Τα παιδιά αγάπησαν το ραδιόφωνο τα δύο προηγούμενα χρόνια μέσα από τις ραδιοφωνικές εκπομπές και τα podcast που πραγματοποίησαν, τα αγάπησε όμως και αυτό! Τη φετινή χρονιά η Μάγδα Βολικάκη, η Ιωάννα Καζαντζίδου, ο Νίκος Πανταζής, ο Σταμάτης Κουμουνδούρος, ως μαθητές της Γ΄ Λυκείου πια, παρά το επιβαρυμένο πρόγραμμά τους, δημιούργησαν ένα δεκάλεπτο podcast με τίτλο «Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα». Πρόκειται για ένα σατιρικό μικρό θεατρικό δρώμενο, το οποίο με χιουμοριστικό τρόπο αναδεικνύει τα προβλήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι επόμενες γενιές. .png)
Με αυτό το podcast συμμετείχαν στον διαγωνισμό “Kαν΄το ν΄ακουστεί» του European School Radio και απέσπασαν το 1ο βραβείο podcast Λυκείου μετά από την ψηφοφορία των κριτών αλλά και των μαθητών των υπόλοιπων διαγωνιζόμενων Λυκείων. 
Αναλυτική παρουσίαση της δουλειάς μας
Θελήσαμε αρχικά να εκφράσουμε τους προβληματισμούς μας για την απάθεια που δείχνουν οι σύγχρονοι πολίτες και ειδικά οι νέοι μπροστά στα προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα και αποτελούν απειλή για το μέλλον της. Θεωρήσαμε ότι η κλιματική κρίση, με την άνοδο της θερμοκρασίας, την εκδήλωση πυρκαγιών, τις πλημμύρες ή την λειψυδρία, είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που οφείλει να αντιμετωπίσει άμεσα ο πλανήτης, για να διασφαλίσει την μελλοντική ύπαρξή του και να αποφύγει μια ανεπανόρθωτη καταστροφή. Μας απασχόλησαν όμως και άλλα παγκόσμια ζητήματα, όπως οι πολεμικές συγκρούσεις που εξακολουθούν να υφίστανται, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι κοινωνικές ανισότητες, η υπερκατανάλωση, ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης και των κοινωνικών δικτύων που διαμορφώνουν τις αξίες, χειραγωγούν τους πολίτες, επηρεάζουν τις κοινωνικές σχέσεις και καθορίζουν όλους τους τομείς του πολιτισμού και των τεχνών. Θέλαμε να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για τις παθογένειες που κυριαρχούν στον κόσμο και να στείλουμε ένα μήνυμα για την άμεση ευαισθητοποίηση και δράση όλων προκειμένου να τις εξαλείψουμε το συντομότερο. Ένα δυσοίωνο μέλλον δεν είναι και πολύ μακριά, αν δεν λάβουμε από τώρα τα κατάλληλα μέτρα. Χρόνος δεν υπάρχει για αναβολές…
Επειδή δεν επιθυμούσαμε να καταγράψουμε τις σκέψεις μας σε κοινότυπα θεωρητικά κείμενα, επιλέξαμε να δημιουργήσουμε ένα σατιρικό μικρό θεατρικό δρώμενο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του μακρινού 2085, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, μια παρέα φίλων μπροστά στο γιορτινό τραπέζι συζητά για την επικαιρότητα και την καθημερινότητά της. Με χιουμοριστικό τρόπο αναδεικνύει τα προβλήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι επόμενες γενιές, κι όλα αυτά λέγονται λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Για την παρέα δεν υπάρχει πολύς χρόνος, κοντεύουν μεσάνυχτα, για τον πλανήτη επίσης ο χρόνος ευημερίας λιγοστεύει…
Γράψαμε το σενάριο σταδιακά, αφού συναντηθήκαμε τέσσερις φορές μετά το πέρας του σχολικού ωραρίου στη σχολική βιβλιοθήκη. Δημιουργήσαμε τους διαλόγους του θεατρικού μας, το ολοκληρώσαμε. Στην τελευταία συνάντηση θεωρήσαμε απαραίτητο να συμπληρώσουμε στο τέλος του σεναρίου και ένα κείμενο θεωρητικού τύπου με κυριολεκτικό πια τρόπο, για να κάνουμε ξεκάθαρο το μήνυμά μας. Το μήνυμα έπρεπε να είναι σαφές: δεν υπάρχει χρόνος, πρέπει να αναλάβουμε δράση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον του πλανήτη. Οι ήχοι ενός ρολογιού θα εμπλούτιζαν την ηχογράφησή μας. Ένα ρολόι που μετράει αντίστροφα θα ήταν το σύμβολό μας. Το εμπνευστήκαμε από το «Doomsday Clock» μια συμβολική συσκευή που κατασκευάστηκε το 1947, καταγράφει την πιθανότητα μιας ανθρωπογενούς παγκόσμιας καταστροφής λόγω των πυρηνικών μέσων ή της κλιματικής αλλαγής και θα δείξει μεσάνυχτα, όταν αυτή δε θα είναι πια διαχειρίσιμη. Ρολόι, ήχος, χτύπος, μεσάνυχτα…
Αλλά ο τίτλος; Δεν τον είχαμε βρει ακόμα. Τόσες ιδέες, λέξεις, φράσεις, καμιά δεν μας ικανοποιούσε πλήρως! Το βλέμμα μας έπεσε σε ένα βιβλίο «Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα». Μα βέβαια ο Μενέλαος Λουντέμης είχε σκεφτεί αυτόν τον τίτλο πριν από μας για ένα βιβλίο του, θα τον δανειστούμε για το μήνυμά μας, είναι ο ιδανικός. Είχαμε έτσι και την ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο και για τον Λουντέμη και το έργο του. Κι αμέσως επανήλθαμε στη δράση μας. Μοιράσαμε τους ρόλους και κάναμε πρόβες. Φτάσαμε αισίως στην ημέρα της ηχογράφησης. Έγινε και αυτή στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας.
