Πλησιάζει του Αγίου Βαλεντίνου, η 14η Φλεβάρη είναι ορατή στον ορίζοντα ακόμα και με τα πρησμένα μου μάτια. Θέλω να το ρίξω στα γλυκά, στα μελομακάρονα που έχουν ξεμείνει στα μαγαζιά, στις σοκολατίνες… Αν δεν το καταλάβατε λατρεύω τα γλυκά… Αλλά όχι αυτή την περίοδο του χρόνου! Κανονικά λιγώνομαι από το ζαχαρένιο επιδόρπιο που έχω μπρος μου, κάτι τέτοιο δεν ισχύει αυτή τη βαλεντίνια μέρα…
Ο ίδιος ο αέρας με κάνει να θέλω να ξεριζώσω τα εντόσθια μου και να τα κρεμάσω ως μορφή διαμαρτυρίας αντί για τις γιρλάντες που στολίζουν τους δρόμους. Αυτή η μέρα είναι “ΠΟΛΥ γλυκιά”, ακόμη και για μένα. Τριαντάφυλλα, αρκουδάκια, γιγαντιαίες καρδούλες και άλλες γελοιότητες, πνίγουν τους δρόμους και την ίδια την ατμόσφαιρα. Ο αέρας έχει άλλη μυρωδιά, μια που παλιά νομίζω μου άρεσε. Τώρα κλεισμένος στο σπίτι, μένω απόμακρος απ” οτιδήποτε θυμίζει αγάπη, οτιδήποτε θυμίζει ζεστασιά στην καρδιά.
Μισώ τα ζευγαράκια, ειδικά αυτά που επιδεικνύουν ΟΛΗ την ώρα πως είναι μαζί. Ξέρετε αυτά που στα εστιατόρια ταΐζουν τρυφερά ο ένας τον άλλον, αυτά που δίνουν πεταχτά φιλιά στους δρόμους δίχως λόγο και εκείνα που κοιτάζονται στα μάτια και σκάνε γελάκια ευτυχίας. Πολύ μελό… Μόνο εγώ σκέφτομαι, άραγε, κάθε που τα βλέπω πως σε κάνα τρίμηνο θα είναι στα μαχαίρια και δεν θα ανέχονται καν να ξεστομίσουν ο ένας το όνομα του άλλου και θα το αντικαταστήσουν με το γνωστό:” ΠΡΩΗΝ”;
Όλα είναι απλά ένα ψέμα αυτή τη μέρα, όλοι με τη θέληση μας σαν να παίρνουμε μέρος σε μια παράσταση στην οποία γίνεται συνέχεια τοποθέτηση προϊόντων από τα μεγάλα καταστήματα και εμείς χαιρόμαστε σαν σωστοί καταναλωτές. Αυτό είναι μόνο, εκμεταλλεύονται τα λεπτά νήματα του μυαλού μας, τα οποία είναι προσκολλημένα στην ιδέα της αγάπης. Δεν υπάρχει μέρα των ερωτευμένων, γιατί δεν υπάρχουν όντως ερωτευμένοι.
Αφού ο καθένας περιγράφει τον έρωτα με άλλο τρόπο, τότε πώς ξέρουμε πως νιώθουμε όλοι το ίδιο και ενωνόμαστε να το γιορτάσουμε; Πολύ απλά μπορεί αυτό που αποκαλεί κάποιος έρωτα να είναι η σωματική έλξη, η επιθυμία του να νιώσει αναγκαίος, συμπαθητικός ή και μοναδικός, κάποιος άλλος μπορεί απλά να γουστάρει να πληγώνει, να θέλει να έχει κάποιον να τον εκμεταλλεύεται ή να αναζητά συντροφιά σε ανθρώπους που ταιριάζουν με τα πρότυπά του. Αυτό δεν είναι έρωτας ούτε ξέρω και τι είναι, μπορεί κιόλας να μην υπάρχει ο έρωτας σαν έννοια και να την δημιούργησαν οι παλιότεροι έτσι για παρηγοριά.
Πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι κι αν είναι, δεν το αντέχω άλλο. Ναι με πλήγωσαν, ναι την ελέγαν αγάπη και ναι τούτη τη μέρα θα γιορτάζω με το φάντασμα της…
Της Αγγελικής Βουγιουκλάκη
