Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου ήταν ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς σε ηλικία 17 ετών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου του 1927, από ευκατάστατους γονείς καταγόμενους από τη Σπάρτη. Μαθήτρια ακόμη του Γυμνασίου οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά των δυνάμεων Κατοχής. Στις αρχές Ιουλίου του 1944, μία ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειάς της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι και τη συνέβαλαν, αφού πρώτα τη βασάνισαν. Οι γονείς της, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες τους, κατόρθωσαν να την απελευθερώσουν. Αλλά μόνο προσωρινά…
Τα Ες-Ες τη συνέλαβαν για δεύτερη φορά στις 31 Ιουλίου, ύστερα από ένα σαμποτάζ σε τρένο που μετέφερε πυρομαχικά για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής. Την έκλεισαν στα κρατητήρια της «Κομαντατούρ» στην οδό Μέρλιν και τη βασάνισαν για τρεις εβδομάδες, προκειμένου να μαρτυρήσει τους συντρόφους της στην οργάνωση. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια, ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που της έκαναν απέδωσαν και τελικά την οδήγησαν στην πτέρυγα μελλοθανάτων του στρατοπέδου Χαϊδαρίου.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οδηγήθηκε μαζί με άλλους 49 κρατουμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και εκτελέστηκε με 17 σφαίρες – όσα τα χρόνια της – για «παραδειγματισμό», όπως είπαν οι χιτλερικοί. Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά τής πατρίδας, 37 μέρες προτού απελευθερωθεί η Ελλάδα.
Στις 29 Δεκεμβρίου του 1977 η Ακαδημία Αθηνών, με εισήγηση του καθηγητή της Φιλοσοφίας, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της, αναγνωρίζοντας έτσι και τη συμβολή της ΕΠΟΝ στον απελευθερωτικό αγώνα.
Στον Πειραιά, στην πλατεία Τερψιθέας υπάρχει το άγαλμα της Ηρώς.
Διαβάζοντας την ιστορία της λυπηθήκαμε πολύ για όλα αυτά που έπαθε η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, που την βασάνισαν φριχτά στα 17 της χρόνια, δηλαδή ούτε καν τη μισή της ζωή. Νιώσαμε πάρα πολύ λυπημένες και περήφανες που τη φυλάκισαν δύο φορές αλλά δεν υποχώρησε.
Επίσης το σπίτι της έπρεπε αντί να το αφήσουν εγκαταλελειμμένο να το κανουν μουσείο τουλάχιστον με όσα πράγματα είχαν απομείνει. Δεν μας άρεσε που υπάρχουν αφίσες και ζωγραφιές. Οι άνθρωποι που τα έκαναν αυτά, αν ήξεραν ποιας είναι το σπίτι θα το είχαν σεβαστεί ή θα το είχαν βανδαλίσει;
Άρα προτείνουμε να τοποθετηθεί μια ταμπέλα για να ξέρουν ποιας ήταν το σπίτι.
Πηγή : https://www.sansimera.gr
Υπεύθυνη Ομάδα : Ε2 – Βέσα, Σαχντ
Πολύ ωραίο και συγκινητικό άρθρο. Μπράβο σας!!!
Ντροπή να μην κάνει κάτι ο δήμος και να καταστρέφεται έτσι!