Στη σύγχρονη εποχή οι έφηβοι μαθητές αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και ένα από αυτά είναι η «πίεση» του σχολείου. Το εκπαιδευτικό σύστημα δυσλειτουργεί σε πολλά επίπεδα και αυτό έχει τον αντίκτυπό του στη ζωή των μαθητών.
Αρχικά το σχολείο δεν έχει ως στόχο την πνευματική καλλιέργεια του μαθητή αλλά αντιθέτως σκοπός ή καλύτερα αυτοσκοπός γίνεται η εισαγωγή στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Έτσι ο μαθητής «ζει και αναπνέει» επιδιώκοντας τις υψηλές επιδόσεις και γίνεται βαθμοθηρικός.
Το σύγχρονο σχολείο σε επίπεδο γνωστικό παραμένει δασκαλοκεντρικό. Ο μαθητής, ουσιαστικά, δε συμμετέχει ενεργά στο μάθημα καθώς ο καθηγητής είναι φλύαρος και δεν προσελκύει το ενδιαφέρον του μαθητή του. Έτσι ,ενώ ο καθηγητής διδάσκει στην πραγματικότητα δεν εμπνέει, με αποτέλεσμα οι μαθητές να οδηγούνται στη εκμάθηση αλλά όχι απαραιτήτως στην κατανόηση. Κυριαρχεί η στείρα αποστήθιση, όπου οι μαθητές απομνημονεύουν χωρίς να κατανοούν το περιεχόμενο των κειμένων. Πολλές φορές άλλωστε οι ατελείωτες πληροφορίες που λαμβάνουν δεν είναι χρήσιμες καθώς παύουν να τις θυμούνται μετά από μικρό χρονικό διάστημα μαθητών.
Ακόμα εξαιτίας των πολλαπλών υποχρεώσεων ελαττώνεται η κοινωνικοποίησή των μαθητών και οδηγούνται στην εσωστρέφεια, τη μοναξιά και την απομόνωση δίχως να αναπτύσσουν δεσμούς φιλίας και αλληλοκατανόησης .Κατά συνέπεια το σχολείο εκτός από την πνευματική και κοινωνική αποστολή του επηρεάζει άμεσα και την ψυχολογική κατάσταση των μαθητών. Οι τελευταίοι χάνουν τη διάθεσή τους για παιχνίδι, η διασκέδασή τους περιορίζεται πολύ και η χαρά της νεότητας μειώνεται….
Αβίαστα συνάγεται το συμπέρασμα πως η σοβαρότητα του φαινομένου είναι τεράστια. Αυτό που απαιτείται, επομένως, είναι η άμεση ένδειξη υπευθυνότητας από όλους τους φορείς και η έντονη δραστηριοποίηση. Αν πραγματικά υπάρχει βούληση για την αντιμετώπιση του προβλήματος οφείλουν να πάρουν μέτρα ! Γεωργίου Ναταλία Α3
