.